موضوع: نقد و بررسی برخی از قوانین تجارت الکترونیک در ایران مصوب 1382
استاد: سرکار خانم کاظم زاده
دانشجو: پرویز شهبازی

ماده 58 از فصل سوم در ارتباط با حمایت از اطلاعات و داده های شخصی افراد صراحت به ذخیره، پردازش و یا توزیع «داده پیام» های شخصی مبین ریشه های قومی یا نژادی، دیدگاه های عقیدتی، مذهبی، خصوصیات اخلاق و «داده پیام» های راجع به وضعیت جسمانی، روانی و یا جنسی اشخاص بدون رضایت و اطلاع قبلی ایشان در اختیار سایت های تبلیغاتی متفاوت قرار می دهند که مورد استفاده آنها در معرفی کالا و خدماتشان قرار گیرد که این امر بر خلاف عرف و اخلاق جامعه است که متاسفانه به رغم فزونی گرفتن روزمره آن شاهد هیچگونه اقدام موثری از سوی مسئولین ذیربط نیستیم.

ماده 53 از مشمول قوانین فوق الاشاره دارد که در تبلیغات و بازار یابی باید هویت شخصی یا بنگاهی که تبلیغات به نفع اوست روشن و صریح باشد در حالیکه متاسفانه در اغلب تبلیغ هایی که در سایت های الکترونیکی و اینترنت شاهد هستیم علی الخصوص شرکت هایی که محصولات و خدمات آنها غیر واقعی و نامطلوب هستند نشانی از تلفن ثابت آدرس و مشخصات معتبر نسیت و صرفاً جهت ایجاد ارتباط مبادرت به ارائه یک خط تلفن همراه آنهم از نوع اپراتورهای دسته 2 و 3 می نمایند که بدین صورت ردیابی آنها را مشکل ترمینماید.
ماده 62: اشاره به ملحوظ بودن حقوق، حق انتشار و تکثیر آثار هنری، صوتی، نرم افزاری و غیره در نزد مولفان آنها دارد در حالیکه به کرات شاهد استفاده های غیر قانونی و تکثیر بی رویه و بدون هماهنگی آنها توسط مولفان و ناشران اثر هستیم.
در نهایت بدلیل عدم وجود عوامل کنترلی و نظارت در دنیای مجازی سایت اینترنتی و وجود هکرهای بیشمار و امکان دسترسی آزاد و غیر قابل انکار آنها به داده های شخصی و حقوقی افراد از یکسو و نبودن درگاههای الکترونیکی مطمئن و متعدد از سوی دیگر باعث شده که دنیای تجارت الکترونیک را در ایران کم رنگ تر سازد و کمترین استقبال را در امر خرید و فروش اکترونیک شاهد باشیم.


باتشکر
پرویز شهبازی