هنرمند معروف گرافیست_طراح_کاریکاتوریست_نقاش به نام
(اونوره دومیه)
تجزیه و تحلیل یکی از آثار دومیه_دانشحویان بعد مطالعه اثر مورد نظر لطفا یک اثر از آثار دومیه را انتخاب کنند و با توضیحات ارسال نمایند
اثر فوق کار دومیه میباشد
رئالیسم
رئالیسم اجتماعی
نوعی طنز وجود داشته در کارهاش اما طنز دومیه تلخ واقعیت های زمان خودشو به حالت طنز واقعگرایی تلخ یا سیاه بیان میکنه

 


 یک شخص مغرور و متکبر که با انبوهی از پرونده که برایش مهم نیست در
فضا سازی خاکستری مصور شده
لباس قاضی یا وکیل حالت مهم جایگاه اجتماعی را نشان میدهد
اما دومیه در این اثر حالت دوگانگی ای ایجاد کرده است در کنار غرور چهره که انگار به جایگاه خود ایمان داردو بسیار به خود مطمئن است
حالت تزلزل هم در فضای کلی کار دیده میشود
 انگار دیر یازود این غرور یا جایگاه اجتماعی فرو می پاشد

اگر دقت کنید ترکیب بندی کار ایستا و ساده است
اما فردی خمیده که به سمت قاضی یا  وکیل برگشته است
چهره نیمه تاریک و نیمی روشن است که گویی خود درون انسان را نشان میدهد
انگار جایگاهی از زندگی فردی را نشان میدهد که گاه تاریک و گاه روشن است و برمیگردد به همان فیگور پلان اول که دور یا زود این غرور کاذب فرو خواهد پاشید

فایل ارسالی ضمیمه شده است که توضیحات مربوط به اثر هنرمند میباشد


دانشجویان گرامی لطفا به انتخاب خوب یک اثر از دومیه را انتخاب کنید و به همراه توضیحات و تجزیه و تحلیل اثر ارسال نمایید

اونوره دومیه
اونوره دومیه‏ (26 فوریه 1808 - 10 فوریه 1879) نقاش واقع‌گرای فرانسوی بود که علاوه بر نقاشی در زمینه مجسمه‌سازی، چاپ و کاریکاتور نیز فعالیت داشت. بیشتر آثار وی اجتماعی یا سیاسی هستند. اخیرا نمایشگاهی از آثار او در بریتانیا برپا شده است.

ومیه بسیار فعال بود بیش از 500 تابلو نقاشی، هزار طراحی و 100 مجسمه از او باقی مانده است. در زمان حیاتش کاریکاتورهای گزنده او بیشتر از تابلوهای نقاشی‌اش شهرت داشتند.

دومیه یکی از پیشروهای استفاده از سوژه‌های واقعی برای نقاشی بود و در تابلوهایش نگاهی بی‌طرفانه به سوژه‌هایش داشت.

این هنرمند تا یک سال پیش از مرگش بیشتر با لقب «میکل‌آنژ دنیای کاریکاتور» شناخته می‌شد تا به عنوان یک نقاش رئالیست.

