آشنایی با چگونگی ثبت شرکت ها
شرکت سهامی خاص تشریفات فروش سهام جديد تعریف شرکت سهامی خاص مسئولیت مدنی جرایم مربوط به سهام انحلال و تصفیه و اشکالات قانونی ارگان تصمیم گیرنده مزایای مدیران منع تحصيل وام از شرکت شرکتهای شخص وجوه افتراق و اشتراک شرکتهای سهامی خاص و با مسئولیت محدود اساسنامه شرکت سهامی خاص یادآوریهای مهم قبل از تکیمل مدارک شرکت سهامی خاص روش ومراحل ثبت شرکتهای سهامی خاص مدارک مورد نياز برای ثبت شرکت سهامی خاص مسئولیت جزايی شرکت سهامی عام کلیات اساسنامه شرکت سهامی عام افزایش سرمایه در شرکتهای سهامی خاص و عام مقدمه توضیحات روش افزایش سرمایه در شركتهای سهامی عام شرکت با مسئولیت محدود وجوه افتراق و اشتراک شرکتهای سهامی خاص وبا مسئولیت محدود اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود روش و مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود تعریف شرکت با مسئولیت محدود یادآوریها مهم قبل از تکمیل مدارک شرکت با مسئولیت محدود شرکت تضامنی كلیات موارد انحلال شرکت تضامنی اساسنامه شركت تضامنی راهنمای اخذ کارت بازرگانی مدارک مورد نیاز برای صدور اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی در اداره ثبت شرکتها ابطال کارت بازرگانی مدارک مورد نیاز جهت ابطال کارت بازرگانی (ویژه اشخاص حقوقی ) موسسات غیر تجاری کلیات مدارک لازم برای ثبت موسسه غیر تجارتی اساسنامه موسسه غیر تجارتی اختراعات مقدمه تعریف اختراع علائم تجارتی مراحل ثبت علامت تجارتی مراحل ثبت اضافه کالا و طبقه و تغییر علامت مراحل تجدید علامت تجارتی لیست طبقات علایم نکاتی چند در خصوص علامت تجارتی راهنمای ثبت صندوق قرض الحسنه مدارک مورد نياز ثبت موسسه قرض الحسنه اساسنامه صندوق قرض الحسنه راهنمای ثبت شعبه يا نمايندگی شرکتهای خارجی قانون اجازه ثبت شعبه یانمایندگی شرکتهای خارجی روش و مراحل ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت خارجی روش و مراحل ثبت شرکت ( مشارکت ایرانی و خارجی ) شرکت های تضامنی ونسبی طبقه بندی شرکتهای تجاری شرکتهای سرمایه ماهيت حقوقی شرکتهای سهامی نظریات مختلف شخص حقوقی در قانونی تجارت ایران تعريف و انواع شرکت سهامی تعريف شرکت سهامی انواع شرکت سهامی جهات افتراق شرکت سهامی عام و خاص تشکيل شرکت سهامی تشکیل شرکت سهامی عام تشکیل مجمع عمومی موسس تشکیل شرکت سهامی خاص مسئوليت مدنی و جزائی راجع به تشکيل شرکت مسئولیت مدنی و جزائی راجع به تشکیل شرکت سهام و اوراق قرضه تعریف سهام و انواع آن اوراق قرضه (اوراق سرمایه گذاری) مسئولیت مدنی و جزائی راجع به سهام و اوراق قرضه طرز کار شرکت سهامی ارگان تصمیم گیرنده شرکت سهامی مسئولیت مدنی و جزائی ارگان تصمیم گیرنده مجمع عمومی فوق العاده مقررات مشترک راجع به مجامع عمومی عادی و فوق العاده مجمع عمومی عادی انحلال و تصفيه شرکت سهامی انحلال شرکت سهامی تصفیه شرکت سهامی تعريف و خصوصيات شرکت با مسئوليت محدود تعريف شركت خصوصیات شرکت تشکيل شرکت با مسئوليت محدود مسئولیت مدنی و جزایی راجع به تشکیل شرکت شرایط ماهوی شرایط شکلی ارگان اداره کننده شرکت با مسئوليت محدود مسئولیت مدنی و جزایی مدیران محدودیت اختیارات مدیران قلمرو اختیارات مدیران انتخاب و عزل مديران ارگان کنترل کننده شرکت با مسئوليت محدود انتخاب هیئت نظار ارگان تصميم گيرنده شرکت با مسئوليت محدود کلیات تصمیمات عادی تصميمات فوق العاده مسئولیت مدنی و جزایی انحلال و تصفيه شرکت با مسئوليت محدود انحلال شركت با مسئوليت محدود تصفيه شركت با مسئوليت محدود شرکت تضامنی مسئولیت شرکای تضامنی در مقابل طلبکاران شرکت مسئولیت شرکا در مقابل طلبکار شخصی خود تعریف شرکت و وضعیت حقوقی شرکا تاسيس و اداره شرکت تضامنی اداره شركت تضامني تقسيم سود تاسيس شركت تضامني انحلال شرکت تضامنی انحلال شركت تضامني شرکت نسبی تعريف و خصوصيات شركت نسبي شرکت مختلط غير سهامی تعريف وضعيت حقوقي شركاي شركت مختلط غير سهامي تشكيل شركت مختلط غير سهامي ارگان اداره كننده شركت مختلط غيرسهامي ارگان تصميم گيرنده انحلال و تصفيه شرکت مختلط سهامی تشكيل شركت مختلط سهامي ارگان اداره كننده شركت مختلط سهامي ارگان كنترل كننده شركت ارگان تصميم گيرنده شركت بطلان