ویژگی های حوزه مدیریت فرهنگی
1- تنوع و تکثر: وجود افکار و اندیشه های مختلف و تنوعات قومی و خرده فرهنگ ها و از سوی دیگر شخصیت و ساختار روانی، روحی و جسمی مخاطبان و مجموعه ای از عوامل زیستی، اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در حوزه انجام فعالیت های فرهنگی و اندازه تأثیر گذاری آن وجود دارد. به همین خاطر مدیریت فرهنگی نیازمند صلاحیت های تخصصی و تعهدی بسیار بالاست. مدیر فرهنگی باید دانش های فراوانی در زمینه ی مردم شناسی، جمعیت شناسی، روان شناسی، جامعه شناسی، علوم سیاسی و... بداند.
2- ژرف نگری فرهنگی: امور فرهنگی نقش مبنایی محوری برای انجام دیگر فعالیت های سیاسی، اقتصادی، آموزشی و... دارد. هر گونه تلاش و برنامه ریزی برای فعالیت های اقتصادی، سیاسی و... نیازمند ایجاد فرهنگ آن است.
3- مشارکت فرهنگی: مدیریت فرهنگی بیشترین میزان ارتباط را با جامعه دارد و هر قدر میزان مشارکت مخاطبین یک برنامه فرهنگی در تدوین و اجرای آن بیشتر باشد، حصول نتایج بسیار والاتری امکان پذیر خواهد بود.
4- تحول و نوآوری: تا زمانی که در ستاد مدیریت یک سازمان فرهنگی طرز تفکر خلاق و نوآور ظهور نکند و مدیران ارشد آن سازمان خود را نیازمند به یک تحول نبینند، به بهبودی شرایط و ایجاد تغییر نباید امید داشت. از این رو باید به بررسی محیط داخلی و محیط خارجی پرداخت. در بررسی محیط داخلی ابتدا باید شناخت دقیقی از وضع فعلی سازمان داشته باشیم. مطالعه و آگاهی از رسالت، اهداف، وظایف، ساختار، منابع انسانی و مالی، امکانات، ظرفیت و پتانسیل بالقوه و بالفعل و در مجموع شناخت نقاط ضعف و قوت یک سازمان در این بررسی حائز اهمیت فراوان است. کارکنان هم اگر این اطلاعات را داشته باشند در جهت انجام وظایفشان کمک می شود. در بررسی محیط خاجی یک سازمان اهداف آن مبنا مطالعه قرار مي‌گيرد. برای اغلب موسسات فرهنگی شناخت به روز و عمیق مخاطبان و به عبارتی مخاطب شناسی ای که دربردارنده درک مختصات و نیازها و انتظارات آنان باشد حائز اولویت است.
5- تعیین چشم انداز کارآمد یا نقاط مطلوب: لازمه چشم انداز، شفاف سازی مأموریت اصلی اهداف و وظایف است. یکی از معضلات اساسی در موسسات فرهنگی برخورد تشریفاتی با این مقوله می باشد. بخش قابل توجهی از موسسات فرهنگی کشور دارای رسالت، اهداف و وظایف مبهم و حتی بعضا متناقض و متداخل و یا دست نیافتنی و شعاری هستند. اهداف عبارت از آن چیزهایی است که سازمان خواستار دست یابی به آن می باشد. چشم انداز فراتر از اهداف و نقاط عالی و مطلوب را به صورت ایده آل و معمولا دراز مدت مشخص می کند. چشم انداز دور نما و محصول نهایی و موفق یک سازمان را در یک دوره زمانی معین رشد می کند. چشم انداز باید کاملا مبتنی بر رسالت، اهداف و وظایف یک سازمان ترسیم شود.
6- توانمند سازی سازمان (ایجاد ظرفیت): پس از روشن شدن رسالت، اهداف، وظایف و چشم انداز باید استطاعت و ظرفیت بالفعل و بالقوه مورد ارزیابی و سنجش قرار گیرد.

خلاصه است یا کپی پیست؟545412