برنامه ریزی فرهنگی مطلوب، باید دارای ویژگی های خاصی باشد از جمله:
1. برنامه ریزی فرهنگی باید منعطف باشد،
2. انضمامی و تجربی باشد،
3. از یک سو بر اساس تعریف محدود از فرهنگ استوار باشد و از سوی دیگر، انتخابی باشد و به برخی از متغیرهای راهبردی در جامعه توجه کند نه این که بدون در نظر گرفتن عوامل انگیخته در عرصه های گوناگون و در سطوح مختلف، برای جزئی ترین امور برنامه ریزی کند که در این صورت نتیجه چنین برنامه ای از قبل مشخص است،
4. ویژگی ساختاری داشته باشد نه اجباری. برنامه ریزی فرهنگی باید در صدد تأسیس فرصت های ساختاری برآید تا مردم به روشی خاص در آن رفتار کنند نه این که مستقیماً برای انجام کاری تحت فشار قرار بگیرند،
5. مشارکتی و مردمی داشته باشد،
6. برای جلب مشارکت عموم باید حتی المقدور داوطلبانه باشد زیرا این نوع برنامه ریزی با عنصر فکر و اندیشه سروکار دارد و این امر بدون مشارکت داوطلبانه مردم میسر نخواهد بود،
7. واقع گرایانه باشد، به عبارتی دیگر با توانایی های سیستم سازگار باشد و امکانات و ظرفیت های موجود در جامعه را مدنظر قرار دهد،
8. منطبق با وجدان عمومی جامعه باشد،
9. آینده نگر باشد،
10. به قلمرو ملی محدود نشود، بلکه با اتخاذ چشم اندازی وسیع، مسائل بین المللی، بین منطقه ای و جهانی نیز مد نظر قرار گیرد. همچنین برای همکاری با سایر دولت ها، مؤسسات تجاری و ..... باید در صدد یافتن راه های جدیدی برآید،
11. بخشی از سیاست های اقتصادی و اجتماعی باشد تا ارزش های فرهنگی ملی و محلی در مدیریت اقتصاد در نظر گرفته شود،
12. به امر تنوع فرهنگی که به خلاقیت در تولید آثار هنری منجر می شود توجه ویژه ای داشته باشد،
13. با توجه به محدودیت منابع و امکانات و همچنین مشکلات، اولویت گذار باشد،
14. بر اساس اجماع و نوعی توافق رسمی و اتفاق نظر میان مسئولان و متولیان امور شکل گرفته باشد و کارشناسان و بخش اجرایی نیز مصمم به جرای آن باشد،
15. بر اساس یک الگو و رویکرد فرهنگی کلانی شکل گیرد و دربارۀ الگو و رویکرد، میان مسئولان و کارشناسان اتفاق نظر وجود داشته باشد.