جمعه, 14 ارديبهشت 1403

 



گزارشهای دانشجویان از غرفه دانشگاه در نمایشگاه آموزش و خدمات آموزشی

pic 5به گزارش خبرنگارمرکز سام شرف زاده :

روز شنبه مدیریت دانشگاه در غرفه دانشگاه علمی و کاربردی واحد سیزده با جمعی از دانشجویان به گفت و گو پرداختند و  مسائل مختلف را بررسی کردند.
 
جناب دکتر جاویدمهر در مورد این که برگزاری چنین نمایشگاه هایی تا چه اندازه می تواند ارتباط بین سازمان های آموزشی را بالا ببرد خاطر نشان کردند : یکی از اهداف نمایشگاه همین موضوع است و همین کاری که ما انجام می دهیم.در تمام نمایشگاه های گذشته هم این تعاملات وجود داشته اما نکته بسیار مهم برای ما به عنوان یکی از مراکز آموزش عالی بیشتر کردن این تعاملات است و تا کنون بسیاری از مدیران مراکز آموزشی به اینجا دعوت شده اند یا من خودم برای دیدار با آنها رفته ام تا بتوانیم تعاملاتی سازنده داشته باشیم و از تجربیات آنها استفاده کنیم و همینطور تجربیات خود را منتقل کنیم.
ایشان در ادامه  عنوان کردند : هدف گزاری برای ما خیلی مهم است.در درجه اول شناخت همکاران،دوم برند سازی.من نه فاز برای توسعه دانشگاه در نظر دارم که اکنون در فاز اول هستیم.مهم ترین بخش این فاز برند سازی است واحد سیزده است که ما در توسعه آموزش ها و انتشارات خود و همچنین برنامه های فراجانبی مانند همایش ها و مذاکراتی که در سطح آموزش عالی انجام می شود را هدف گزاری کرده ایم و خدا را شکر در این سه مورد موفق بوده ایم.
 
همچنین آقای جاویدمهر در پاسخ به این سوال که حضور در این نمایشگاه چه نقشی در بالا رفتن سطح آموزشی دانشگاه دارد عنوان کردند : پرسنل ما،دانشجویان ما و از همه مهمتر خود من،هدفمان این است که فکر جدید و نیروی جدید را جذب بکنیم.وقتی احساس می کنیم باید به یک برند تبدیل بشویم همه ارکان باید دست به دست هم بدهند تا یک حرکت رو به جلو داشته باشیم.یکی از تاکتیک های برند سازی این است که تمامی عناصر یک سازمان هم عقیده باشند برای رسیدن به یک هدف مشترک.یکی از دلایلی که شخصا اینجا حضور داشتم با هدف تعامل با دیگران بوده است که خوشبختانه با خیلی از موسسات توانستیم تعامل پیدا کنیم.
 
مدیریت دانشگاه در مورد برنامه هایی از این دست در آینده به دانشجویان گفتند : ما در نمایشگاه های مشابه خصوصا نمایشگاه هایی که مخاطبین بیشتر قشر دانشگاهی و فرهنگی هستند حضور خواهیم داشت.
ایشان در صحبت های پایانی خود عنوان کردند :دانشگاه ما یک قطره در دریای بیکران دانشگاه های علمی و کاربردی است.در مراکز مختلف تهولاتی ایجاد شده و ما هم در این جریان هستیم و هدف ما این است در خیلی از مسائل موتور محرکی باشیم برای تمامی مراکز.

......................................................................... 

 به گزارش خبرنگار مرکز جناب آقای جواد معینیان :
صبح یکشنبه نیت کردم هر جوری هست برنامه ام رو تنظیم کنم که بتونم برم نمایشگاه و یه سری به غرفه دانشگاه بزنم چون آخرین روز بازدید بود ..یه جورایی ذوق هم داشتم چون دیدن بچه های دانشگاه تو نمایشگاه شیرین بود.میدونستم که بچه های کادر دانشگاه هم با دیدن دانشجوهای خودشون خوشحال میشن و یه جورایی وظیفه دونستم که برم و از غرفه دانشگاه بازدید کنم برای همین  از اداره مرخصی گرفتم و با هر سختی بود خودم رو رسوندم به نمایشگاه ...چقدر سخت بود پیدا کردن سالن 38 ولی با چرخیدن زیاد و دیدن سالنهای دیگه که همه جوره بود هم خوراکی و هم صنعتی تونستم سالن 38 رو پیدا کنم ..اولین چیزی که چشمم بهش افتاد راهنمای غرفه ها بود که غرفه دانشگاه ما 70 بود . وقتی وارد شدم رو غرفه ها همه چیز بود جز عددی که بشه فهمید غرفه چند هست . یه مقدار رفتم داخل و به آدمهای تو غرفه نگاه کردم و همش منتظر یه قیافه آشنا بودم که خدا رو شکر پیدا شد و خانم یاسا رو از دور دیدم  مثل این بچه هایی که راه خونشون رو بعد از گم شدن تونستن پیدا کنند خوشحال شدم .اولین چیزی که تو غرفه دانشگاه ما به چشم اومد آقای جاوید مهر بود که به عنوان رئیس دانگشاه در غرفه بودن و مورد دوم که خیلی نظر من رو جلب کرد  کارگاه آموزشی بود که با یک مونیتور بزرگ و چند تا صندلی  به همراه گوشی های مخصوص  بود که نظر من رو جلب کرد.ابتدا یه کم به تمام قسمتهای غرفه نگاه کردم و بعد خانم یاسا من رو تا حدودی شناخت و ازشون درخواست کردم مثل یک مراجعه کننده عادی برای من هم توضیح بده که چه کارهای در این غرفه انجام میشه.
غرفه دانشگاه ما از دو قسمت تشکیل شده بود یکی موسسه فرهنگی آموزشی زبانسرا که یکی از قدیمی ترین مراکز آموزشی زبان با قدمت 45 ساله میباشه و دوم هم در مورد دانشگاه علمی کاربردی واحد 13 که اولین دانشگاه سه محوره ایران است با محورهای آموزش در محیط کلاس .آموزش در محیط مجازی و آموزش در محیط کار .
یکی از قسمتهای جالب غرفه دانشگاه قسمت کارگاه آموزشی بود که من هم چند دقیقه ایی تونستم ازش استفاده کنم اون ساعتی که من نشستم و گوش کردم در مورد آسیب شناسی اجتماعی بود واقعا برام جالب بود به نظر من این کار دانشگاه توی سالن تک بود و من مورد مشابهه اون روندیدم .
چه خوب یه آشنای دیگه تو غرفه دیدم سرکار خانم میرزایی که من رو سریع شناخت و با هم چند جمله ایی در مورد نمایشگاه صحبت کردیم و واقعا کادر دانشگاه توی این نمایشگاه زحمت میکشن و خیلی از خودم راضی بودم که وقت گذاشتم و رفتم یه نگاهی به نمایشگاه و غرفه دانشگاه خودمون زدم یه جورایی بی معرفتی بود این کارها و زحمتها رو نمیدیدم .
 دیگه وقت مرخصی من هم داشت تموم میشد و باید دیگه برمیگشتم اداره و از دوستان خداحافظی میکردم.دلیل نوشتن گزارش بازدید این بود که کادر زحمت کش دانشگاه بدونند که برای ما افتخاری هست که میایم تو سالنی که دانشگاه ما هم غرفه داره و یه جورایی این زحمت رو قدر میدونیم و ممنون همه هستیم..

 

نويسنده :

این کاربر مطلب منتشر شده دارد.