سازمان های آموزشی و تفاوت آن با سازمان های فرهنگی:
نکات مهمی که استاد اشاره کردند:

تعريف آموزش: فرآيندی است که در آن با اصول نظام مند به سئوالات پاسخ داده می شود و در آن هدف این است که از نادانسته های افراد کم گردد همچنین این سازمانها ، سازمانهای رسمی هستند که هدف آن تعلیم و تربیت می باشد
سازمانهای آموزشی تفاوتهايی با سازمانهای فرهنگی دارد:
1) در سازمان های اموزشی ، آموزش به صورت اجباری است و حوزه فعاليت های آموزشی ،آموزش و فرهنگ می باشد
2) هدف و روش های آن متفاوت است به این معنا که مدرک آموزش رسمی تر است
3) انعطاف پذيری روش ها در مراکز فرهنگی بيشتر است.
4) در ارزشيابی هم متفاوت می باشند( يعنی انجام کار درست ، استفاده بهينه از امکانات مثل دقت ، خرج کردن ).
در سازمان های فرهنگی سنجش اثربخشی و کارآيی با دشواری انجام می شود.(چون مبتنی بر ارزشيابی است و ارزشیابی در سازمانهای فرهنگی هم با دشواری انجام می شود.)
سازمانهای آموزشی به منظور فرهنگ پذيری کودکان و نوجوانان و گاهی بزرگسالان بوجود می آيد.
-سازمان آموزشی در زمينه يادگيری عادات و رسوم ، زبان و کسب و کار فعاليت می کند. در حاليکه سازمان های فرهنگی در انتقال اهداف و ارزش های کلی جامعه به شخص کمک می کند

سازمان ها و مراکز فرهنگی و هنری در ايران:
اين سازمان ها بنا به اهداف و وظايف و فعاليتشان به سه دسته تقسيم بندی می گردند:
سازمانها و نهادهای سياستگذار: تعيين سياست ها و اهداف کلان در حوزه فرهنگی مثل شورای عالی انقلاب فرهنگی.
سازمانهای مجری: سازمانهايی هستند که نسبت به اجرای سياست های ابلاغی اقدام می کنند. مثال: تمامی سازمانهای فرهنگی.، سازمان خبرگزاری.
سازمان های فرهنگی ناظر: سازمان هایی هستند که بر نحوه اجرای سياست ها و تحقق اهداف نظارت می نمايند.مانند: نهاد رهبری، شورای نظارت بر صدا و سيمـا

v good