پای خاطرات خانم دکتری که کارتن خواب شد
بعد از پایان تحصیلاتم برای گذراندن طرح به شهر خودم سمنان برگشتم و در درمانگاهی مشغول بکار شدم . ماه های آخر طرحم بود که یک روز جوانی شیک پوش برای درمان سرماخوردگی اش به درمانگاه آمد ، مهندس کامپیوتر بود و زیبا و خوش تیپ . از حرف زدنش معلوم بود که جاه طلب و بلند پرواز است . آن روز نخستین ملاقات ما بود اما آخرینش نبود . چند بار بعد از آن به درمانگاه آمد اما معلوم بود رفت و آمدهایش دیگر بعنوان یک بیمار نیست . مدام سعی می کرد سر صحبت و بحث را باز کند و از ادامه تحصیل در خارج از کشور صحبت می کرد . می گفت شرایط برای تحصیلات بیشتر در آن سوی مرزها برایش فراهم است و می خواهد پس از ازدواج با همسرش به آلمان مهاجرت کند . روزها و ماهها از ملاقات هایمان می گذشت و آن جوان که اسمش پیمان بود طی این مدت یک بار به خارج از کشور سفر کرد . دیدارهای ما هم کما بیش ادامه پیدا کرد ، هرچه زمان بیشتر می گذشت احساس میکردم علاقه ام به او بیشتر می شود . سرانجام پیمان از من خواستگاری کرد و گقت قصد دارد پس از ازدواج به آلمان مهاجرت کند . وقتی صحبت از مهاجرت می کرد در ذهنم به تمام آرزوهایی که که در ذهن می پروراندم می رسیدم . حالا تنها مانده بود رضایت پدرم . مادرم را زمانی که خیلی کوچک بودم از دست داده بودم و پدرم در تمام این مدت نقش مادر را نیز برایم ایفا می کرد . وقتی ماجرای خواستگاری پیمان را با پدرم مطرح کردم نمی دانستم که با واکنش تند او روبه رو می شوم . او به من گفت حاضر نیست تنها دخترش را به خارج از کشور بفرستد اما من تصمیم ام را گرفته بودم . هر چه توان داشتم برای تغییر نظر پدرم به کار گرفتم و در نهایت به پدرم گفتم اگر با ازدواج ما موافقت نکند با پیمان فرار خواهم کرد .
گام اول : سفر به سرزمین آرزوها
پدرم مرد آبروداری بود و نمی خواست من تهدیدم را عملی کنم و سرانجام با ازدواج ما موافقت کرد و من بی توجه به او بار سفر بستم تا همراه پیمان عازم سرزمین آرزوهایم شوم . ابتدا به ترکیه رفتیم اما چون کارهای مهاجرت و اقامت مان درست نشده بود مجبور شدیم بعد از 3-2 هفته به ایران برگردیم . با پیشنهاد پیمان به شهر میانه زادگاه پیمان رفتیم . 2 ماه زندگی ما می گذشت که متوجه تغییراتی در او شدم . او رفتارش کاملا تغییر کرده بود و ثبات نداشت . یک روز صبح وقتی از خواب بیدار شدم و برای شستن دست و صورتم به دستشویی رفتم چیزی را دیدم که هضم آن برایم غیر ممکن بود . وسایل استعمال مواد در آنجا بود . نمی توانستم درست تصمیم بگیرم . بعد از چند روز کلنجار رفتن با خودم سرانجام به پیمان گفتم که از اعتیادش خبر دارم اما او به من اطمینان داد که به صورت تفریحی مصرف می کند و اعتیادش جدی نیست . چند ماهی به این منوال گذشت اما هنوز کارهای مهاجرت صورت نگرفته بود . با این حال پیمان مصرف مواد مخدر را علنی کرده بود . پس اندازمان رو به اتمام بود روی تماس گرفتن با خانواده ام را نیز نداشتم . بر اثر فشارهای عصبی که طی این مدت داشتم دچار سردردهای عجیب و غریب شده بودم ، تحمل این سردردها برایم و غیرممکن بود و اضطراب و دوری از خانواده هم سردردهایم را تشدید می کرد . نتایج سی تی اسکن و آزمایش های مختلف هم چیزی نشان نمی داد و همکاران پزشکم معتقد بودند سردردهایم عصبی است و تنها راه خلاص شدن از آن خوردن آرام بخش و مسکن است . یک شب که درد امانم را بریده بود و از قرص های مسکن هم کاری ساخته نبود پیمان پیشنهادی به من داد که کاش هیچ وقت قبول نمی کردم . پیمان به من گفت که با چند پک دود سر دردم آؤام می شود . آنقد سرم درد میکرد که حاضر بودم هر طور شده دردم را آرام کنم . آن شب نخستین بار با هم مواد مصرف کردیم . با مصرف مواد سردردم محو شد . احساس کردم هیچ دلهره و استرسی ندارم و این به من آرامش می داد .
