زبان اشارات و ارتباطات در مذاکره
درک عمیق هنر خواندن زبان اشاره یا ارتباط غیر زبانی، می‌تواند وسیله موثری در شناخت نیازهای انگیزشی رقیب مذاکره باشد. در سطحی وسیع‌تر، آموزش‌های اساسی در زمینه زبان اشاره پیش نیازی ضروری برای هر فردی است که علاقه‌مند به کسب مهارت‌های تخصصی در مذاکره می‌باشد. در عرصه مذاکرات تجاری باید توجه داشت که بسیاری از رقبای مذاکره کننده در زمینه زبان اشاره به خوبی تجربه کسب نموده‌اند. این افراد کاملاً قادر به خواندن حرکات و اشاراتی هستند که شما و همکارانتان از خود بروز می‌دهید. بعلاوه آن‌ها می‌توانند برای گمراه کردنتان، به طرزی ساختگی ارتباطات غیر زبانی ایجاد نمایند. زبان اشاره را نباید دست کم گرفت، زیرا این زبان یکی از مؤثرترین و ماهرانه‌ترین فنون در مذاکرات تجاری است. در این مقاله به واژه نامه حرکات و اشارات مهم زبان اشاره پرداخته‌ایم.
دفاع، رویارویی و سوء ظن
- دست به سینه نشستن: این حرکت از مهم‌ترین و همگانی‌ترین علائم دفاع، ناسازگاری، سوءظن و بعضی اوقات در ارتباط با احساس ناامنی می‌باشد، مشتان گره شده یا انگشتانی که بازوان را گرفته می‌تواند نشانگر برخورد منفی قوی‌تری باشد.
- یک پا را روی پای دیگر انداختن: به طور کلی این حرکت، علامت ناسازگاری، رقابت، رویارویی یا قدرت و برتری فزاینده می‌باشد، به هر حال این حرکت نشانگر احساس راحتی و یا خستگی می‌تواند باشد.
- خاراندن بینی، مالیدن چشم: این حرکات ممکن است به عکس‌العمل منفی اشاره داشته باشند، مخصوصاً زمانی که توسط حرکات دفاعی یا مقابل‌های دیگر همراه شوند. تکان دادن صندلی، به طرف در حرکت نمودن و نگاه کردن به ساعت همچنین می‌توانند این حرکات را تقویت نمایند (البته بعضی از حرکات خاراندن بینی و مالیدن چشم صرفاً فیزیکی است و حاوی پیغامی نمی‌باشد).
- فرو رفتن در صندلی یا به عقب تکیه دادن: حرکات فرورفتن در صندلی یا به عقب تکیه دادن می‌توانند نشانگر مقابله، ناباوری و دفاع باشند، مخصوصاً زمانی-که با دستانی که در جیب قرار می‌گیرند همراه باشد. این حرکات می‌تواند نشانگر خودنمایی برخی مذاکره کنندگان نیز باشد

خوب است