* تئوري نئوكلاسيك ( روابط انساني )

اين تئوري را يك نفر استراليايي بنام التون ميو كه پدر مديريت تئوري نئوكلاسيك مي‌باشد، مطرح نموده است. تئوري روابط انساني از تضادهايي كه فلسفه تئوري كلاسيك، با روح و روان انسان داشته سرچشمه مي‌گيرد و اين تئوري بيشتر بر روي وجود انساني و مشخصات و شخصيت انساني پايه‌گذاري گرديد.


نئوكلاسيك‌ها عرضه تئوري خود را بر پايه مفروضات زير بنيانگذاري كرده‌اند.

1- مقدار كار انجام شدني نبايست بر اساس كارايي فيزيكي و يا بدني سنجيده شود، بلكه بايستي نتيجه كارايي انسان را بر اساس كارايي اجتماعي و يا قدرت‌هاي دماغي (فكري) و روحي رواني سنجيد.

2- تنها پاداش‌هاي مادّي براي جلب رضايت كاركنان خاطر كافي نيست، بلكه انگيزه‌هاي روحي، رواني و اجتماعي در خوشبخت نمودن كاركنان و همچنين جلب رضايت آنها نقش اساسي را به عهده داشته است.

3- بوجود آوردن حداكثر تخصص و همچنين تقسيم كار، تنها شيوه نهايي دريافت حداكثر كارايي از نيروي خلاقه كارگران نمي‌باشد.

4- انعكاس‌هاي روحي كاركنان نسبت به مديران و وظايف آنها نبايد جنبه خصوصي و يا انفرادي داشته باشد، بلكه بايد جنبه گروهي و دسته‌اي را دارا باشد. از همه بالاتر ارتباطات و شركت در تصميم‌گيري‌ها و همچنين رهبري در سازمان‌ها از راه عرضه عقايد مديريت حاصل نمي‌گردد، بلكه بايستي افراد سازماني نيز به سهم خويش در اين راه نقشي نسبي داشته باشند.

خلاصه شما نیست