لب‌ يکي از نواحي پوست است که بيشتر از هر جاي ديگري در معرض هوا و آفتاب قرار دارد و به همين علت هم بيشتر مستعد مشکل خشکي و ترک ‌خوردگي است.
اگر خوب از لب‌هايتان مراقبت نکنيد، گرماي بيش از حد و از دست رفتن آب بدن، مي‌تواند باعث سوزش و التهاب و حتي خونريزي آن ها شود.
متخصصان معتقدند تماس لب با خميردندان و رژ لب و استفاده از پروتزهاي دندان باعث خشکي‌هاي شديد و خارش لب مي‌شود. حرارت زياد، کم آبي و سرماي شديد هم از عوامل شايع به وجود‌آورنده خشکي‌هاي ساده و ترک‌خوردگي‌هاي لب هستند، همچنانکه بعضي از بيماري‌هاي سيستماتيک نظير پسوريازيس هم سبب پوسته شدن اطراف و روي لب مي‌شود که در اين صورت مشکل لب با علائم ديگري نيز همراه است.
داشتن لب‌هاي ترک ‌خورده، خشک و سوزان بي‌ترديد آزارنده است. براي بسياري از کار‌هايي که در طول روز انجام مي‌دهيم، از همين لب‌ها استفاده مي‌کنيم. لب اگر سالم نباشد، حتي نمي‌توانيم راحت غذا بخوريم، حرف بزنيم يا لبخند بزنيم.
لب‌هاي شما نمي‌تواند مانند بقيه جاهاي پوست بدنتان در برابر از دست دادن رطوبت مقاومت کند، چرا که لايه‌هاي پوست لب بسيار نازک هستند. علاوه بر اين لب لايه محافظتي معمول پوست که داراي غدد چربي و عرق است را ندارد، به همين علت هم مانند بقيه جاهاي بدن نمي‌تواند خودش را مرطوب نگه دارد و مستعد خشک شدن و ترک‌خوردن است. البته اين ها تنها علت خشکي و ترک لب نيستند.
با 10 علت شايع اين مشکل و طرز برخورد با آن در اين مقاله آشنا شويد:

1) آفتاب داغ و سرماي زمستان
اگر چه هميشه آب و هوا را در اين مورد مقصر مي‌دانيم، اما در واقع همه تقصير‌ها متوجه هوا نيست. تابش خورشيد، مي‌تواند باعث تبخير رطوبت آن و خشکي شود. اين مسئله در مناطقي که رطوبت هوا کم‌تر است، بيشتر خودش را نشان مي‌دهد؛ البته وجود باد‌هاي خشک هم در اين مسئله نقش دارد.
نه تنها گرما بلکه سرما هم مي‌تواند لب‌هاي شما را خشک و ترک‌خورده کند، به خصوص در مناطقي که سوز باد‌هاي سرد زمستان بيشتر است. بنابراين فکر نکنيد که در زمستان خبري از خشکي لب نيست. حتي در اين فصل ابري، باد زمستان بيشتر مي‌سوزاند.

2) ليسيدن
ليسيدن لب يا خيس کردن آن با زبان، بر خلاف آنچه به نظر مي‌رسد، باعث خشکي لب و ترک‌خوردن آن مي‌شود، زيرا بزاق با ايجاد رطوبت موقت و از بين بردن چربي طبيعي پوست، باعث تبخير پوستي بيشتر شده و در نهايت سبب خشکي بيشتر لب مي‌شود.

3) کم آبي بدن
يکي از علامت‌هاي کم شدن آب بدن، خشکي لب است. در کساني ‌که گرما زده شده‌اند، يا به ‌علت اسهال آب زيادي از دست داده‌اند، با مشاهده شدت خشکي لب مي‌توان پي به شدت کمبود آب برد.

4) آ، ب، ث و دوستان
کمبود بعضي از ويتامين‌ها مانند آ، ب ، ث و املاحي مانند آهن و روي هم مي‌تواند باعث خشکي، پوسته پوسته شدن و به‌خصوص ترک خوردن گوشه لب شود. بديهي است وقتي تغذيه‌اي سالم و کامل داريد، اين مسئله نمي‌تواند علت خشکي لب شما باشد.

5) حساس به آرايش
استفاده مکرر از صابون و مواد شيميايي ديگر مثل محصولات آرايشي غير استاندارد و رژ لب‌ مي‌تواند موجب حساسيت پوست لب ‌شود. البته پوسته شدن لب در بيماري‌هايي مانند حساسيت و اگزما شايع‌تر است و مي‌تواند حتي به علت تماس موادي نظير ليمو ترش و پرتقال به وجود آيد. بهتر است مراقب حجم دهنده‌هاي لب باشيد، چون در آنها اغلب موادي به ‌کار رفته است که با تحريک و التهاب لب، آن‌ را بزرگتر و پُرتر نشان مي‌دهد.

6) قفسه دردسرساز
کساني‌ که نمي‌توانند علتي براي لب‌هاي ترک خورده‌شان پيدا کنند، بهتر است سري به قفسه داروهايي که مي‌خورند بزنند. مصرف بعضي داروها مانند ترتينوئين، ويتامين آ در مقادير زياد، داروهاي شيمي درماني، دپني سيلامين، ايزونيازيد و فنوتيازين هم مي‌تواند اين مشکل را ايجاد کند.

7) ترش و سوزان
غذاهاي ترش و مرکبات که اسيدي هستند ممکن است باعث تحريک لب و خشکي و ترک خوردن آن شوند. در اين حالت سوزش لب هم ايجاد مي‌شود. علاوه بر اين پوست انبه هم حاوي ماده‌اي به نام توکسيکودندرون است که در سم گياه پاپيتال هم وجود دارد و ممکن است به لب آسيب برساند. در ضمن افرادي که به آجيل حساسيت دارند، بايد مراقب محصولات بهداشتي –آرايشي که در ترکيبشان از دانه‌هاي روغني، بادام و ... استفاده شده، باشند.

سدي در راه
انسداد مسير تنفسي بيني (در اثر سرماخوردگي) و درنتيجه نفس کشيدن از دهان هم باعث خشکي لب و سپس پوسته شدن و ترک خوردنش مي‌شود.

9) دودي که خشک مي‌کند
اين را حتما بارها شنيده‌ايد که خشکي دهان و لب‌ها از کمترين عوارض سيگار کشيدن است، پس ديگر لازم نيست درباره آن توضيح زيادي بدهيم!

10) قارچ‌ها مقصرند
اگر خشکي در گوشه‌هاي لب باشد و سبب ترک خوردن و قرمز شدن و سوزش شديد شود، ناشي از عفونت‌هاي قارچي است. در برخي مواقع نيز ترک‌خوردگي‌هاي مزمن در خط مياني لب تحتاني به وجود مي‌آيد که در کودکان شايع‌تر است و با چرب کردن برطرف نمي‌شود، يعني تحت نظر پزشک بايد از پمادهاي آنتي بيوتيک براي بهبود آن استفاده کرد.