تجربيات نشان مي دهند كه هراندازه ارتباط ميان فرزندان و والدين وهمچنين ارتباط ميان همسران به دليل تغيير مخاطب كاهش يابد ، فاصله عاطفي وهيجاني وهمچنين فاصله شناختي ميان اعضاء نظام خانواده بيشتر مي شود. آمارهاي رسمي نشان مي دهند كه ميزان مشاهده تلويزيون توسط افراد ايراني نزديك به چهار ساعت ونيم در روز است. اين ميزان بسيار زياد است ومي تواند به كاهش فضاي گفت وگو ميان اعضاي خانواده گردد. اين روند به افزايش فردگرايي وكاهش جمع گرايي منجر خواهد شد كه عامل مهمي در آسيب ديدن انسجام خانواده قلمداد مي شود