اگر در جامعه اقتصاد اصل شد ، به طور مسلم سمت و سوي اقتصاد فرهنگ هم به سوي همان متغير اصلي يعني اقتصاد خواهد بود و پاسخ سوالهاي بالا رضايت بخش نخواهد بود. اما در سطح كلان ، اقتصاد فرهنگ به عنوان يك وسيله ارتباطي در نظر گرفته مي شود و فقط به پول و هزينه كردن آن محدود نمي شود ، بلكه تمام ابزارهاي رسانه اي جامعه را در بر مي گيرد. ابزارهايي از قبيل تلفن ، نمابر و يا وسايل ارتباط جمعي مثل تلويزيون و مواردي ديگر از اين قبيل را نيز شامل
مي شود. چنانچه جامعه حول محور توسعه سرمايه حركت كند ، اقتصاد فرهنگ هم در آن جهت طي طريق خواهد كرد و امكانات فرهنگي به صورت ناهمگون هزينه خواهد شد. اما سطح سوم اقتصاد فرهنگ كه سطح عميق تري مي باشد فراتر از دو سطح قبلي است در اين سطح شرايط محيطي به منزله شرايط مادي تكامل فرهنگ در نظر گرفته مي شود. در اين معنا اقتصاد فرهنگ مجموعه امكاناتي است كه براي جريان پيدا كردن جهت گيري هاي فرهنگي به كار گرفته مي شود.

اين امكانات ، نيروي انساني ، ابزار و مقدورات در دسترسي هستند كه بايد در خدمت حوزه فرهنگ قرار گيرند. هزينه هاي بخش فرهنگ به عهده حوزه اقتصاد مي باشد و شامل هزينه هايي است كه بايد صرف نيروي انساني و ابزارهاي متناسب با مقدورات ديگر فرهنگ شود. بنابراين با توجه به تعاريف فوق اقتصاد فرهنگ مي تواند نقش بسزايي در حفظ و توسعه سرمايه ملي داشته و از طرفي اين سرمايه ها در راستاي حفظ ارزشهاي حاكم بر جامعه ديني ما نيز ساماندهي شوند.