مهمترین بحث در مبحث ارتباط جمعی , نظریه محکمی است .
در سال 1956 میلادی در دانشگاه ایلونوی آمریکا , فردریک سیبرت , ویلبر شرام , تئودورپطرسون فعالیت های مربوط به ارتباط جمعی را تقسیم بندی 4 گانه نمودند :

الف- نظریه طرفداری از استبداد (اقتدارگرا) :
این نظریه توسط سیبرت مطرح شد وی همراه با تیم دانشگاهی خود در آمریکا روی این نظریه کار کرد .
ویژگی های نظریه طرفداری از استبداد (اقتدارگرا):
1- روزنامه نگار مقهوراست و تحت سلطه دولت است .
2- سانسور باید قبل از انتشار صورت گیرد . یعنی بعد از گذشتن از فیلترهای ریاست نشر با منتشر شود و با این کار اجازه انتشار مواردی که بر خلاف خط مشی های نشریه هست داده نمی شود .
3- اگر روزنامه نگار از اصولی که برایش پیش بینی شده است تخطی نماید مجازات خواهد شد .اشاره به دار آویختن نویسنده روزنامه صوراسرافیل در زمان صفویه در باغ شاه و مرگ گرامشی در زمان موسیلینی به دلیل مطالبی که وی علیه فاشیست چاپ می نمود .
4- روزنامه نگار در سازمان رسانه ای خود آزادی ندارد و مجاب به رعایت چارچوب و اصول آن رسانه می باشد .
5- به جای تاکید بر آزادی فرد یا اجتماع , مصلحت دولت مطرح می شود .وی حقوق شخصی را به رسمیت شناخته است اما در راستای مصلحت دولت .
مانند تالیفات ارنست همینگوی در کتاب زنگها برای که به صدا درمی آیند که ازدولت اسپانیای آن زمان الهام گرفته در زمانی که فرانکو در مسند قدرت بود,پرتقال درزمان Salazar که مقام ارشد وقت در دولت پرتقال بود و ایتالیا در دوره اقتدار موسیلینی و آلمان در زمان اقتدار دولت هیتلر .