اخلاق کسب و کاردر کشورمان دارای ضعف های اساسی است :
1- علاقه به ثروت های بادآورده در برخی افراد: با وجود تاکیدات فراوان اسلام در مورد اهمیت کسب و کار حلال و اعتقاد مردم به این کار نابرده رنج گنج میسر نمی شود ، به علت وجود شرایط نامتعادل و نامتوازن اقتصادی و اجتماعی در کشور ، یافتن گنج بدون رنج تشویق می شود و عملا افراد در می یابند که انسان با کار مشروع به ثروت نمی رسد .
2- استقبال اکثریت نیروی کار از تعطیلات : به نظر می رسد که اکثریت نیروی کار ایران از انجام کار رضایت نداشته باشند و اگر کار می کنند از روی ناچاری و برای تامین نیازهای خارج از محیط کار است و دلبستگی چندانی به کار ندارند زیرا از تعطیلات استقبال زیادی می کنند و منتظر چنین موقعیت هایی اند
3- بهره وری پایین نیروی کار : اکثریت مدیران واحدهای تولیدی و سازمان های خدماتی ، از پایین بودن بهره وری نیروی کار شکایت دارند به طوری که ساعات کار مفید روزانه در ایران کمتر از یک ساعت است این در حالی است که در کشورهایی همچون ژاپن یا اغلب کشورهای توسعه یافته ، هر فرد ، به طور متوسط روزانه حدود هفت ساعت کار مفید میکند
4- تمایل به مشاغل واسطه گری ، دلالی و خدماتی در مقابل مشاغل تولیدی : مشاغل تولیدی در ایران معمولا زمان بر و پر هزینه به شمار می آیند و به تلاش زیاد و حتی ایثارگری و فداکاری نیاز دارند ولی اکثریت مردم ، خرید و فروش و بورس بازی را بر فعالیت تولیدی ترجیح میدهند

آقای دکتر مقیمی در کتاب خود به این نکات نیز اشاره دارد:
عوامل ایجاد نگرش مثبت به کسب و کار در ایرانیان:
هویت نیافتن با کار؛
قدرت و ثروت به مثابه ارزش؛
شخصی کردن کار؛
نگرش تقدیر گرایانه؛
فرهنگ صوفیانه و عارفانه؛
ضعف اخلاق کار؛
تنبلی و آزمندی؛
سازگاری با ناامیدی.
که عوامل ضعف در اخلاق کار در بالا اشاره شده است.