امروزه تابلوهای نقاشی دومیه در موزه‌های بزرگ دنیا از جمله موزه لوور و موزه هنر متروپالیتن نگهداری می‌شوند. یکی از معروف‌ترین آثرا دومیه تابلوی دن‌کیشوت است. دن‌کیشوت در سال‌های آخر عمر این هنرمند به سوژه موردعلاقه او بدل شده بود.
شيوه اجراى دوميه را اصطلاحاً «سريع- ساده» مى گويند، سرعت را در آثار دوميه مى توان با كمى دقت در شيوه حركت خطوطش دنبال كرد ليكن سادگى آثار را مى بايد با گذر از پيچيدگى ها و ظرافت كار يك استاد درك كنيم، از سويى ديگر دوميه با به كار بردن سايه روشن و حجم در ارائه كمپوزيسيون و كاراكترها بيننده را بى اختيار به ياد قدرت و توانايى هاى ميكل آنژ در خلق مجسمه هاى اساطيرى اش مى اندازد با اين تفاوت آشكار كه دوميه اين گونه آثار را تنها روى كاغذ هاى دو بعدى ارائه مى كرده است.
«دوميه» اهل نصيحت و موعظه نيست، طنزآورى است كه زواياى تاريك و پنهان جامعه زمان خود را برملا مى كند. مجموعه كاريكاتورها و طرح هاى طنزآميز مدرسه نوعى تاريخ نگارى به شيوه دوميه است كه به بيننده فرصت مى دهد با عبور از دالان زمان، به مدرسه هاى قرن نوزدهم فرانسه سرك بكشد.
در نقاشی واگن درجه سه، «جمعیت تنها» به خوبی نمایان است. کارگران خسته‌ای که رنج رفت‌وآمد روزانه‌شان و کم‌پولی خود را تاب می‌آورند.
دراین کار شخصی خود خواه و مغرور دیده می شود که حقوق دیگران را رعایت نمیکند
و باعث آزار و اذیت دیگران میشود و در سمت چپ خانمی به همراه فرزندش به سختی نشسته و از این وضع ناراضی هست
و در سمت راست مرد دیگری را می بینیم که خوابیده و با کج شدن به سمت شخص بقل دستی باعث اذیت او شده است و از نگاه اعتراض آمیز شخص به او کاملا اعتراضش مشخص هست.

اونوره دومیه
اونوره دومیه‏ (26 فوریه 1808 - 10 فوریه 1879) نقاش واقع‌گرای فرانسوی بود که علاوه بر نقاشی در زمینه مجسمه‌سازی، چاپ و کاریکاتور نیز فعالیت داشت. بیشتر آثار وی اجتماعی یا سیاسی هستند. اخیرا نمایشگاهی از آثار او در بریتانیا برپا شده است.

ومیه بسیار فعال بود بیش از 500 تابلو نقاشی، هزار طراحی و 100 مجسمه از او باقی مانده است. در زمان حیاتش کاریکاتورهای گزنده او بیشتر از تابلوهای نقاشی‌اش شهرت داشتند.

دومیه یکی از پیشروهای استفاده از سوژه‌های واقعی برای نقاشی بود و در تابلوهایش نگاهی بی‌طرفانه به سوژه‌هایش داشت.

این هنرمند تا یک سال پیش از مرگش بیشتر با لقب «میکل‌آنژ دنیای کاریکاتور» شناخته می‌شد تا به عنوان یک نقاش رئالیست.

امروزه تابلوهای نقاشی دومیه در موزه‌های بزرگ دنیا از جمله موزه لوور و موزه هنر متروپالیتن نگهداری می‌شوند. یکی از معروف‌ترین آثرا دومیه تابلوی دن‌کیشوت است. دن‌کیشوت در سال‌های آخر عمر این هنرمند به سوژه موردعلاقه او بدل شده بود.
شيوه اجراى دوميه را اصطلاحاً «سريع- ساده» مى گويند، سرعت را در آثار دوميه مى توان با كمى دقت در شيوه حركت خطوطش دنبال كرد ليكن سادگى آثار را مى بايد با گذر از پيچيدگى ها و ظرافت كار يك استاد درك كنيم، از سويى ديگر دوميه با به كار بردن سايه روشن و حجم در ارائه كمپوزيسيون و كاراكترها بيننده را بى اختيار به ياد قدرت و توانايى هاى ميكل آنژ در خلق مجسمه هاى اساطيرى اش مى اندازد با اين تفاوت آشكار كه دوميه اين گونه آثار را تنها روى كاغذ هاى دو بعدى ارائه مى كرده است.
«دوميه» اهل نصيحت و موعظه نيست، طنزآورى است كه زواياى تاريك و پنهان جامعه زمان خود را برملا مى كند. مجموعه كاريكاتورها و طرح هاى طنزآميز مدرسه نوعى تاريخ نگارى به شيوه دوميه است كه به بيننده فرصت مى دهد با عبور از دالان زمان، به مدرسه هاى قرن نوزدهم فرانسه سرك بكشد.
در نقاشی واگن درجه سه، «جمعیت تنها» به خوبی نمایان است. کارگران خسته‌ای که رنج رفت‌وآمد روزانه‌شان و کم‌پولی خود را تاب می‌آورند.
دراین کار شخصی خود خواه و مغرور دیده می شود که حقوق دیگران را رعایت نمیکند
و باعث آزار و اذیت دیگران میشود و در سمت چپ خانمی به همراه فرزندش به سختی نشسته و از این وضع ناراضی هست
و در سمت راست مرد دیگری را می بینیم که خوابیده و با کج شدن به سمت شخص بقل دستی باعث اذیت او شده است و از نگاه اعتراض آمیز شخص به او کاملا اعتراضش مشخص هست.

