سازمان‌های غیر رسمی، با رشد تكنولوژی و آگاهی‌های مردم و حضور روز افزون فن‌آوری‌های نوین ارتباطات دچار تغییر شده‌اند و با خروج از شیوه‌ی سنتی خود، در فضای مجازی، شكل جدیدی یافته‌اند، بنابراین اگر روابط عمومی سازمان با مهارت‌های روابط عمومی الكترونیك آشنایی نداشته باشد، رشد فزاینده‌ی سازمان‌های غیررسمی در فضای مجازی، حركت سازمان رسمی را به سمتی سوق خواهند داد كه چرخه و كنترل امور از دست مدیریت خارج ‌شود.

افراد به این منظور در سازمان‌ها گرد هم می‌آیند، تا كارها و فعالیت‌هایی را كه به تنهایی از عهده‌ی انجام آن‌ها بر نمی‌آیند، به كمك یكدیگر پیش ببرند. سازمان رسمی، وسیله‌ی انجام بخش عمده‌ای از این‌گونه فعالیت‌ها به شمار می‌آید. سازمان رسمی به معنی ساختار آگاهانه‌ای از نقش‌ها در یك سازمان است كه به صورت رسمی سازماندهی شده‌اند.

توصیف سازمان به عنوان رسمی، به معنی آن نیست كه در درون آن هیچ چیز غیر قابل انعطاف و زایدی وجود ندارد. سازمان رسمی اگر مدیر، درست آن را سازماندهی كرده باشد؛ باید انعطاف پذیر باشد. ساختار باید محیطی را فراهم آورد كه در آن فرد به آسانی بتواند نقش خود را به گونه ای اثر بخش چه در زمان حال و چه در آینده در راستای هدف های گروهی ایفا كند.( KOONTZ 1990)

سازمان رسمی در سازمان، چهره‌ی دومی نیز دارد كه به عنوان سازمان غیر رسمی شناخته شده است. سازمان غیر‌رسمی در دل سازمان رسمی پدیدار می شود و بدون آن نمی تواند ایجاد شود. در هر صورت سازمان غیر‌رسمی، سایه‌ی سازمان رسمی است و در عین حال بر آن اثر می‌گذارد و دارای خصوصیاتی متفاوت با سازمان رسمی است.

نویسندگان كلاسیك مدیریت، سازمان غیر رسمی را هرگونه فعالیت شخصی مشترك بدون آگاهی از هدف مشترك می دانند، اگر چه به نتایج مشترك منجر شوند. " كیت دیویس " ، سازمان غیر رسمی را به عنوان شبكه‌ای از روابط اجتماعی و شخصی می‌داند كه به وسیله‌ی سازمان رسمی ایجاد نشده، اما همكاری افراد با یكدیگر را افزایش می دهد. برخی از مدیران با شناختی كه از میزان تأثیر سازمان‌های غیر رسمی بر فعالیت و عملكرد سازمان رسمی دارند، به گونه‌ای سعی در شناخت روابط سازمان‌های غیر رسمی و عضویت در آن را دارند تا به این وسیله به رشد و تكامل سازمان رسمی كمك كنند.

روابط عمومی به عنوان اصلی‌ترین كانال ارتباطات درون سازمانی می‌تواند در شكل گیری، عضویت و حتی هدایت اینگونه سازمان‌ها نقش داشته باشد. ولی امروزه با رشد تكنولوژی و آگاهی‌های مردم و با وجود و حضور روز افزون فن‌آوی های نوین ارتباطات در ادارات، سازمان‌ها و حتی منازل عامه‌ی مردم؛ سازمان‌های غیر رسمی نیز دچار تغییر شده‌اند و با خروج از شیوه‌ی سنتی خود، در یك فضای مجازی، شكل جدیدی یافته‌اند. وبلاگ‌های گروهی سازمان‌های مختلف كه نویسنده یا نویسندگان آنها مشخص نیست، حضوری فعال در میان كاركنان دارند، به طوری كه همه ی كاركنان در هر روز بیش از یك بار به آن سر می‌زنند، مطالب آن را مطالعه و نظرات خود را در آن منعكس می‌كنند.

چنین وبلاگ‌هایی در حقیقت پیوند بین كاركنان یك سازمان را به صورت زنجیره‌ای در یك فضای مجازی شكل می دهند. آنان در این فضا اخبار دست اول سازمان خود را بدون هیچ واسطه، روتوش یا ممیزی بازگو می كنند و مانند چشم‌های تیز بین و گوش‌های حساس سازمان تمامی فعالیت‌های ریز و درشت سازمان را به رشته‌ی نقد در می‌آورند.

هر چند این نوع از سازمان‌های غیر رسمی، پیچیده‌تر از نوع سنتی آن هستند و حتی عملكرد و میزان تأثیر‌گذاری آن بر سازمان رسمی نیز ممكن است متفاوت تر باشد؛ ولی روابط عمومی با شناخت كامل از چنین فضایی و تسلط كامل بر آن، می تواند در جهت‌دهی و هدایت و حتی رهبری چنین سازمان‌هایی نیز تأثیر گذار باشد.

در چنین شرایطی اگر روابط عمومی با مهارت‌های روابط عمومی الكترونیك آشنایی نداشته باشد و مدیران نیز به آن اعتقادی نداشته باشند؛ بدون شك رشد فزاینده‌ی سازمان های غیر رسمی در فضای مجازی، حركت سازمان رسمی را نیز به سمتی سوق خواهند داد كه چرخه و كنترل امور از دست مدیریت خارج شده و به گونه‌ای دیگر رقم خواهد خورد.

ممنون/اگه منبع هم باشه بهتره

درست مي فرماييد ، رعايت مي كنم

احسنت برشما