شركت مختلط سهامي انحلال وتصفيه تعريف و وضعيت حقوقي شركاي شركت تعريف و تشکيل و ثبت شرکتهای تعاونی تعريف و تشكيل و ثبت شركتهاي تعاوني ارگان اداره كننده ارگان تصميم گيرنده ارگان كنترل كننده ادغام انحلال وتصفيه موسسات غير تجاری ثبت شرکتهای خارجی و داخلی و شعبه موسسات غير تجاري شرکتهای خارجی وثبت آن در ايران روش ثبت شعبه شركت خارجي ثبت تغييرات در شركتهاي خارجي روش ثبت شركتهاي خارجي مقررات جزائي ثبت شرکت داخلی و شعبه آن ثبت شركت مقررات مالياتی شرکتها و موسسات ايرانی و خارجی ماليات بر درآمد شركتهاي تجارتي و موسسات غير تجارتي ماليات اشخاص حقوقي خارجي معافيت از ماليات بر درامد - جرائم مالياتي ورشکستگی و تصفيه اموال تصفيه امور ورشکستگی مطابق قانون تجارت انواع ورشكستگي اعلام ورشكستگي شرايط آغاز رسيدگي رسيدگی به دعوی و صدور حکم محتوی حکم به موجب قانون تجارت آثار حکم ورشکستگی نسبت به ورشکسته آثار حکم ورشکستگی نسبت به قراردادهای ورشکسته تصفيه امور ورشکستگی طبق قانون اداره تصفيه خاتمه ورشکستگی اداره تصفيه وظایف اداره تصفیه اعاده اعتبار و حيثيت اعاده اعتبار و حیثیت شرايط اشتغال به کار اتباع بيگانه در ايران شرايط اشتغال تبعه بيگانه از نظر قانون کار تشريفات صدور پروانه کار اشتغال به کار بیگانگان در ايران از نظر قانون تامین اجتماعی مالکيت صنعتی (علائم و اختراعات) علائم تجاری ورقه های اختراع ورقه های اختراع قانون شرکتهای تجاری در ايران در آغاز کليات حقوق شرکت ها در کشورهای مختلف در حقوق فرانسه در حقوق ژاپن در حقوق انگلیس در حقوق آلمان در حقوق ایالات متحده آمریکا شرکت های سهامی عام و خاص محاسبه میزان حق تقدم قلمرو محدودیت اختیارات بازرس یا بازرسان مسئولیت مدنی و جزایی بازرس يا بازرسان مجمع عمومی موسس مجمع عمومی عادی صاحبان سهام مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام جرایم مربوط به مجامع عمومی شرکت سهامی خاص اضافه ارزش سهامی یابهای انتشار مقایسه طرق کاهش تصفیه شرکت های سهامی مسئولیت مدنی و جزايی در شركت های سهامی انتخاب وعزل بازرس یا بازرسان نحوه فعالیت هیئت مدیره نحوه انتخاب قلمرو و محدودیت اختیارات مدیران ارگان کنترل کننده (بازرس يا بازرسان) واشکالات قانونی اشکالات قانونی از نظر کلیات و تاسیس ارگان اداره کننده و اشکلات قانونی نحوه انتخاب مدیران قلمرو اختیارات مدیران محدودیت اختیارات مدیران و مزایا منع معامله با شرکت منع مضمون عنه واقع شدن منع رقابت با شرکت منع دریافت حقوق یا پاداش مسئولیت مدنی و جزايی مديران اهلیت قانونی و سهام وثیقه مدیران شرکت با مسئوليت محدود تصفیه شرکت با مسئولیت محدود مجمع عمومی و هیئت نظار نتیجه بطلان و ا نحلال شرکت با مسئوليت محدود خصوصیات شرکت با مسئولیت محدود سهم الشركه و مسائل مربوط به نقل و انتقال آن محاسن و معایب شرکت با مسئولیت محدود درمقایسه با شركت سهامی نحوه اداره شرکت قلمرو اختيارات و مسئولیت مدیران بررسی اشکالات قانونی شرکت های تضامنی - نسبی مختلط عدم تعيين زمان برای تقسيم سود در شرکت های تضامنی عدم تعيين حدود اختيارات و وظايف مديران در شرکت های تضامنی لزوم تعيين مدير درشرکت های تضامنی اصلاح عبارتی از ماده 125 قانون تجارت در خصوص شرکت تضامنی دلايل عدم اقبال شرکت های تضامنی و نسبی تشکیل شرکت و مشکلات موجود شرکت مختلط غيرسهامی علل مهجوريت شرکت مختلط سهامی اداره شرکت شرکت مختلط سهامی علل مهجوریت شرکت مختلط سهامی اداره شرکت حدود مسئولیت شرکاء تفاوت شرکت مختلط سهامی با غير سهامی مشارکت اشخاص حقوقی در شرکت به عنوان شريک ضامن شركت تعاونی مفهوم تعاون جایگاه شرکت های تعاونی در قوانين موضوعه استقلال شرکت های تعاونی نتیجه پيشنهاد اصلاحی به صورت پرسش و پاسخ سایر شرکت ها شرکت های سهامی عام و خاص شرکت با مسئولیت محدود

تعریف شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هریک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. (م ٩٤ ق.ت) در اسم شرکت باید عبارت ( با مسئولیت محدود)) قید شود و همچنین اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا باشد و الا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را در شرکت تضامنی خواهد داشت.
