گزارش در مطبوعاتی ایران در حدود 15 تا 20سال اخیر با گزارش هایی که امروزه در مطبوعات به آن پرداخته می شود متفاوت است در گذشته به نوعی از گزارش در کتابی به نام (اپرتاژ)جمع آوری وپرداخته می شد وعمده گزارش ها را با این نام منتشر می کردند.در واقع گزارش از یک نوع رخداد و واقعه بود ورورنامه ها منتظر می ماندند تا واقعه ای اتفاق بیفتد وبعد گزارشگر برای تهیه گزار ش به محل اعزام شود .

گزار ش در قبل از انقلاب بسیارساده وسطحی تهیه می شد اما بعد از انقلاب با توجه به نیاز مخاطبان مطبوعات ، نوع سوژه ها تغییر کرد وکیفیت بالاتری پیدا کرده است .

درتعریف گزارش میتوان گفت شرح وتفسیر کردن ،خبر دادن اطلاع دادن است .

در تعریف گزارش مطبوعاتی گفتیم از بیان تشریحی یک خبر ،رویداد یا موضوع اجتماعی که چون با تصویر وتوصیف در آمیزد جذابتر وخواندنی تر وچون با تحقیق همراه باشد مستند تر وپذیرفته تر میشود وگزار شگر کسی است که حواس خود را به خواننده ، شنونده ،بیننده قرض می دهد و دراهمیت گزارش هم میتوان گفت گزارشگر برای آنکه بتواند یک معضل یا تحول اجتماعی را برای خوانندگان روزنامه خود کالبد شکافی کند یا زوایای تاریک خبر را روشن سازد وبه سراغ مردم ومسئولان برود وافکار عمومی را به قضاوت می طلبد ومسئولان را هشیار می سازد با انگشت گذاشتن روی هنجارها وبا تقویت جامعه به زدودن هنجارها ی اجتماعی کمک می کند.

خوب است