1. قدّ: پوست دباغی شده خشک شده شتر و بره

2. طَرق: آب آلوده به بول و سرگین شتر

3. عِلهِز: ساندویچ: پشم شتر با خون شتر و شپش روی آتش می‌گرفتند و کباب می‌کردند

4. هَبید: حنظل که هندوانه ابوجهل بود دانه‌اش را توی آب می‌گذاشتند تا تلخیش برود و می‌خوردند

5 فصید: رگ شتر را می‌زدند خونش را در ظرفی جمعی می‌کردند می‌گذاشتند تا لخته شود و در ایام خشکسالی خود و مهمانان می‌خوردند

6. بجّة: همان فصید

7. فظّ: آب شکمبه شتر که وقتی غذایی به او می‌دادند دهان او را می‌بستند تا بالا نیاورد و بعد شکمبه‌اش را سوراخ می‌کردند می‌خوردند

8. صَلَب: سر استخوان که می‌پزیم نرم می‌شود؛ خورش سر استخوان که معروف بودند به اصحاب الصلب)

9. خبز: شخصی به نام عبدالله بن حبیب (بنو الغنبر) که وقتی می‌خواستند از خود تعریف کنند می‌گفتند منا کسانی که خبز می‌خوردند).