با عرض سلام
توصیف عکس
عکس "قدم به باغ بهشت، سیاه و سفید بوده و دارای دو شخصیت کودک است. کودکانی به ظاهر 3 و یا 4 ساله. هر دو کودک پشت به تصویر و در حال حرکت درون یک باغ هستند. پسر بچه دست خواهرش را که به جثه کوچکتر از اوست، گرفته و با قدمی جلوتر از وی راه می‌رود. محیط مقابل آنها روشنتر از پشت سرشان است. گویی از محیطی تاریکتر به محیطی روشنتر در حرکتند. اطرافشان پوشیده از انبوه شاخه‌ها و درختان پربرگ است. زمین زیر پایشان نیز پوشیده از خاک است.



• تحلیل فرم عکس

نقطه دید بیننده:
سطح دوربین با سطح موضوع موازی است و از نقطه دید طبیعی برخوردار است. دوربین حرکت خاصی از خود بروز نمی‌دهد که در سوژه دخل و تصرفی ایجاد کند. فاصله مابین دوربین و شخصیت‌های عکس چنان است که به عکاس امکان ثبت پیشزمینه را برای ارائه مفهوم مورد نظرش داده است.
روشنایی مقابل کودکان و قرار گرفتن آنها در مرکز این روشنایی، هر دو، توجه نخست بیننده را به خود جلب می‌کند. مشاهده دو کودک در وسط عکس احساسمان را برانگیخته و چمشها را با هدف کنجکاوی در اطراف عکس دایره‌وار به چرخش در ‌می‌آورد.

قاب تصویر:
قاب عکس عمودی است که با چرخش 90 درجه‌ی دوربین عکاس ایجاد شده است. تناسب میان اندام کودکان با قاب، که هر دو عمودی‌اند، هماهنگی لازم را بین سوژه و کادر عکس بوجود آورده است. نمای متوسط عکس، به دلیل کادربندی نسبتاً فشرده‌تری که دارد، روی موضوع بیشتر تاکید کرده است.

خطوط:
خطوط اصلی تصویر دارای خطهای عمودی، مورب و دایره‌وار است. خطهای عمودی هم شامل دو ضلع چپ و راست قاب عکس و هم شامل اندام ایستاده‌ی کودکان می‌شود. خطهای دورشونده از سطح زمین به سمت محیط پرنور، در همین فضای محدود و کوچک عمق میدان فابل لمسی را پیدی آورده است.

نور:
نور از منبعی طبیعی تابیده است. نور درون عکس همانند سایر عکس‌های سیاه و سفید، طیف‌هایی مابین این دو طیف ایجاد کرده است. مهم آن است دریابیم که تجمع و تمرکز نور و یا جریان آن از سیاهی به سفیدی و برعکس، چگونه است. در این تصویر بیشترین نور سفید درست در مقابل پاهای کودکان به چشم می‌خورد و چون اندام آنها مانع از دیدن میزان شدت نور سفید می‌شود، از وجود انبوه روشنایی در لابلای پاهای آنها در می‌یابیم که آن منطقه دارای سفیدترین نور ممکن در عکس است.
هر چه از کودکان به اطراف دور می‌شویم از نور سفید کاسته می‌شود و طیف خاکستری متمایل به سیاه غالب می‌گردد. همچنین نقطه‌ی شروع تابش نور اصلی درست در برابر اندام کودکان مشاهده می‌شود. این را هم از خط سایه تشکیل شده در زیر پاهایشان می‌فهمیم و هم از تیرگی اندامشان از پشت در جلوی دیده بیننده است.