در گزارش ، عنصر تخیل تا جایی قابل استفاده و کاربرد آن مجاز است که در خدمت بیان واقعیت باشد . به دیگر سخن به کمک تخیل حوادث و مسائل اجتماعی ، در گزارش بازسازی و بیان می شود . در این صورت است که عمر مفید گزارش یعنی زمانی که گزارش ، تازگی و حقانیا و کاربرد اجتماعی خود را حفظ می کند طولانی تر می شود .
کاربرد صفت در گزارش
در روزنامه نگاری به طور کلی و در گزارش نیز ، باید حتی الامکان از به کار بردن صفت برای بیان خصوصیات شی یا فرد مورد نظر اجتناب کرد . البه با رعایت ضوابط و تکنیک هائی که پیش از این گفته شد و قضاوت و بزرگ و کوچک بودن ، زشت یا زیبا بودن و ... آن را به عهده خواننده واگذار کنیم . زیرا صفت ها غالباً قراردادی هستند . ممکن است یک رنگین پوست با خصوصیات فیزیکی و عادات و طرز زندگی مخصوص به خود ، به نظر گزارشگر ، زشت ، بد اخلاق با خصوصیات فرهنگی و رفتاری و ناپسند تلقی شود اما همین شخص در جامعه خود یا از نظر خیلی ها که دیدگاه های دیگری دارند متصف به چنین صفاتی نباشد .
هیچگاه نمی توان از مخاطب انتظار داشت که همان قضاوتی را درباره یک موضوع داشته باشد که ما می خواهیم . ممکن است در مواردی چنین باشد ولی این حکم کلی و قابل تعمیم نیست . خواننده حتی اگر به ظاهر با ما موافقت نشان دهد ولی در نهایت قضاوت و ارزیابی واقعی خود را خواهد داشت .