 انواع سازمانها :
سازمانهای رسمی با وجود برخورداری از ویژگیهای مشترک، دارای تفاوتهای چشمگیری هستند. از این رو، در مطالعات سازمانی، به منظور همسنجی سازمانها، آنها را طبقه بندی می کنند. بر مبنای ویژگیهای گوناگون سازمانها، انواع طبقه بندی امکان پذیر است : بر حسب اندازه (کوچک یا بزرگ)، نوع مالکیت (خصوصی یا دولتی)، ملاک عضویت (داوطلبانه، استخدامی، یا اجباری)، و اهداف و وظایف اجتماعی (آموزشی، دینی، سیاسی یا اقتصادی). در قلمرو امور اقتصادی، سازمانها غالباً به تولیدی و خدماتی تقسیم می شوند.
در مقابل طبقه بندیهای فوق که بر تفاوتهای آشکار میان سازمانها تأکید می کنند، طبقه بندیهای دیگری وجود دارند که با ملاکهای ذهنی و تحلیلی شکل گرفته اند. به عنوان نمونه، بلا و اسکات (1962،45-44)، در تحلیل سازمانهای رسمی، با این ملاک که چه کسی، در درجه اول، از وجود سازمان فایده و بهره می برد، چهار نوع سازمان را تشخیص می دهند :
1) سازمانهای مشترک المنافع که در اصل به عموم اعضای خود نفع می رسانند (مثلاً، اتحادیه ها، باشگاهها، احزاب سیاسی، انجمنهای حرفه ای، و تعاونیها).
2) سازمانهای تجاری که در اصل به مالکان – مدیران خود بهره می رسانند (نظیر کارخانه های صنعتی، فروشگاهها، بانکها، و هتلها).
3) سازمانهای خدماتی که در درجه نخست به مراجعان خود نفع می رسانند (مثلاً بیمارستانهای خصوصی، مدارس خصوصی، و بنگاههای مددکاری اجتماعی).
4) سازمانهای رفاه عمومی که عموم مردم را بهره مند می سازد ( سازمان دولتی نظیر وزارت دفاع، مدارس دولتی، سازمان پلیس، سازمان آتش نشانی، و سازمانهای تحقیقاتی).