زیبایی شناسی یاحسیک یکی از رشته های فلسفه تعریف شده وقابلیتی برای درک بهتر اجسام وباعث تغییر درنگرش میشود.وازه زیباشناسینخستین بار توسط فیلسوف المانی الکساندر بومگارتن وارد فلسفه شد.
هنرنیزازنیازهای اساسی زندگی انسان است ئمتمایزترین شکل فعالیت اجتماعی که در پیدایی وتکامل شخصیت وپالایش روان وی سهم بسزایی دارد زایشی مطلقا شاق وطاقت فرسا که مولودی شادی اور والهام بخش ایجاد می کند.
هنر انغکاس تاثرات درونی است که عواطف وروحیات انسان را لطیف میکند.از نخستین پرسش ها درزیبایی شناسی ان است که چرازیبا زیبا مینماید؟حال به چند نظریه دراین مورد میپردازیم
1)نظریه صورت معنادار:هنرمجموعه اثاری است که دارای نسبت معین میان اجزای خود است
2)نظریه ایده الیستی:هنر ایده ها واحساسات ذهن هنرمند است که به دیگران منتقل میشود.
3)نظریه نهادی:هنراثاری انسان ساخت است که ازنظر اهالی هنر شان هنری یافته است.
بساری ازفیلسوفان معتقدند که زیبایی امری ذهنی وانتقال ناپذیر است یعنی هیچ کس راه ساختن ترانه ها واشعار راکامل نمیداند.میتوان گفت زیبایی بیشترجنبه رانشناسی داردوعوامل روانی واجتماعی برادراکات انسان تاثیرات مهمی برجا گذاشته اند.
تجربه زیباشناختی تجربه ای خوشایند ومطلوب است که به زندگی ارزش ومعنا میبخشد.
افلاطون زیبایی راهماهنگی اجزا باکل دانسته وان را به دو نوع زیبایی طبیعی وهندسه تقسیم کرد ,زیبایی طبیعی راسنسبی وهندسی رابه دست بشر میداند.بیرکهوف هم معتقداست چیزی زباست که باکم ترین علامت بیشترین نظم راعرضه کند.








9