گام دوم : از چاله به چاه
نم دانم چه شد که از صبح فردای همان روز خودم به پیمان پیشنهاد دادم که با هم مواد مصرف کنیم شاید ترس از برگشت دوباره سردردهایم بود شاید هم برای فراموش کردن تمام مشکلاتی که داشتم چند وقت بعد دیگر سردرد عامل استفاده مواد نبود ، از خود و شرایطی که در آن قرار داشتم فرار می کردم . هروقت مصرف می کردم همه چیز خوب بود و انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است . کم کم پس اندازمان ته کشید و پولی برای خرید مواد نداشتیم . چند وقتی بود کار در درمانگاه را هم به بهانه سردردهایم رها کرده بودم و هیچ محل درآمدی نداشتم . پس از مدتی پیمان دوباره به ترکیه رفت و من هم از آنجا که هیچ پولی نداشتم با یکی از همکلاسی هایم که در تهران مطب داشت تماس گرفتم و با ته مانده پس اندازم به تهران آمدم . با هم صحبت کردیم و قرار شد در کارهای مطب به او کمک کنم . شب ها آنجا می خوابیدم و روزهای در کنار او کار می کردم با پول ناچیزی که او به من می داد خرج خرید مواد را تامین می کردم اما این شرایط زیاد طول نکشید . هنوز 10 روز از این ماجرا نگذشته بود که همکارم متوجه اعتیادم شد و من را از مطب بیرون کرد . دیگر نه پولی داشتم و نه جایی برای ماندن ، روی برگشتن به خانه پدری را هم نداشتم . از همه جا وامانده بودم حالم بد بود و خماری امانم را بریده بود . یک روز در خیابان گردی هایی که داشتم سر از پارک چیتگر در آوردم . جایی خلوت در پارک را انتخاب کردم تا کمی استراحت کنم که متوجه شدم چند جوان که یک زن هم درمیانشان مشغول استعمال مواد هستند ، بی اختیار به سمت آنها رفتم و از همان روز شدم یکی از آن جمع . روزها تن به هر کاری می دادم از دستمال کشیدن روی ماشین های عبوری گرفته تا دست دراز کردن جلوی رهگذران و زل زدن به سفره غذای خانواده هایی که برای تفریح به پارک آمده بودند تا شاید دلشان برایم به رحم بیاید و لقمه ای غذا و مقداری پول به من بدهند . شب ها هم برای خواب به پارک می رفتم و جایی برای خواب پیدا می کردم . بعضی شب ها در سرویس بهداشتی پارک می خوابیدم و بعضی وقت ها گوشه دنجی از پارک را پیدا میکردم تا بتوانم تا صبح راحت بخوابم و مزاحمی دور و از برم نباشد .
