تكامل مديريت استراتژيك

ايده اصلى در مديريت استراتژيك نيل به عملكرد برتر و حفظ آن است. براى تحقق اين مهم مديران بايد بين محيط و قابليت هاى سازمان پيوند و سازگارى ايجاد كنند.

تدوين و اجراى استراتژى

نگرش خط مشى تجارى سعى مى كند بين دو وظيفه تدوين استراتژى و اجراى آن فرق بگذارد. تدوين استراتژى را وظيفه مديران ارشد و اجراى استراتژى را به ديگر رده‌هاى مديريتى محول مى كند.

استراتژى رقابتى

مرحله بعدى در تكامل مديريت استراتژيك به وسيله مايكل پورتر با طرح تحليل صنعتى برمبناى نيروهاى 5 گانه شكل گرفت. تعريف كلى محيط بر مبناى زمينه هاى كلان اقتصادى، سياسى، و تكنولوژيكى به يك نگرش فعال منجر نمى شد. مدل پورتر اين امكان را به مديران داد تا بجاى انتخاب استراتژى براى سازگارى به استراتژى شكل دهى محيط روى بياورند.

مدل توانايى هاى پويا

اين رویکرد بر اين نكته تاكيد دارد كه اساس استراتژى در ايجاد مزيت رقابتى فردا از توانائى هاى استراتژيك سازمان نشات مى گيرد.ماهيت پوياى اين مدل براين نكته تاكيد دارد كه چون تغييرات در استراتژى و قابليت هاى سازمان اغلب موجب تغييرات در محيط سازمان مى شود، مديريت تغيير منبع كليدى در كسب مزيت رقابتى محسوب مى شود.

طبقه بندى قابليت هاى سازمان

قابليت‌هاى اقتصادى: دارايى هاى فيزيكى، سهم بازار، محل جغرافيايى، منابع مالى، حق ثبت، شهرت نشان تجارى.

قابليت‌هاى تكنولوژيكى :دانش فنى، ماشين آلات، روش ها، فرايندها

قابليت‌ هاى انسانى : مهارت ها، سبك ها، و رفتار اعضاى سازمان

قابليت‌هاى سازمانى: ساختار، سيستم ها، هنجارها

قابليت‌هاى مديريتى: توانايى ايجاد، هماهنگى، و تغيير قابليت‌هاى تكنولوژيك، سازمانى، انسانى، و اقتصادى.

مزيت رقابتى پايدار

براى آنكه مزيت رقابتى پايدار حاصل شود، قابليت هاى يك سازمان بايد برجسته باشند. براى آنكه قابليت ها برجسته باشند، سه شراط زير بايد تحقق پيدا كند:

– قابليت‌ها بايد با ارزش باشند )منبع مزيت رقابتى باشند(

– قابليت ها بايد نادر باشند )به طور معمول در ديگر سازمان‌ها يافت نشوند(

– قابليت ها بايد به طور ناقص قابل تقليد باشند.

با صرف وقت و پول رقبا تقريباً مى توانند هر چيزى را تقليد كنند. بنابراين، مزيت رقابتى پايدار بر ابداعات و بهبود مستمر قابليت هاى سازمان دلالت د


منبع: http://shahverdeli.blogfa.com/post/

خوب است