 سازمان اجتماعی :
به طور کلی، وقتی که انسانها با هم زندگی می کنند، حتی اگر عمداً و آگاهانه به طراحی و ایجاد سازمانی نپردازند، الگوی روابط اجتماعی، باورها و جهت گیریهای مشترکی به وجود
می آید که اصطلاحاً سازمان اجتماعی نامیده می شود.
مفهوم کلی سازمان اجتماعی به طرف و شیوه هایی که رفتار انسان تحت شرایط اجتماعی نظم و ترتیب پیدا می کند، دلالت دارد. شرایط اجتماعی مؤثر بر رفتار که دو وجه اصلی سازمان اجتماعی را تشکیل می دهند، عبارتند از : (1) الگو یا ساختار روابط اجتماعی، و (2) مجموعه باورها و جهت گیریهای مشترک. اولی موجب تشکل افراد به صورت گروه یا جمع بزرگتری می شود و دومی اعضای گروه یا جمع را وحدت بخشیده، رفتار آنها را هدایت می کند. این دو وجه، در ارتباط با سازمان اجتماعی به مفهوم وسیع آن، یعنی جامعه، به ترتیب، ساختار اجتماعی و فرهنگ نامیده می شوند. جامعه شناسی و سایر علوم اجتماعی به مطالعه و توضیح و تبیین جوانب مهم سازمان اجتماعی می پردازند.
سازمان اجتماعی، چه به صورت گروه کوچک بازی و چه به صورت گروه بزرگتر، پدیده ای فراتر از جمع ساده افرادی است که آن را تشکیل می دهند، زیرا الگوی روابط اجتماعی، رفتار افراد را تحت تأثیر قرار داده آنها را به اعضای گروه مبدل می سازد. در نتیجه، اعضای گروه دارای وظایف و روابط معینی می شوند. ماهیت روابط اجتماعی معین می کند که آنان چه نوع کنش و واکنش و ارتباط متقابلی با یکدیگر داشته باشند، هر یک چه وظیفه ای عهده دار شوند و چگونه رفتار کنند. به علاوه، روابط اجتماعی، عواطف و احساسات معینی نظیر دوستی، احترام، عداوت و ... میان آنان به وجود می آورد. بالاخره چون روابط اجتماعی میان اعضا یکسان نیست، هر یک باتوجه به نوع و میزان همکاری و روابطی که با دیگران دارند، مقام و منزلت معینی کسب می کنند و در نتیجه، مقام و منزلت اعضا در گروه به صورت رهبران و پیروان تفکیک می شود.