اونوره دومیه (به فرانسوی: Honoré Daumier) ‏ (۲۶ فوریه ۱۸۰۸ - ۱۰ فوریه ۱۸۷۹) پدرش یك شیشه گر بود كه در شاعری نیز طبع خود را می آموزد. ۱۸۱۴ بود كه دومیه به همراه خانواده به پاریس نقل مكان كردند. در سال های نوجوانی علاقه وافری به حرفه های هنری از خود نشان می داد اما پدرش با نادیده گرفتن آن وی را به كارهایی نظیر كتاب فروشی می گماشت. در هر حال تحصیل هنر را از سال ۱۸۲۲ تحت نظارت هنرمند و باستان شناس شهیر الكساندر لنوی، آغاز كرد. وضعیت نامناسب اقتصادی وی را مجبور ساخت تا در این دوران به كارهای متفاوتی جهت امرار معاش دست یازد و در سال ۱۸۲۸ بود كه فن لیتوگرافی یا همان چاپ سنگی را آموخت و در كارگاه های كوچك چاپ مشغول به كار گردید.
یک نقاش واقع‌گرای فرانسوی بود که علاوه بر نقاشی در زمینه‌های مجسمه‌سازی، چاپ و کاریکاتور نیز فعالیت داشت. بیشتر آثار وی اجتماعی یا سیاسی هستند.[۱] انوره دومیه یکی از کسانی بود که در ان زمان برای اولین بار در نمایشگاه‌ها حضور یافت. دومیه به عنوان یک کاریکاتوریست شهرت داشت اما به عنوان یک نقاش عملاً نا شناخته بود. حدود سال ۱۸۳۰ لیتوگراف‌های او در روزنامه‌های پاریسی به‌طور مرتب چاپ می‌شدند. ظهور جامعهٔ بورژوایی با سواد و بزرگ و فرایند چاپ و کاغذ ارزان باعث ایجاد روزنامه به شکل مدرن امروزی شد. کم‌کم، روزنامه‌ها با استفاده از لیتوگراف‌ها و تصاویر گراوورها ی چوبی مصور شدند و این امر به محبوبیت آن‌ها افزود. دومیه بیشتر برای روزنامه‌های سوسیالیستی، کاریکاتور و شاریواری، کار می‌کرد که هر دو به طنز اجتماعی و سیاسی می‌پرداختند. برای دومیه که علاقهٔ شدیدی به انگیزه‌های اجتماعی داشت و زندگی اش را صرف نمایان کردن شرارت‌ها و بدی‌ها کرده بود، از فعالیت‌های سرکوب گرایانه و فساد و در دولت تا طمعکاری و خودسری تازه به دوران رسیده‌ها، این همکاری بسیار مناسبی بود. لیتوگراف‌های هوشمندانهٔ او به سرعت و با دقت حرفه‌ها، طبقات و گونه‌های اجتماعی را که در پاریس رو به رشد و تغییر ظهور می‌افتند، مستند می‌کرد که از بعضی جهات با توضیحات واقعی و طولانی رسانه‌های فیزیولوژی همتراز بودند. شخصیت پردازی او پیش‌بینی گونه‌های اجتماعی بود که بعدها در دهه‌های ۱۸۶۰ و ۱۸۷۰ در آثار رئالیست‌ها و امپرسیونیست‌های شهری دیده شد.

