خوش آمديد,
مهمان
|
|
ور آخرین پایگاه یزدگرد سوم ساسانی در فارس بود که در سال ۲۹ ه. ق. -زمان خلافت عثمان بن عفان- به تصرف مسلمانان درآمد. پس از سقوط این شهر یزدگرد، فارس را به عربها واگذاشت و از راه کرمان به خراسان گریخت. در زمان خلفای راشدین فرماندار گور از طرف والی ایالت یکپارچه بصره –اهواز- فارس منصوب میشد.
در اوایل دوران اسلامی شاهان آل بویه که شیراز را تختگاه خود کرده بودند به آبادانی شهر گور نیز همت گماشتند. به فرمان عضدالدوله دیلمی، مسجد جامع و بیمارستان مناسبی در شهر ساخته شد. همچنین ابومنصور بهرام بن مافنه وزیر خوشنام ابوکالیجار دیلمی در این شهر کتابخانه بزرگی را به نام دارالعلم با نوزده هزار جلد کتاب نفیس وقف کرد که تنها چهار هزار جلد آن به خط ابوعلی و ابوعبدالله بن مقله بود. در قرن چهارم هجری گور شهری غنی و آباد بود با اقلیم معتدل، آب فراوان و بوستانها و گلستانهای بسیار. چنانکه باغهای میوه و خانههای اعیانی، حومه شهر را تا شعاع یک فرسنگ فرا گرفته بود. در این منطقه محصولات گوناگونی تولید میشد؛ عرقیات، میوه ، پارچه و جز آن. اما بیتردید گلاب در میان آنها رتبه اول را داشت. گلاب گور و کوار به بسیاری سرزمینها چون چین، هند، بیزانس، مصر، یمن، مغرب عربی و اروپا صادر میشد. حتی گل سرخ گور در کشورهای اسلامی شناخته شده و به خاطر بوی خوش و شفافیت رنگ نزد عرب زبانزد بود. (امروزه هم در زبان عربی به گل محمدی، الورد الجوری میگویند.) عرق شکوفه نخل، عرق بومادران، عرق زعفران و عرق بید از دیگر فراوردههای گیاهیای بود که از بوستانهای گور به دست میآمد.
پيوست:
|
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|
|
تشکر.
|
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|