تاریخچه شرکت با مسئولیت محدود
در حقوق ایران اولین بار با تصویب قانون تجارت مصوب 1311 وارد قانون شد و در اولین قانون تجارت ایران مصوب 25 دلو 1303 و 12 فروردین 1304 پیش بینی نشده بود. از تاریخ تصویب این شرکت در حقوق ایران با وجود استفاده عملی فراوان از این نوع شرکت و به رغم نقص قانون ما در رابطه باآن، قواعد راجع به آن هیچ گونه تحول و تغییری نیافته است.
در خارج از ایران، شرکت با مسئولیت محدود در اواخر قرن گذشته و به ویژه در اوایل قرن حاضر وارد قانونگذاری اغلب کشورهای غربی شد. اولین قانونی که از این نوع شرکت به نحو نسبتاً گسترده ای یاد کرده است قانون 29 اوت 1892 آلمان است؛ کشوری که در آن این نوع شرکت مورد استقبال تجار قرار گرفت و قانون گذاری آن از بهترین قانون گذاری های زمان خود بود. این شرکت که در آلمان مختصراً G.M.B.H. نامیده می شود، شرکتی است بین شرکت های اشخاص و شرکتهای سرمایه؛ به شرکتهای سرمایه نزدیک است به این دلیل که در آن مسئولیت شرکا محدود به آورده آنهاست و به شرکتهای اشخاص؛ زیرا تشریفات تشکیل و شرایط حاکم بر طرز کار آن (برای مثال نسبت به شرکتهای سهامی) ساده تر است. به همین دلیل از این شرکت برای تشکیل شرکتهای خانوادگی یا شرکتهای مهندسی و کارتلها استفاده شده است.
روش قانونگذاری آلمان در کشورهایی چون پرتغال(قانون 11 آوریل 1901)) اتریش (قانون 6 مارس 1906)، لهستان (تصویبنامه 8فوریه 1919، اصلاحی 13 نوامبر 1923)، چکسلواکی سابق (قانون 10 آوریل 1920) اتحاد جماهیر شوروی سابق (قانون 1922) و بلغارستان (قانون 4 مه 1924) دنبال شده است.
در فرانسه شرکت با مسئولیت محدود با پیوستن مجدد استانهای آلزاس و لورن بعد از جنگ جهانی اول وارد قانون گذاری این کشور شد. در واقع در این زمان در این دو استان آلمانی زبان، تعداد زیادی شرکتهای با مسئولیت محدود وجود داشت که بر اساس قوانین 1892 و 1898 آلمان ایجاد شده بود. به دلیل موفقیت این شرکتها در این منطقه، اهالی این دو استان به ادامه کار این شرکتها دلبستگی زیادی نشان می دادند. فکر ایجاد وحدت در قانون گذاری فرانسه و تقاضای مصرانه قبلی بعضی از اتاق های بازرگانی فرانسوی، موجب شد که قانون گذار فرانسه به موجب قانون 7 مارس 1925 مقررات حاکم بر این شرکت را وضع کند. البته این قانون از قانون 24 ژوییه 1867 فرانسه و قوانین قبل از آن که در آنها چندین ماده به شرکتهای سهامی اختصاص پیدا کرده بود، شرایط سهل تری را پیش بینی می کرد؛ از جمله اینکه دیگر لازم نبود برای تأسیس این نوع شرکت مجوز خاص دولتی اخذ شود.
موفقیت این شکل خاص شرکت در فرانسه، کشورهای دیگری را نیز به فکر وارد کردن آن به قانون گذاری خود کرد؛ کشورهایی چون بلژیک (قانون 9 ژوییه 1935) لوکزامبورگ (قانون 18 سپتامبر 1933)، مراکش(قانون اول سپتامبر 1936) و سویس (قانون اول ژوییه 1937، مواد 772 لغایت 827 قانون تعهدات). کشور ایتالیا نیز شرکت با مسئولیت محدود را ضمن قانون مورخ 1942 خود پیش بینی کرده است(مواد 2472 تا 2497). اسپانیا شرکت با مسئولیت محدود را در قانون 17 ژوییه 1953 خود آورده که با قانون ژوییه 1989 اصلاح شده است.
