راديو يکى از مؤثرترين وسايل ارتباطى در جهان مى‌باشد. اين وسيله به دليل امکانات فنى و بى‌نظير خود از استقبال خوبى برخوردار است. برنامه‌هاى راديوئى بدون برخورد با هيچ مانعى به‌سرعت به شنوندگان مى‌رسند و کشورها را بدون توجه به حوزه‌هاى جغرافيائى به هم نزديک مى‌سازند. راديو داراى نيروى ضربتى و غافلگيرکننده شديدى مى‌باشد که در هيچ‌کدام از رسانه‌هاى ديگر وجود ندارد. گاهى برنامه‌هاى خبرى از هر نوع به‌طور ناگهانى در محيط آرام خانوادگى رسوخ مى‌کند و بدين طريق در برابر ضربه‌هاى روحى فراوانى که از شنيدن خبرهاى غيرقابل انتظار راديو ناشى مى‌شود، انسان قدرت دفاعى ندارد و به همين سبب راديو از لحاظ نفوذ روانى مؤثرترين وسيله ارتباطى تلقى مى‌شود. محدوديتى ندارد و تمام طبقات اجتماعى را دربر مى‌گيرد. خلاصه آنکه راديو به لحاظ در دسترس قرار داشتن همه زمانى و همه مکانى‌ آن يکى از قدرتمندترين و فراگيرترين رسانه‌ها در جهان از زمان اختراع تا امروز و شايد فرداها خواهد بود.
تاریخچه حضور رادیو در ایران :

در سال 1303 ه . ش به همت وزارت جنگ ، مقدمات استفاده از بیسیم در کشورمان فراهم شد . در سال 1305 بیسیم وارد ایران گردید . از سال 1311 سامانه بیسیم در ایران توسعه پیدا کرد که در نهایت به تولید رادیو منتهی شد . هیئت وزیران روز 2 مهر 1313 استفاده از رادیو را تصویب ، و مقراراتی وضع شد که طبق آن برای نصب آنتن و استفاده از رادیو اجازه وزارت پست و تلگراف و تلفن لازم بود .

در سال 1316 مقدمات ایجاد مرکز رادیو در وزارت پست و تلگراف و تلفن فراهم در پی این اقدام در سال 1317 سازمان پرورش افکار تاسیس گردید . این سازمان دارای گروههای مطبوعات و سخنرانی و نمایشهای رادیو یی و موسیقی بود . در 3 اردیبهشت 1319 نخستین دستگاه پخش صدا یا همان رادیو در تهران در محل بیسیم واقع در جاده قدیم شمیران افتتاح گردید و در روز 4 اردیبهشت همان سال اولین فرستنده رادیویی برنامه های خود را در ساعت 7 بعد از ظهر پخش کرد .


از سال 1319 رادیو تهران در ببیست چهار ساعت فقط هشت ساعت برنامه اجرا می کرد که شامل اخبار و موسیقی ایرانی و گفتار مذهبی و فرهنگی و جغرافیایی و تاریخی بود . در سال 1322 رادیو تهران قسمت دیگری به بخشهای قبلی خود افزود و صبحها نیز برنامه آن سه ساعت افزایش یافت . در سال 1324 برای روزهای تعطیل نیز برنامه هایی مدون پخش می گردید