فرهنگ واگیر و سرایتی است. از فرهنگ های همجوارگرفته بدانها سرایت کرده و سرایت می پذیرد چرا که جوامع و فرهنگ­ها همواره در مجاورت هم و با یکدیگر در ارتباط و تعامل بوده اند، این گیر و گرفت فرهنگی یا به تعبیر دیگر اثر پذیری فرهنگ ها از یکدیگر در بسترزمان اشاعه فرهنگی است. بدین معنا که باورها و نشان باورداشت­ها از جمله: سنت­ها، روش­ها، قصه، ابزار و غیره از فرهنگی در فرهنگ دیگر اشاعه و رواج پیدا می­کند.

به طور کلی اشاعه و ترویج فرهنگی به چهارگونه روی می­دهد:

1- طبیعی

این نوع از اشاعه فرهنگی ثمره تعامل و تبادلات فرهنگی در یک پروسه زمانی نسبتاً طولانی بوده و معمولاً مدیریت شده هم نبوده و به صورت طبیعی رخ می دهد. این گونه از اشاعه فرهنگی را تبادل فرهنگی هم گفته­اند.

2- الزامی

در پی دستیابی جامعه و فرهنگی به قابلیت و امکانی ضروری و مفید، جوامع و دیگر فرهنگ­ها تلاش خواهند کرد که آن قابلیت و امکان را در اختیار بگیرند. بالطبع در پی بهره مند شدن از آن قابلیت و امکان باور و نشانه­های فرهنگی مرتبط با آن هم اشاعه می یابند.

3- اجباری

پس از هجمه یک ملت یا گروه به جامعه یا گروه دیگر، جامعه یا گروه سلطه­گر و غالب، تلاش خواهد کرد با اشاعه اجباری نشانه های فرهنگ خود در فرهنگ جامعه مغلوب، سلطه خود را پایدار و مانا سازد که به مرور این امر می تواند به اشاعه باورها هم بینجامد) .

4- پنهان و غیر مستقیم

با گسترش ارتباطات و رسانه ­ها امروزه فرهنگ ها به صورت غیر مستقیم و پنهانی تحت تاثیراین رسانه­ها قرار داشته و آنها تلاش دارند تا در راستای اهدافشان با تضعیف باورها و نشان­داشتهای این باورها در یک جامعه، باورها و نشان باورداشت­های دیگری را اشاعه دهند. از این نوع اشاعه فرهنگی تعبیر تهاجم فرهنگی هم شده است.