کشور انگلستان شرکت با مسئولیت محدود را به رسمیت نمی شناسد؛ اما شرکتهای موسوم به "private .companies" که شرکتهای کوچک سهامی هستند، عملکردی مشابه شرکت با مسئولیت محدود دارند
در ایران نیز همان طور که گفتیم، شرکت با مسئولیت محدود در مواد 14 لغایت 114 قانون تجارت پیش بینی شده است. مقررات این مواد از قانون فرانسه اقتباس گردیده است. ظاهرا موفقیت این نوع شرکت در ایران نیز چشمگیر است. علت موفقیت آن هم این است که اولاً تشکیل آن متضمن تشریفات بسیار ساده ای است؛ از جمله اینکه تشکیل آن نیاز به وجود بیش از دو نفر شریک ندارد و ثانیا مسئولیت شخصی شرکا را به دنبال ندارد. البته بانکها مقررات ساده قانون را در عمل مخدوش می کنند و به اعتبار خود شرکت اعتقاد ندارند. به همین علت در اغلب کشورها هنگام دادن تسهیلات به شرکتهای با مسئولیت محدود از مدیر یا شریک دارای اکثریت آرا، تضمین شخصی مطالبه می کنند که مبلغ آن بیش از مبلغ آورده او در شرکت است. این امر هم در گذشته صادق بوده است و هم در حال حاضر..
خصوصیات شرکت با مسئولیت محدود
تقسیم سرمایه به سهم الشرکه: در شرکت با مسئولیت محدود، بر خلاف شرکت های سهامی که بحث از سهم است و سهامدار، صحبت از شریک می باشد. قسمتی از سهم الشرکه می تواند غیرنقدی باشد که در این صورت تقویم و تسلیم آن ضرورت دارد و ضمانت اجرایش ابطال شرکت است.
• ممنوعیت تقسیم سرمایه به سهام: صدور ورقه سهام، خاص شرکت های سهامی عام وخاص می باشد و درشرکت با مسئولیت محدود اصدار سهام ممنوع است.
• محدود بودن مسئولیت شرکا تا حدود سهم الشرکه خود در مقابل قروض و دیون شرکت: به صراحت این ماده مسئولیت شرکا محدود به سرمایه ای می باشد که در شرکت دارند.
• عدم آزادی شریک در انتقال سهم الشرکه خود: که ذیل ماده ١٠٢ ق.ت. ثبت خواهد شد.
ضمنا در شرکت با مسئولیت محدود بر خلاف شرکت سهامی عام که حداقل باید پنج نفر مدیر و در سهامی خاص حداقل باید ٣ نفر مدیر داشته باشند تا شرکت تشکیل شود(مواد ٣ و ١٠٧(ل.ا.ق.ت)) حداقل با دو نفر هم تشکیل می شود و هیچ شرط خاصی برای این شرکا ذکر نشده است ودر مورد حداکثر اعضا هم قانونگذار هیچ گونه محدودیتی قائل نشده است.
• در مورد «امور تجارتی» در ماده ٩٤ ق.ت. به نظر می رسد که وقتی ما شرکت های ماده ٢٠ ق.ت. را تجاری محسوب نمائیم اعمال آنها به تبع تاجر بودن، شرکت تجارتی محسوب می شود ولو اینکه عمل تجارتی نباشد و این استثنای شرکت های سهامی مندرج در ماده ٢ (ل.ا.ق.ت) قابل تسری به بقیه شرکت های ماده ٢٠ نیز می باشد. ولی آنچه در تعریف شرکت با مسئولیت محدود در ماده ٩٤ ق.ت آمده بدین منظور است که هدف تشکیل، امورتجارتی می باشد یعنی شرکت صرفا می تواند یکی از موارد ده گانه ماده ٢ ق.ت. را موضوع فعالیت خود قرار دهد. می دانیم که اعمال تجارتی دو نوع هستند یکی ماهوی و اصلی که ذاتا این گونه اعمال تجارتی محسوب می شوند و درماده ٢ ق.ت. احصا شده اند و دیگری اعمال تجارتی تبعی می باشند که به تبع تاجر بودن شخص تاجر تجارتی محسوب می شوند و در ماده ٣ ق.ت. احصا شده اند. اما از تعریف ماده ٩٤ چنین استنباط می شود که شرکت با مسئولیت محدود برای این تشکیل می شود که یکی از اعمال ذاتی تجاری را انجام دهد در حالی که به استناد ماده ٢٠ ق.ت. و ماده ٣ قانون مذکور اعمال تبعی این نوع شرکت نیز تجارتی محسوب می شوند مگر اینکه ثابت شود معامله مربوط به امورتجارتی او نمی باشند بطور مثال اگر شرکت با مسئولیت محدود که به استناد ماده ٢٠ ق.ت. تاجر محسوب می شود برای حوائج تجارتی خودکامیون خریداری نماید طرف غیرتاجر او می تواند در صورت عدم پرداخت چک مربوط به معامله علیه او اعلام ورشکستگی نماید ولی بطور مثال میوه فروش چنین اختیاری ندارد.
