Knowing how people think about public participation processes and knowing what people want fromthese processes is essential to crafting a legitimate and effective process and delivering a program thatis widely viewed as meaningful and successful. This article reports on research to investigate thenature of diversity among participants’ perceptions of what is the most appropriate public participationprocess for environmental assessment and decision making in 10 different cases. Results showthat there are clearly distinct perspectives on what an appropriate public participation process shouldbe. We identified four perspectives: Science-Centered Stakeholder Consultation, Egalitarian Deliberation,Efficient Cooperation, and Informed Collaboration. The literature on public participationtends to presume that there are clear and universal criteria on how to “do” public participationcorrectly or that context is the critical factor. This study has revealed that even within a specificassessment or decision-making effort, there may be different perspectives about what is viewed asappropriate, which poses a challenge for both theorists and practitioners. Among the activeparticipants in these 10 case studies, we found limited agreement and strong differences of opinionsfor what is a good process. Points of consensus across these cases are that good processes reach outto all stakeholders, share information openly and readily, engage people in meaningful interaction,and attempt to satisfy multiple interest positions. Differences appeared about how strongly toemphasize science and information, how much leadership and direction the process needs, what is theproper behavior of participants, how to tackle issues of power and trust, and what are theoutcome-related goals of the process. These results challenge researchers and practitioners to considerthe diversity of participant needs in addition to the broad context when conceptualizing or carryingout participatory processes.
با دانستن این موضوع که مردم چه فکری در مورد فرایند مشارکت عمومی دارند و شتاخت این موضوع که مردم چه چیزی از این فرایندها می خواهند، برای ایجاد یک فرایند قانونی و موثر ضروری بوده و برنامه ای را ارائه می دهد که در بسیاری از موارد پرمعنی و موفق به چشم می آید. این مقاله گزارشی در ارتباط با تحقیقی می دهد تا به بررسی ماهیت تنوع در میان درک شرکت کنندگان بپردازد از اینکه مناسبت ترین فرایند مشارکت عمومی در ارتباط با ارزیابی محیطی و تصمیم گیری در 10 مورد مختلف چه می باشد. نتایج نشان می دهد که به طور مشخص جنبه های متفاوتی در این مورد وجود دارد که مشارکت عمومی مناسب چه چیزی می بایست باشد. ما به شناسایی 4 جنبه پرداختیم: مشارکت گروهی دانش محور، سنجش تساوی طلبی، همکاری موثر، و همکاری آگاهانه. تحقیقات پیشین در مورد مشارکت عمومی این احتمال را در نظر گرفته است که یک معیار مشخص و جهانی در این مورد وجود دارد که چگونه می توان مشارکت عمومی را به طور صحیح انجام داد یا چنین شرایطی فاکتور مهمی می باشد. این مطالعه نشان داده است که در تلاش برای تصمیم گیری یا ارزیابی خاص، جنبه های مختلفی در این مورد وجود دارد که چه مشارکت هایی مناسب تلقی می گردد، که در این زمینه چالشی برای نظریه پردازان و متخصصان ایجاد می گردد. در میان شرکت کنندگان فعال در این 10 بررسی موردی، ما توافقات محدود و نظرات کاملا متفاوتی را در ارتباط با آنچه که یک فرایند خوب به نظر می آید، ممشاهده می کنیم. نکات مورد توافق در این موارد این می باشد که فرایندهای مناسب در ارتباط با تمام افراد ذینفع بوده، اطلاعات را آشکارا و بسهولت به اشتراک می گذارد، افراد را در کی تعامل معناداری قرار می دهد، و تلاشی را به منظور ایجاد موقعیت های سودآور چندگانه انجام می دهد. تفاوت هایی در این زمینه آشکار می گردند که تا چه حدی می توان تاکیدی بر روی اطلاعات و علوم داشت، این مراحل به چه مقدار مدیریت و راهنمایی نیاز دارد، عملکرد مناسب شرکت کنندگان چه می باشد، چگونه می توان موضوعات مربوط به توانایی و اعتمادسازی را دنبال کرد، و نتایج مرتبط به اهداف این فرایند چه می باشد. چنین نتایجی پژوهشگران و متخصصان را به این سمت می کشاند تا تنوع نیاز شرکت کنندگان را علاوه بر شرایط گسترده در زمان مفهوم سازی و اجرای فرایندهای مشارکتی، مد نظر قرار دهد.