بنابر اساطیر عرب و اعتقاد برخی از مسلمانان، عمرو بن لُحَیّ الخزاعی از بزرگان عرب بود که عرب را از آئین ابراهیم (حنیف) منحرف کرد و پایه‌گذار شرک و بت‌پرستی در شبه‌جزیره عربستان شد.

به گفته مورخان عرب، قبل از آنکه عمرو ظهور کند، عرب عدنانی و قحطانی همه تابع دین ابراهیم بوده و دین خود را از اسماعیل گرفته‌بودند[۱]. عمرو یکی از اشراف و سادات عرب بود و اعمال و گفتار او در میان عرب همچون شریعت بود.[۲][۳] او از شامات بتی به نام هبل را به مکه آورد، در کعبه گذاشت و مردم را دعوت به پرستش آن کرد.[۴][۵] برخی معتقدند او پنج بت را که از زمان نوح در جده مدفون بود را از خاک بیرون کشید و در میان مردم عرضه‌کرد.[۶]

وقتی مردم از او در مورد دلیل پرستش بت‌ها سؤال کردند در جواب گفت: «این‌ها اربابانی هستند که ما برگزیده‌ایم، که همزمان به صورت هیکل‌های آسمانی و یا صورت‌های بشری هستند. ما از آن‌ها برتری در جنگ‌ها را طلب می‌کنیم و آنان عطا می‌کنند. ما به هنگام خشکسالی از آنان باران می‌خواهیم و آنان عطا می‌کنند.»[۷]

عمرو نه‌تنها بت‌پرستی را رواج داد بلکه بسیاری از احکام دیگر ابراهیم را تغییر داد.[۸] به عنوان مثال، برخلاف آئین اسماعیل، او خوردن گوشت مرده را روا شمرد.[۹] او همچنین متهم است که برخی شتران را به احترام بت‌ها حرام دانست.[۱۰]

* جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ۱۸۰.
* جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ۱۹۷.
* Fück, “ʿAmr b. Luḥayy”, EI.
* جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ۱۸۱.
* Fück, “ʿAmr b. Luḥayy”, EI (دانشنامه اسلام منشأ بت‌ها را بین‌النهرین هم دانسته‌است).
* Fück, “ʿAmr b. Luḥayy”, EI.
* Fahd, “Hubal”, EI.
* جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ۱۸۴.
* جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ۱۹۸.
* Fück, “ʿAmr b. Luḥayy”, EI.

-