قسمتهای مختلف دوربین :
بزرگ یا کوچک ،ارزان یا گران، ساده یا پیشرفته ، در همه حالات یک دوربین از این قسمتها تشکیل شده است:
چشمی، شاتر، دیافراگم، لنز، نورسنج و در مورد خیلی از دوربینها فلاش .
برنامه های آماده ای که در دوربین هستند تا تصمیم بگیرند که قسمتهای مختلف دوربین چگونه با یکدیگر به طور اتوماتیک کار کنند، یک امری عادی در دوربینهای امروزی هستند. توانایی انجام تغییرات دستی در دوربینها، امروزه تبدیل به نکته ای مهم و مثبت شده که قیمت بیشتری را به قیمت اصلی دوربین اضافه می کند.


چشمی یا منظره یاب : خیلی از دوربینهای کمپکت دیجیتال و آنالوگ دارای پنجره کوچکی هستند که فرد عکاس
می تواند با دیدن از میان آن کادر و اجزا درون آن ، عکس خود را مشخص نماید.

این پنجره کوچک که به چشمی یا منظره یاب دوربین معروف است معمولا" در کنار لنز قرار دارد. چیزی که به عنوان تصویر از درون چشمی دوربین مشاهده می کنید ، تصویری تقریبی از نظر کادر یا عکس نهایی است. اختلاف در تصویر چشمی و تصویر نهایی به خطای پارالکس معروف است.

زمانیکه مسئله کادر دقیق سوژه مهم باشد، مثل عکاسی کلوزآپ، صفحه LCD دوربین دیجیتال کمک بزرگی در این مسئله است ، چرا که گیرنده نوری دقیقا" آن چیزی را که می بینید، عکس خواهد گرفت.
شما می توانید منطقه فوکوس را با نشانه گرفتن دوربین به طرف سوژه طوری انجام دهید که مستطیل منطقه فوکوس در نقطه ای از عکس واقع شود که می خواهید فوکوس را روی آن انجام دهید. تکمه شاتر را مقدار کمی به پایین فشار دهید ، دوربین در این حالت فاصله تا سوژه را اندازه می گیرد و لنز را فوکوس می کند. در حالتیکه تکمه شاتر کماکان تا نیمه به پایین فشار داده شده است، کادرعکس خود را هم انتخاب می کنید.
صفحه LCD
فقط در دوربینهای عکاسی دیجیتال وجود دارد. این نوع چشمی با همکاری لنز دوربین، کادری که در عکس ظاهر خواهد شد را نشان می دهد. با استفاده از صفحه LCD می توان نه تنها متدی را که در بالا در مورد آن شرح دادیم (یعنی فوکوس کردن) را انجام دهید ، بلکه می توانید ببینید که عکس چگونه خواهد افتاد و مثلا" عکس چقدر روشن و یا تیره ظاهر خواهد شد. روی صفحه LCD معمولا" اطلاعات مربوط به تنظیماتی که در هنگام گرفته شدن عکس استفاده خواهند شد، مثل شاتر و اندازه دیافراگم هم نمایش داده می شوند در یک دوربین تک لنزی انعکاسی تصویری که درون چشمی آن مشاهده می شود، از درون لنز و یک سری آینه عبور می کند تا به پنجره چشمی در پشت دوربین می رسد. از این رو چشمی این گونه دوربینها ، کادر عکس را دقیقا" نشان داده و بعضی مواقع هم اطلاعات دیگر ، مثل سرعت شاتر و دیافراگم را در آن می توان مشاهده کرد.
دریچه دیافراگم که مقابل لنز دوربین قرار دارد ،مقدار نوری که به سنسور یا نگاتیو دوربین برخورد می کند را کنترل می کند.
دریچه دایره ای شکل دیافراگم از پره های لبه به لبه ای تشکیل شده که همانند مردمک چشم با گشاد و تنگ شدن میزان نوردهی به داخل دوربین را تعیین کرده و علاوه بر این بر عمق میدان تاثیرگذار است.
همانطور که میتوان با تغییر پله ای سرعت شاتر میزان نوردهی به داخل دوربین را کنترل کرد در مورد دیافراگم نیز با تغییر اندازه قطر آن که توسط باز و بسته شده پره های دیافراگم صورت می گیرد می توان اندازه آن را بصورت پله ای تغییر داد.شاخص کاهش اندازه دریچه دیافراگم ضریب عدد 1.4 (جزر 2) می باشد.
میزان وضوح تصویر بر اساس تعداد پیکسل های تشکیل دهنده آن ،تعیین می شود.تصویری با وضوح 5 مگاپیکسل ،حدودا از 2500 پیکسل در عرض و 1920 پیکسل در طول تشکیل شده و مقدار وضوح آن 4.915,200 Pixels می باشد(حدودا همان 5 میلیون پیکسل).اگر امکان تغییر رزولوشن در دوربین وجود داشته باشد، هر چقدر با رزولوشن بالاتر عکاسی کنیم تصاویر ثبت شده فضای بیشتری از کارت حافظه دوربین اشغال خواهد شد.
سرعت شاتر نیز یکی از نکات مهم هر دوربین محسوب‌می‌شود و محدوده آن نیز بین دوربین‌های مختلف، متفاوت است. منظور از سرعت شاتر، مدت زمانی است که نور به سنسور می‌رسد. مثلاً با سرعت شاتر 1000:1 ثانیه سنسور به مدت 1000:1 ثانیه نور می‌خورد و تصویر به دست آمده ذخیره می‌شود و اگر سرعت شاتر مثلاً به پنج ثانیه افزایش یابد، تصویر حاصل از سنسور که به مدت پنج ثانیه نور از لنز به آن تابیده است، ذخیره می‌شود. محدوده سرعت شاتر نیز در دوربین‌های مختلف، متفاوت است. این مقدار از یک چندهزارم ثانیه تا چند ثانیه متغیر است. سرعت‌های سریع شاتر، به‌ویژه برای عکاسی از سوژه‌های متحرک و صحنه‌های ورزشی، مناسبند. بعضی از دوربین‌ها نیز دارای سرعت B هستند .

یعنی شاتر تا مدت زیادی بازمی‌ماند و سنسور نور می‌خورد. محدوده سرعت مورد نیاز شاتر را، نوع عکس‌هایی که می‌خواهید بگیرید، تعیین می‌کند. اگر از عکس‌گرفتن از صحنه‌های ورزشی و سوژه‌های متحرک لذت می‌برید، باید دوربینی تهیه کنید که دارای محدوده سرعت‌های بالای شاتر باشد و اگر مثلا علاقمند به نجوم هستید و می‌خواهید عکس‌هایی در دل شب و از حرکت ستارگان تهیه کنید، باید دوربینی تهیه کنید که دارای زمان‌های نوردهی بالا و در بهترین حالت مود B برای سرعت شاتر باشد.

در عین حال بسیاری از دوربین‌ها در حالت خودکار به شما امکان دسترسی به تمام محدوده‌های سرعت شاتر را نمی‌دهند؛ مگر این‌که دوربین را در حالت تنظیمات دستی ‌(Manual) تنظیم کنید.