قاعده دفع ضرر محتمل‎ : ‎حکم عقل به لزوم دفع ضرر محتمل و مظنون
قاعده دفع ضرر محتمل، از قواعد عقلی است که مضمون آن حکم عقل به دفع ضرر محتمل و یا مظنون ‏است؛ بنابراین، اگر انسان درباره چیزی احتمال ضرر بدهد، از نظر عقل، دفع آن ضرر محتمل واجب است. این ‏قاعده در مباحث مختلف اصولی، هم چون بحث حجیت مطلق ظن کاربرد دارد. در بحث حجیت مطلق ظن ‏گفته شده ظن به حکم شرعی، با ظن به ضرر ملازم است و دفع ضرر مظنون از نظر عقل واجب است، پس ‏عمل به ظن واجب است‎.‎
در بحث احتیاط نیز یکی از ادله عقلی که برای وجوب احتیاط به آن استناد شده، همین قاعده است؛ به این ‏بیان که مبنای اصل احتیاط، حکم عقل به دفع ضرر محتمل است؛ یعنی عقل به لزوم دفع ضرر محتمل حکم ‏می‌کند، و هرگاه در مورد ترک یا انجام کاری، احتمال ضرر اخروی باشد، عقل به احتیاط حکم می‌کند‎.‎
نکته اول‎:‎
منظور از ضرر در قاعده دفع ضرر محتمل، ضرر اخروی است که همان عقوبت محتمل می‌باشد؛ یعنی عقل ‏حکم می‌کند که دفع ضرر اخروی احتمالی واجب است؛ اما در مورد ضرر دنیوی چه بسا عقل چنین حکمی ‏نداشته باشد‎.‎
نکته دوم‎:‎
در مورد نسبت میان دو قاعده " دفع ضرر محتمل " و " قبح عقاب بلا بیان "، اخباری‌ها معتقدند قاعده لزوم ‏دفع ضرر محتمل، بر قاعده قبح عقاب بلا بیان ورود دارد، چون قاعده قبح عقاب بلا بیان، عقاب را در جایی ‏که بیان نیست قبیح می‌داند، اما قاعده دفع ضرر محتمل می‌گوید: من بیان هستم و این جا از موارد عقاب بلا ‏بیان نیست‎.‎
اصولیون عکس آن را معتقد بوده و می‌گویند: قاعده قبح عقاب بلا بیان بر قاعده لزوم دفع ضرر محتمل ورود ‏دارد، چون مورد قاعده دفع ضرر محتمل، جایی است که احتمال عقاب در کار باشد و ما به کمک قاعده قبح ‏عقاب بلا بیان، حکم می‌کنیم که در مورد شبهه تحریمی حکمی، احتمال عقوبت نیست تا قاعده دفع ضرر ‏محتمل، جریان پیدا کند‎.‎
محققین:
معصومه شکرگزار
راضیه خلج
لیلا عظیمی