نثر گزارش:
اصولا زبان گزارش رامی توان (زبان گسترده)نامید،زیرا ازخبر عمیق تر است وبه خاطرداشتن امکان بیشتردرتوضیح وتشریح،واژه های تخصصی بازترمی شود و ابعاد شداا بار اجتماعی بیشتری نسبت به خبر پیدا می کند.
زبان گزارش نسبت به خبر و دیگر مقوله های روزنامه نگاری به مردم نزدیکتر ودر نتیجه می توان گفت که از آنها (هنری) تر است. استفاده از ابهام و ایهام تا جایی که به جاذبه و غنای گزارش کمک کند مجاز است اما نباید زبان گزارش آن قدر گنگ و مبهم باشد که خواننده چیزی دستگیرش نشود و از آن دل زده شود.
استفاده از عنصر تخیل در گزارش نویسی:
به طور کلی می توان گفت که داستان نویسی امروز چه از حیث محتوا و چه از نظر سبک و تکنیک تا حد زیادی ببه گزارش نویسی نزدیک شده است، اما در هر حال دست نویسنده برای استفاده از تخیل در قصه و رمان به بازتر از گزارش است،
درگزارش ،عنصر تخیل تا جایی قابل استفاده و کاربرد آن مجاز است که درخدمت بین واقعیت باشد.
عدم کاربرد صفت در گزارش:
در روزنامه نگاری به طور کلی ودر گزارش نیز، باید حتی الامکان از به کار بردن (صفت)برای بیان خصوصیات شی یا فرد مورد نظر اجتناب کرد. فرض کنیم می خواهیم خانه ای را توصیف کنیم،به جای آن که بگوییم این خانه بزگ و زیباست،معماری بی نظیری دارد،سرسبز و با صفاست و......می توانیم مشخصات آن را بدهیم البته با رعایت ضوابط و تکنیک هایی که پیش از این گفته شد.و قضاوت و بزرگ و کوچک بودن، زشت یا زیبا بودن و.... آنرا به عهده خواننده واگذار کنیم.