گام سوم : سرقت ، تنها راه پول مواد
چند بار برای تامین خرج مواد با دوستانم به سرقت رفتیم . وظیفه من پاییدن اطراف بود و سرقت با آنها . معمولاً در خودروها را باز می کردند و هر چه داخل آن بود به سرقت می بردند . اوایل این کار برایم خیلی دشوار بود اما چاره ای نبود و باید خرج موادم را خودم تامین می کردم . شب ها می خواستم روی کارتن ها بخوابم حواسم بود که کارتن ها خیلی هم کثیف نباشند و مواظب بودم جای خیس و نمدار نخوابم مبادا بیماری پوستی بگیرم . با وجود اینکه همه زندگی ام را باخته بودم اما گاهی فکر می کردم من از اطرافیانم شرایط بهتری دارم و بالاخره پزشک هستم اما اینها فقط راهی برای گول زدن خودم بود . من هیچ فرقی با آنها نداشتم . روزهای آخر مصرفم این قدر بالا رفته بود که به پیشنهاد دوستانم تزریق می کردم اما حواسم بود سرنگی که استفاده می کنم چند بار مصرف نباشد .
گام چهارم : تزریق هم به دادم نرسید
یک شب تصمیم گرفتم که خودم را از شر زندگی کثیفم نجات دهم . آنقدر تزریق کردم تا به قول دوستانم سنکوپ کمک و بمیرم . اما وقتی چشم هایم را باز کردم خودم را در بیمارستان دیدم . بعدها شنیدم که یکی از دوستانم وقتی حال نزار من را دیده به نگهبانی پارک اطلاع داده و آنها هم با اورژانس تماس گرفته بودن ، از زنده ماندنم خوشحال نبودم با تمام وجود گریه می کردم . چند دقیه بعد از به هوش آمدنم خانم دکتری بالای سرم آمد و سوالاتی پرسید که من فقط انگار حرکات لب او را می دیدم و چیزی از صحبت هایش متوجه نمی شدم . خودم را در لباس او تصور می کردم . آرزوهایی که چند سالی فراموش کرده بودم در ذهنم جان گرفتند . صدای گریه ام بلند شد . نمی دانم چرا اما به او اعتماد کردم و تمام زندگی ام را برایش توضیح دادم . صیح فردای آن روز از درد خماری از خواب بیدار شدم بدنم درد می کرد و احساس می کردم اگر مواد به من نرسد از درد می میرم . شروع به سرو صدا کردم شاید بتوانم از این طریق کادر در مانی را مجبور کنم تا آمپول آرام بخش برایم تزریق کنند اما هنوز دقایقی نگذشته بود که خانم پزشکی بالای سرم آمد . احساس کردم چهره اش برایم آشناسیت . کمی که بیشتر دقت کردم متوجه شدم او یکی از هم دانشگاهی های قدیمی ام است . او مرا شناخته بود . در دوران دانشجویی چند باری به سمنان و به خانه ما آمده بود . دلم می خواست زمین دهان باز کند و من را در خود ببلعد . از یک سو خجالت می کشیدم و از سوی دیگر خماری دیوانه ام کرده بود . اما کار از کار گذشته بود . با مسکن به خواب رفتم . چند ساعت بعد که چشم باز کردم پدرم را دیدم که بالای سرم ایستاده است . همشاگردی قدیمی با پدرم تماس گرفته و او را از اوضاع من با خبر کرده بود . 2 روز در بیمارستان بودم در این مدت پدرم حتی یک کلمه هم با من حرف نزد و موقع مرخص شدن نیز مستیقم من را به کمپ ترک اعتیاد برد . با تحمل دردهای زیادی سرانجام اعتیاد را ترک کردم . در دوران بستری شدنم در کمپ پدرم مدام به من سر می زد و از شرایطم با خبر می شد . پس از گذشت یک ماه سر حال شدم و پدر من را به خانه برد . مدتی هم در خانه استراحت کردم تا اینکه پدرم گفت قصد دارد کمک کند تا برایم مطبی اجاره کنیم . حالا از آن روز ها بیش از 5 سال می گذرد . به همراه پزشکی دیگر مطبی به راه انداخته ایم و سعی می کنم اگر بتوانم تخصصم را بگیرم . از یکی از آشناهای قدیمی شنیم پیمان با تزریق مواد آور دوز کرده و از دنیا رفته است . حالا از دوران اعتیاد تنها جای دندان های خرابم برایم مانده که آن هم را هم با ایمپلنت ترمیم کرده ام شاید به این ترتیب فراموش کنم روزی من هم معتاد بوده ام .