اونوره دومیه (به فرانسوی: Honoré Daumier) ‏ (۲۶ فوریه ۱۸۰۸ - ۱۰ فوریه ۱۸۷۹) پدرش یك شیشه گر بود كه در شاعری نیز طبع خود را می آموزد. ۱۸۱۴ بود كه دومیه به همراه خانواده به پاریس نقل مكان كردند. در سال های نوجوانی علاقه وافری به حرفه های هنری از خود نشان می داد اما پدرش با نادیده گرفتن آن وی را به كارهایی نظیر كتاب فروشی می گماشت. در هر حال تحصیل هنر را از سال ۱۸۲۲ تحت نظارت هنرمند و باستان شناس شهیر الكساندر لنوی، آغاز كرد. وضعیت نامناسب اقتصادی وی را مجبور ساخت تا در این دوران به كارهای متفاوتی جهت امرار معاش دست یازد و در سال ۱۸۲۸ بود كه فن لیتوگرافی یا همان چاپ سنگی را آموخت و در كارگاه های كوچك چاپ مشغول به كار گردید.
یک نقاش واقع‌گرای فرانسوی بود که علاوه بر نقاشی در زمینه‌های مجسمه‌سازی، چاپ و کاریکاتور نیز فعالیت داشت. بیشتر آثار وی اجتماعی یا سیاسی هستند.[۱] انوره دومیه یکی از کسانی بود که در ان زمان برای اولین بار در نمایشگاه‌ها حضور یافت. دومیه به عنوان یک کاریکاتوریست شهرت داشت اما به عنوان یک نقاش عملاً نا شناخته بود. حدود سال ۱۸۳۰ لیتوگراف‌های او در روزنامه‌های پاریسی به‌طور مرتب چاپ می‌شدند. ظهور جامعهٔ بورژوایی با سواد و بزرگ و فرایند چاپ و کاغذ ارزان باعث ایجاد روزنامه به شکل مدرن امروزی شد. کم‌کم، روزنامه‌ها با استفاده از لیتوگراف‌ها و تصاویر گراوورها ی چوبی مصور شدند و این امر به محبوبیت آن‌ها افزود. دومیه بیشتر برای روزنامه‌های سوسیالیستی، کاریکاتور و شاریواری، کار می‌کرد که هر دو به طنز اجتماعی و سیاسی می‌پرداختند. برای دومیه که علاقهٔ شدیدی به انگیزه‌های اجتماعی داشت و زندگی اش را صرف نمایان کردن شرارت‌ها و بدی‌ها کرده بود، از فعالیت‌های سرکوب گرایانه و فساد و در دولت تا طمعکاری و خودسری تازه به دوران رسیده‌ها، این همکاری بسیار مناسبی بود. لیتوگراف‌های هوشمندانهٔ او به سرعت و با دقت حرفه‌ها، طبقات و گونه‌های اجتماعی را که در پاریس رو به رشد و تغییر ظهور می‌افتند، مستند می‌کرد که از بعضی جهات با توضیحات واقعی و طولانی رسانه‌های فیزیولوژی همتراز بودند. شخصیت پردازی او پیش‌بینی گونه‌های اجتماعی بود که بعدها در دهه‌های ۱۸۶۰ و ۱۸۷۰ در آثار رئالیست‌ها و امپرسیونیست‌های شهری دیده شد.ا