• عدم تقسیم سرمایه به سهام یا قطعات سهام: سهام و سهامداران اختصاص به شرکت سهامی دارد که براساس ماده ٢٠ قانون تجارت مصوب ١٣١١ به شرکت سهامی و شرکت مختلط سهامی تقسیم شده است ولی مواد ٢١ تا ٩٤ که مربوط به شرکت سهامی بود در سال ١٣٤٧ نسخ گردید و لایحه اصلاحی قانون تجارت جایگزین آن شد و در تعریف ماده ١ (ل.ا.ق.ت) اصطلاح (برای امور تجارتی) که درماده ٢٨ ق.ت. آمده بود حذف گردید و بدین وسیله قلمرو فعالیت شرکت های سهامی گسترده تر گردید و حتی در ماده ٣ (ل.ا.ق.ت) به صراحت هر گونه عمل غیرتجارتی را توسط شرکت سهامی، تجارتی محسوب می کند (حتی معامله غیر منقول ماده ٤ ق.ت) و بعد از تصویب لایحه اصلاح قانون تجارت اکثر بازرگانان و اشخاص معمولا فعالیت اقتصادی خود را در قالب شرکت های سهامی انجام می دهند و سرمایه شرکت به سهام تقسیم می شود و مسئولیت دارندگان سهام به میزان مبلغ اسمی و تا میزان سهمشان محدود می باشد که با شرکت با مسئولیت محدود در این مورد تفاوت اساسی دارد.
• میزان مسئولیت: در مسئولیت باید بین میزان مسئولیت شرکا و مدیران تفکیک قائل شد میزان مسئولیت شرکا محدود است به میزان سهم الشرکه ای که در سرمایه شرکت دارند و جز سرمایه ای که در شرکت دارند مسئولیت دیگری ندارند و اگر شرکت ورشکسته شود مسلما دیان قسمتی از طلب را از دست میدهند. اما باید متذکر شد که برخلاف شرکت های سهامی درشرکت با مسئولیت محدود نمی توان مقداری از سرمایه را تعهد کرد بلکه به استناد ماده ٩٦ قانون مذکور نیز مقرر میدارددر شرکت نامه باید صراحتا قید شده باشد که سهم الشرکه های غیرنقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است). و در ماده ٩٨ به تضامنی بودن مسئولیت شرکا نسبت به قیمت که در حین تشکیل شرکت برای سهم الشرکه های غیرنقدی معین شده درمقابل اشخاص ثالث تصریح شده است و مهمتر از موارد فوق ماده ١٠٠ قانون تجارت تصریح می کندهر شرکت با مسئولیت محدود که بر خلاف مواد ٩٦ و ٩٧ تشکیل شده باشد باطل و از درجه اعتبار ساقط است. لیکن شرکا در مقابل اشخاص ثالث حق استناد به این بطلانراندارند).
ماده ١٠١ ق.ت. نیز هیئت نظار را در صورت عدم انجام وظیفه مسئول می داند و به استناد ماده ٤٣٩ ق.ت. علیه شرکای شرکت با مسئولیت محدود بعد از ورشکستگی شرکت نمی توان دعوای ورشکستگی مطرح نمود. علاوه بر مسئولیت مدنی قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات در خصوص دسیسه و تقلب درکسب و تجارت مجازاتی جزایی پیش بینی نموده است و همچنین ماده ١١٥ ق.ت. که مجازات کلاهبرداری را برای متخلفین احصا شده در آن ماده ذکر می کند می تواند شامل شرکا و هم شامل مدیران باشد.
اما میزان مسئولیت مدیران شرکت برای آنکه مسئولیت شخصی نداشته باشند باید در ذیل تعهدات که از طرف شرکت امضا می نمایند سمت خود را تصریح نمایند و در صورتی که شرکت مهر داشته باشد مهر شرکت را به امضای خود ضمیمه نمایند. دکتر ستوده تهرانی معتقدند علیرغم عدم تصریح در مورد مسئولیت مدیران در شرکت با مسئولیت محدود جز مواد ١٠١ و ١١٥ ق.ت مدیر شرکت در کلیه مواردی که مرتکب تقصیر یا تخلفاتی شده باشد مسئولیت حقوقی یا جزایی دارد و مانند مدیران شرکت سهامی قابل تعقیب می باشد. ایشان همچنین معتقدند در نتیجه سوء استفاده ای که مدیران شرکت با مسئولیت محدود ممکن است مرتکب شوند عده ای عقیده دارند که مسئولیت مدیر شرکت با مسئولیت محدود باید شدیدتر شود تا نتواند به نام شرکت مرتکب سوء استفاده هایی بشود و بعدا طلبکاران را به عنوان اینکه اشخاص مسئول نمی باشند به شرکتی که دارایی کافی ندارد حواله دهد.
