مردم با پیشرفت جامعه به این نیجه رسیده اند که اگر گروهی ای کار را انجام دهند ، مفید تر خواهد بود . مثلا " چند نفر با هم کوهنوردی می کنند . در حین قدم زدن با هم صحبت می کنند و به نتایج خوبی می رسند. این گروه ها می تواند سنی ، جنسی و کاری باشد. در گروه کاری مثلا" کارمندان یک شرکت در اوقات فراغت به خرید و ... می پردازند.
درگروه سنی که از گروه های زیر تشکیل می شود :
1- کودکان قبل از دبستان : نیازهای اولیه خود و حتی بازی کردن را به دستور بزرگترها انجام می دهند.
2- کودکان بعد از دبستان : در دوره قبل آموزش ناخودآگاه انجام می شود ولی در این مرحله اوقات فراغت محدود تر می شود و نوع بازی فرق می کند . ( کامپیوتر و ... ) CD آموزشی هم می تواند جنبه بازی داشته باشد و این آموزش آگاهانه است . در این مرحله دغدغه فکری وجود دارد.
3- در مرحله جوانان : دغدغه فکری بیشتر می شود ، اوقات فراغت محدود تر می شود . در اینجا با اوج انرژی مواجهیم. نقش دولت و نهادهای برنامه ریزی در این مرحله مهم است . اگر اوقات فراغت به هدر رفت جامعه به هدر می رود چون جوانان تشکیل دهنده آن هستند واگر هدایت شد جامعه هدایت می شود.
4- میانسالی : دغدغه فکری و مسئولیت ها بیشتر می شود. چون از نظر اقتصادی و اجتماعی باید خانواده را اداره کند محتاط عمل می کند.
5- کهنسالی : در دوره کهنسالی دغدغه پائین می آید چون بچه ها سر و سامان گرفتند . مشکلات جسمی و روحی به وجود می آید ، بدن یاری نمی کند که فعالیت های قبلی را انجام دهد ، به انزوای روحی می رسند . اینجا وظیفه دولت است که برنامه ریزی برای اینها داشته باشد. در جوامع پیشرفته این گونه افراد از دولت حقوق می گیرند و قبوض آنها خود به خود پرداخت می شود.