«تبلیغات» در لغت معادل واژه «propaganda» و در فارسی معنای لغوی آن معادل رساندن پیام و در اصطلاح، کوششی است آگاهانه و حساب شده که به منظور تغییر ادراک و هم سو نمودن رفتار مخاطب با نیت مورد نظر مبلّغ صورت می گیرد. تبلیغ را باید نوعی اطلاع رسانی تعریف نمود.
«فرهنگ» را باید مجموعه ای از باورها، آیین ها، اندیشه ها، آداب و رسوم و ارزش های حاكم بر یك جامعه دانست. به دیگر سخن، فرهنگ مقوله ای است كه در سطح جامعه و گروه، و در تعامل میان آن ها معنا می یابد و شیوه برقراری ارتباط و تعامل را میان افراد آن جامعه بیان می كند. بر مبنای فرهنگ است كه افراد، تجارب، تصوّرات و عقاید خود را با یكدیگر مبادله می كنند. فرهنگ را می توان نظامی فكری دانست كه در گفتار و رفتار جامعه، متجلّی می شود. در یك نگرش كلّی و جامع، «فرهنگ»، شیوه و اسلوب زندگی است. از این منظر، فرهنگ مقوله ای است در حال تحول، كه از بسیاری از شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی حاكم بر جامعه تأثیر می پذیرد.
ارتباط بین تبلیغ و فرهنگ را می توان این چنین بیان كرد؛ تبلیغ در واقع یك ابزار فرهنگ ساز است و مثال عینی آن نیز اشاعه فرهنگ مصرف گرایی در سطح جوامع می باشد. زمانی که فرهنگ جدیدی ایجاد می گردد، به سادگی قابل تغییر نمی باشد و برای تغییر این نظام فرهنگی، نیاز به یک برنامه ریزی صحیح و تأمین ابزارهای لازم است. تبلیغات از طریق رسانه های مختلف اعم از مطبوعات، رادیو، تلویزیون، تبلیغات محیطی و غیره در اشاعه و شتـاب فرهنگ هر جامعه مؤثر بوده و برای تغییر فرهنگ جوامع، نیاز به یک برنامه ریزی دقیق و همه جانبه ضروری می باشد. رویکردی که چاره ای جز هماهنگی اجزا و عوامل تاثیرگذار و تأمین هزینه های آن نداریم. تبلیغات فرهنگی می تواند بار عظیمی از اطلاعات و آموزش های فرهنگی را با خود به همراه داشته باشد. در واقع هر تبلیغ فرهنگی، علاوه بر اطلاع رسانی، پیام های آموزشی نیز همراه دارد که ممکن است این پیام ها فقط تصویر و یا نماد باشند و الزامی نیست که حتماً این آموزش ها به صورت شعار یا تیتر ارائه شود.

تأثیر متقابل فرهنگ و تبلیغات در جامعه
فرهنگ، مهم ترین عامل در شخصیت دادن و شکوفا کردن استعدادهای درونی افراد جامعه به شمار می رود و باید گفت؛ هر یک از جوامع انسانی، فرهنگ خاصّ خود را دارد که در حلول تاریخ شکل گرفته است و همین فرهنگ، هویت دهنده یک جامعه می باشد. اما هرگاه جامعه ای نتواند هویت ملّی خود را حفظ کند و به اصطلاح گرفتار خودباختگی فرهنگی شود، در مقابل فرهنگ بیگانه منفعل و تسلیم خواهد شد. به همین علّت است که کشورهای جهان در کنار ارتباطات فرهنگی با سایر کشورها، تلاش می کنند تا فرهنگ ملّی خود را حفظ، ترویج و تقویت کنند. خصوصاً در عصر حاضر که قدرت های سلطه گر می کوشند با ترویج فرهنگ غرب، در کشورهای دیگر نفوذ کنند و به همین دلیل همواره چنین وانمود می کنند که هرگونه پیش رفت، در گرو پیروی از فرهنگ غرب است.
حفظ ارزش های فرهنگی در آگهی های بازرگانی، عامل مهمی در پذیرش این گونه تبلیغات در میان عامه مردم است. بدیهی است در نظر گرفتن این عوامل نسبت به گروه های مختلف مخاطبان آگهی ها، در رونق بازار در جامعه های مختلف نقش به سزایی خواهد داشت.

حفظ هویت فرهنگی یک ملّت، گسترش، تقویت و افزایش تولید محصولات فرهنگی از اهمّ فعالیت های یک نهاد فرهنگی است. اگر نهادهای فرهنگی ایجادشده رسمی، یعنی دولتی و غیردولتی نتوانند در این راستا خدمتی انجام دهند و برای حفظ هویت فرهنگی یک ملّت، گامی ارزنده و قوی بردارند و یا نتوانند از دستاوردهای فرهنگی جهان پیش رفته، به درستی استفاده کنند و زمینه های استفاده را برای ملّت خود طوری مساعد بسازند که ریشه های اساسی و یا اساسات فرهنگی یک ملّت را زیر سؤال نبرند و با آن ها مقابله نکنند، در این صورت در انجام وظایف خود موفق نیستند.
فرهنگ سازی جهت پذیرش تبلیغات در مخاطبان
در زمینه فرهنگ سازی، جهت دهی، برجسته سازی و هنجارآفرینی در عرصه های عملی و كاربردی، باید به نكات عمده و اصلی توجه و عنایت شود كه عمدتاً از این قرارند:
۱ـ ساختار موضوع ترویجی، با مبانی ارزشی قوی دینی و رسوم نهادینه شده عمومی، منافات نداشته باشد.
۲ـ حتی المقدور نشأت گرفته از تعالیم دینی و قومی باشد و یا با آن ها قرابت و هم خوانی داشته باشد.
۳ـ بر خلاف موازین عقلی و منطقی جلوه نكند.
۴ـ ضرر و زیان آشكاری را متوجه مخاطبان نسازد.
۵ـ از طریق رسانه های مورد اعتماد پخش و نشر شود.
۶ـ از زبان و قلم و اشاره رهبران فكری، مذهبی و اجتماعی شناخته شده و از طرف فرد قابل اعتماد، بیان و نوشته شود و یا مورد تأیید و تنفیذ قرار گیرد.
۷ـ در اذهان مخاطبان، فایده ای از آن متصوّر شود.
۸ـ رفتار عاملان فرهنگ ساز و مروّجان ارزش های جدید، تصنّعی نبوده و سرشار از اعتماد به نفس باشد كه لازمه آن این است كه آن ها خود به حقانیت موضوع، اعتقاد راسخ داشته و به آن مؤمن باشند.
۹ـ از راز و رمزهای گفتاری، نوشتاری، علائم، نشانه ها و ظرفیت های هنری به خوبی استفاده شود.
۱۰ـ از طریق گفت وگو، مذاكره و ارتباط دو سویه غفلت نشود، از تك گویی و روش های عامرانه پرهیز شود تا با مفاهیم، تفاهم حاصل شود.