دکتر عرفانی نیز در این رابطه می گویند: (مدیر یا مدیران شرکت با مسئولیت محدود به نمایندگی از طرف شرکت وظایف خود را طبق قانون یا اساسنامه انجام میدهند و چون تاجر محسوب نمی شوند بنابراین علیه آنان در صورت توقف شرکت از ادای دیون و قروضی که به عهده دارند، نمی توان اعلام ورشکستگی نمود. بدیهی است که این مورد یکی از نقایص قانون تجارت می باشد.
ماهیت حقوقی شرکت با مسئولیت محدود
مطالعه مواد قانون تجارت ایران نشان می دهد که قانون گذار در تردید است که شرکت با مسئولیت محدود را جزء شرکتهای اشخاص قرار دهد یا شرکتهای سرمایه؛ اما مطالعه خصایص این شرکت و مواد راجع به شخصیت حقوقی آن آشکار می کند که این نوع شرکت ساختار خاص خود را دارد و جزء این یا آن دسته از شرکتها قرار نمی گیرد.
خصایص شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود شرکت موضوعاً تجاری است و به عبارت دیگر، موضوع فعالیت آن نمی تواند چیزی جز امور تجاری باشد (ماده 94 ق.ت). از این نظر شرکت با مسئولیت محدود با شرکت سهامی متفاوت است؛ چه شرکت سهامی می تواند برای امور تجاری یا غیر تجاری تشکیل شود و به اصطلاح یک شرکت شکلا تجاری است(ماده 2لایحه قانونی 1347).
به جز این ویژگی که شرکت سهامی را از دیگر شرکتهای تجاری متمایز می کند، شرکت با مسئولیت محدود هم به شرکتهای سرمایه نزدیک می شود و هم به شرکت های اشخاص.
وجوه مشترک شرکت با مسئولیت محدود و شرکتهای سرمایه
وجه مشترک این شرکت با شرکتهای سرمایه و به ویژه شرکت سهامی در این است که در آن، مسئولیت تمامی شرکا محدود به میزان سرمایه آنها در شرکت است. محدودیت مسئولیت شرکا در این نوع شرکت حتی از محدودیت مسئولیت شرکا در شرکت سهامی مطلق تر است. در حالی که در مورد مدیر شرکت سهامی ـ اعم از خاص یا عام ـ چنین نیست و ماده 143 لایحه قانونی 1347 مقرر کرده است که در صورت ورشکستگی شرکتی به سبب اعمال مدیران یا در صورتی که پس از انحلال معلوم شود که دارایی شرکت برای تأدیه دیون آن کافی نیست و این امر ناشی از تخلف مدیر بوده است، دادگاه می تواند تمام یا قسمتی از بدهی پرداخت نشدۀ شرکت به اشخاص ثالث را بر عهده مدیران قرار دهد. البته در مورد شرکت با مسئولیت محدود نیز ممکن است. مسئولیت مدیران مطرح شود اما چون قانون تجارت قاعده خاصی برای طرح چنین مسئولیتی پیش بینی نکرده است اشخاص ذی نفع در هر مورد باید مطابق قواعد مدنی و به ویژه رژیم مسئولیت مدنی، علیه مدیر اقدام کنند که مستلزم اثبات خطای مدیر و وجود رابطۀ علیت میان این خطا و زیان وارد به ذی نفع است.
وجوه مشترک شرکت با مسئولیت محدود و شرکتهای اشخاص
شرکت با مسئولیت محدود و شرکتهای اشخاص در مورد زیر از قواعد واحدی پیروی می کنند:
بر خلاف شرکتهای سهامی، در شرکت با مسئولیت محدود سهم الشرکه شرکا به آسانی قابل انتقال نیست؛ به این معنا که اولا حق شرکا که عنوان سهم الشرکه دارد نمی تواند به صورت اوراق قابل انتقال در آید (ماده 102 ق.ت)؛ ثانیا انتقال سهم الشرکه به اشخاص دیگر باید حتما با رضایت اکثر شرکا باشد، آن هم اکثریتی که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آنها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند. (ماده 102 ق.ت). با توجه به آمره بودن این قاعده، شرکا نمی توانند خلاف آن را در اساسنامه شرکت پیش بینی کنند.
