(نخستین شرط اعمال هر قانونی آن است که آن قانون بر پایه واساس یک فرهنگ استوار باشد .و هر فرهنگ سه بخش دارد .بخش مادی (مجموعه وسایل و تکنولوژی های انسان )بخش معنوی (مجموعه اعتقادات و باورها ورسوم جامعه ) بخش ساختاری (مجموعه بخش مادی و معنوی فرهنگ )
و قدرت واستحکام هر فرهنگی در آن است که بتواند روند انباشت فرهنگی را به خوبی انجام دهد به این معنی که همه اکتشافات جدید را چه در زمینه مادی و چه در زمینه معنوی در خود هضم کند و مجموعه آن را با محیط اجتماعی و انسان هایی که حامل آن فرهنگ هستند انطباق دهد .بنابراین هر نوآوری در یک نظم اجتماعی رخ می دهد به خصوص اگر این نوآوری از جامعه دیگر اخذ شده باشد لازم است به همراه خود یک عمل آگاه سازی اجتماعی را داشته باشد در غیر این صورت نتیجه ای معکوس بر جای می گذارد .


نقش دولت در مدیریت فرهنگی و مقابله با تهاجم فرهنگی چیست؟
نقش دولت باید به صورت مقا بله منطقی و در عین حال حفظ رابطه با فرهنگ غیر ملی باید از طریق سیاست رشد و توسعه فرهنگی و جذاب ساختن هرچه بیشتر عناصر فرهنگ بومی از طریق اعتدال بخشیدن به این عناصر با استفاده از تمامی فرهنگ ها از جمله فرهنگ های غیر ملی صورت گیرد. تجربه کشور ما و تمام کشورهای دیگر در طول چند دهه گذشته نشان می دهد که این تنها را مفید برای اعتدال بخشیدن به فرهنگ ملی است و هر گونه اقدام خشونت امیز و توسل به زور به نتایجی دقیقا معکوس با خواسته ها منجر شده است و در نهایت ،به دلیل نفوذ شدید عناصر غیر ملی از راههای غیر قانونی در نتیجه غیر قابل کنترل می شود .
،می تواند به شدت فرهنگ ملی را تخریب کند.همچنین بدین منظور ،لازم است که دولت فعالیت خود را به تعیین سیاست ها و خط مشی ها ی عمومی و نظارت بر اجرای انها و همچنین بر توسعه کالبدهای فرهنگی و تمرکز زدایی از انها اختصاص دهد و در کنار این اقدامات شروع به انتقال مسولیت های قبلی خود و در تولید و توزیع محصولات فرهنگی اعم از محصولات صوتی و تصویری به مردم نمایند . این انتقال باید به صورت تدریجی ،زیر نظارت نهادهای نمایندگی مردم و به افراد متخصص صورت گیرد و به هیچ رو سیاست های عمومی کشور در زمینه فرهنگی را مخدوش نکند.