کار آفرینی مفهومی است که همراه با خلقت بشر وجود داشته است مروری بر ادبیات کار آفرینی نشان میدهد که مفهوم کار آفرینی برای اولین بار توسط اقتصاد دانان مطرح شد سپس با وجود به اهمیت و نقش کار آفرینی در شکل گیری تحولات اقتصادی در جوامع دانشمندان علوم اجتماعی نیز به بررسی ویژگی های فردی و اجتماعی کار آفرینان پرداختند.خانواده کانونی است که در شکل گیری این ویژگی ها میتواند نقش حیاتی ایفا کند در جوا مع سنتی که مردان نقش نان آور و زنان نقش خانه داری و تربیت فرزندان را بر عهده داشتند انتقال ایده کسب و کار بیشتر از طرف مرد صورت گرفت ساختار جدید خخانواده در جامعه امروز و به تبع آن خروج زن از خانه ظهور جلوه ها ی تازهای از بروز خلاقیت و نو آوری را در هر دو جنس زن و مرد باعث شد .بدنبال این تغییر نگرش شیوه تولید و سبک زندگی و نقش های والدین در درون خانواده نیز دچار دگرگونی شد به شکلی که هر کدام از والدین با رفتار خود میتوانند در رشد و اقصاد و خلق ایده های جدید در خانواده و تعیین مسیر شغلی فرزندان نقش های اساسی را ایفا کنند. اگر خانواده را از دیدگاه نهادی مورد بررسی قرار دهیم به این نتیجه می‌رسیم که خانواده از نظر کمی و کیفی میتواند کانون اصلی ااندیشه کار و تلاش و پرورش روحیه خلق ایده و کار باشد .تحقق این امر مستلزم توجه ویژه والدین به ابعاد ساختهای حیات فردی فرزند از زمان تولد تا زمان تکوین شخصیت اوست .نوجوان یا جوان ایده کاری خود را با خانواده در میان میگذارد چه بسا که بتواند از تجربیات و رهنمود های والدین و احتمالا حمایت مالی و اجتماعی انان بهرهمند شود.اینجاست که معیار و ارزشهای خانواده برای فرزند ملاک عمل و چراغ راه او در مسیر کار و تلاش واقع میشود.میزان تحصیلات نوع شغل والدین و روابط خانوادگی و میزان برخورداری از امکانات رفاهی در شکل گیری فرهنگ کار در خانواده میتواند تاثیر داشته باشد .انسانهای مختلف توان های مختلفی دارند که اگر از همان زمان نوجوانی در مسیر مشخص هدایت شوند میتوانند به خلق ایدههای جدید و تغییر در روند تولید و تغییر در فرایند تکنولوژی کمک شایانی کنند.