1. در مورد شرکتهای با مسئولیت محدود مقرراتی خاص در قانون پیش بینی شده است که نشان از اهمیت شخص شرکا در این نوع شرکتها دارد، امری که در مورد شرکتهای سهامی مصداق ندارد. از جمله اینکه تمام شرکا باید اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود را امضا کنند و ممکن است گاه شرکا مسئولیت تضامنی پیدا کنند؛ مانند موردی که نام شرکت متضمن نام یکی از شرکاست که در این صورت شریک مزبور مسئولیت تضامنی خواهد داشت (مادۀ 95ق.ت). اگر چه ورود اشخاص جدید به شرکت با مسئولیت محدود منع نشده است، تصمیم راجع به آن با توجه به اطلاق ماده 106 قانون تجارت با تصمیم اکثریت (دارندگان) لااقل نصف سرمایه اتخاذ می شود. علاوه بر این تصمیم راجع به تغییر اساسنامه شرکت نیز باید با تصمیم اکثریت عددی شرکایی که لااقل سه ربع سرمایه را دارا هستند به عمل آید، مگر آنکه در اساسنامه اکثریت دیگری مقرر شده باشد (ماده 111 ق.ت).
2. مانند دیگر شرکتهای اشخاص، قانون گذار حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت مقرر نکرده است. این نقیصه موجب تضعیف حقوق طلبکاران این نوع شرکت نسبت به شرکتهای سهامی است که در آنها قانون، بسته به مورد، حداقل سرمایه را پیش بینی کرده است. مع ذلک در شرکت با مسئولیت محدود، حقوق اشخاص ثالث لااقل از این نظر حفظ می شود که سرمایه شرکت ـ که البته می تواند مبلغ کمی باشد ـ باید کلا تقویم و تسلیم شود والا شرکت تشکیل نمی شود (ماده 96 ق.ت). این امر در مورد شرکت تضامنی نیز صدق می‌کند (ماده 118 قانون ق.ت) و شرکا نمی توانند بر خلاف آن توافق کنند.
شخصیت حقوقی شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود یک شرکت موضوعا تجاری است؛ با این توضیح که فقط می تواند برای امور تجارتی تشکیل شود. تشکیل این نوع شرکت بر خلاف شرکت سهامی نیاز به تشریفات پیچیده ای ندارد. بلکه کافی است دو نفر شریک وجود داشته باشند و سرمایه های نقدی و غیر نقدی خود را روی هم جمع کرده، تسلیم کنند تا شرکت تشکیل شود.
شرکت، دارای اسم مخصوصی است که باید متضمن عبارت «با مسئولیت محدود» باشد والا در مقابل اشخاص ثالث، شرکت تضامنی محسوب خواهد شد و تابع مقررات این نوع شرکت خواهد بود. ماده 95 قانون تجارت که این نکته را بیان می کند، می افزاید: «اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد والا شریکی که اسم او در شرکت قید شده در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی خواهد داشت». پس نام شرکت می تواند هر نامی باشد حتی یک نام تفننی؛ مشروط بر اینکه متضمن نام هیچ یک از شرکا نباشد . این اندازه احتیاط قانونی برای حفظ اشخاص ثالث کافی نیست. به نظر ما همچون قوانین دیگر کشورها ، قانون گذار ایران بایستی تأکید می کرد که علاوه بر قید عبارت «شرکت با مسئولیت محدود» میزان سرمایه شرکت نیز باید قید شود. در حقوق فرانسه قانون گذار حتی پیش بینی کرده است که عبارت «شرکت با مسئولیت محدود» و مبلغ سرمایه باید در تمام نوشته های شرکت و م، تمام شرکا مسئولیت تضامنی خواهند داشت مگر آنکه اشخاص ثالث به اینکه شرکت دارای مسئولیت محدود است آگاه بوده باشند کاتبات آن با اشخاص ثالث قید گردد والا مدیر کاملا مسئول خواهد بود، هم از نظر جزایی و هم از نظر مدنی. در رویه قضایی این کشور اگر عدم قید آنچه قانون مقرر کرده است موجب شود اشخاص ثالث به اشتباه تصور کنند شرکت تضامنی است.
محاسن و معایب شرکت با مسئولیت محدود در مقایسه با شركت سهامی
محاسن شرکت با مسئولیت محدود
• شرکت سهامی عام با حضور حداقل پنج سهامدار (مدیر) و شرکت سهامی خاص با حداقل سه سهامدار تشکیل می گردد (مواد ٣ و ١٠٧ ل.ا.ق.ت.) در صورتی که شرکت با مسئولیت محدود با حداقل دو شریک تشکیل می شود (ماده ق.ت).
• حداقل سرمایه در سهامی عام پنج میلیون ریال و سهامی خاص یک میلیون ریال به اضافه تکالیف حداقل ٣٥% نقدی کل سرمایه (مواد ٦ و ٣٠ ل.ا.ق.ت) می باشد اما درشرکت با مسئولیت محدود بدون ارائه مدارک تودیع سرمایه صرفا اقرار موسسین به میزان سرمایه و پرداخت به صندوق شرکت یا هیئت مدیره کفایت می کند. در واقع قانونگذار حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت مقرر نکرده است و این نقیصه موجب تضعیف حقوق طلبکاران این نوع شرکت می شود چرا که عمده تضمین طلب طلبکار سرمایه شرکت است. بنابراین لازم است که حداقل سرمایه مشخص و به میزانی باشد که تاحدودی جوابگوی طلب طلبکاران باشد.
• در شرکت با مسئولیت محدود یک یا چند نفر مدیر موظف یا غیر موظف که ممکن است از خارج از شرکا هم باشند برای مدت محدود یا نامحدود اداره شرکت را برعهده می گیرند (ماده ١٠٤ ق.ت.) در صورتی که در شرکت سهامی عام حداقل پنج نفر و در شرکت سهامی خاص حداقل سه نفر مدیر برای مدت حداکثر ٢ سال انتخاب می شوند.
• قلمرو آگهی ها در شرکت های سهامی با توجه به مواد (٩٧ و ٩٨٥ (ل.ا.ق.ت)) وسیعتر از شرکت با مسئولیت محدود می باشد (ماده ٢٠ ق.ت).
معایب شرکت با مسئولیت محدود
• اگر چه تمام سهم الشرکه شرکت باید در شرکت با مسئولیت محدود در بدو تاسیس پذیره نویسی و پرداخت شود ولی این پرداخت ممکن است صوری باشد.
• درشرکت با مسئولیت محدود ورقه ای به نام سهم الشرکه صادر نمی گردد و هم چنین این سهم الشرکه نمی تواند به صورت اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با نام یا بی نام صادر گردد ولی درشرکت سهامی عام نقل و انتقال سهام کاملا آزاد بوده و در شرکت سهامی خاص این نقل و انتقال ممکن است فقط مشروط به موافقت مدیران شرکت یا مجامع عمومی سهامداران بشود.
تفاوت و شباهتهای شرکت مسئولیت محدود و سهامی خاص
شباهت های شرکت مسئولیت محدود و سهامی خاص
1. هر دو در دسته شرکت های سرمایه جای دارند.
2. مسئولیت اعضا در هر دو شرکت به اندازه سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند.
3. در شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود شرکت در افزایش سرمایه اختیاری است.
4. حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص یک میلیون ریال است.
تفاوتهای شرکت مسئولیت محدود با سهامی خاص
1. 1- در شرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکا حداقل ٢ نفر و در شرکت سهامی خاص تعداد سهامدارا حداقل ٣ نفر می باشند.
2. 2- اعضای سهامی خاص را سهامدار می نامند و اعضای مسئولیت محدود را شریک می نامند
3. 3- در شرکت سهامی خاص حداقل ٣٥% سرمایه باید نقدا در یکی از شعب بانکها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و ٦٥% در تعهد سهامداران باشد، در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیرعامل شرکت شده و مدیرعامل اقرار به دریافت نماید و ارائه گواهی بانکی دال بر انجام این امر ضرورت ندارد.
4. 4- واگذاری سهام در سهامی خاص با نقل و انتقال عادی انجام می شود ولی در شرکت با مسئولیت محدود باید با رضایت 4/3 دارندگان سرمایه که اکثریت عددی نیز داشته باشند و در دفتر خانه اسناد رسمی انجام شود.
5. 5- انتخاب بازرس اصلی و علی البدل در شرکت سهامی خاص اجباری ولی در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.
6. 6- مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دوسال می باشد که قابل تمدید است و در شرکت با مسئولیت محدود مدیران شرکت برای مدت نامحدود انتخاب می شوند و همچنین مخیر خواهند بود که مدتی برای مدیران در اساسنامه شرکت مقرر دارند.
7. 7- انتخاب روزنامه کثیرالانتشار در شرکت سهامی خاص برای درج آگهی های دعوت شرکت در سهامی خاص الزامی و در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.
8. 8- شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر می باشد.
9. 9- مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص توسط هیات رئیسه ای مرکب از یک نفر رئیس و دو نفر ناظر و یک نفر منشی که از بین سهامداران انتخاب می شوند اداره می گردد در شرکت با مسئولیت محدود اداره مجامع عمومی شرکت توسط هیات نظار در صورتی خواهد بود که تعداد شرکای آن از ١٢ نفر بیشتر باشد.
10. 10- سرمایه در شرکت سهامی خاص به سهام تقسیم و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکا فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات می باشند.
11. 11-مدیران در شرکت سهامی خاص الزاما بایستی سهامدار بوده یا تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند مدیران در شرکت با مسئولیت محدود بصورت موظف یا غیر موظف که از بین شرکا یا از خارج انتخاب می شوند انجام وظیفه خواهند نمود.
12. 12- تقسیم سود در شرکت سهامی خاص به نسبت تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه شرکا تقسیم خواهد شد و در شرکت با مسئولیت محدود می توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارند.
13. 13- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.
14. 14- تقویم سهم الشرکه غیر نقدی در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکا صورت می گیرد شرکا در این خصوص دارای مسئولیت می باشند تقویم آورده غیر نقدی در شرکت سهامی خاص با کارشناس رسمی دادگستری خواهد بود.
15. 15- مدارک تاسیس
مدارک تاسیس سهامی خاص: دوبرگ اظهارنامه ، دو جلد اساسنامه ، گواهی بانک دایر بر پرداخت ٣٥% سرمایه تعهدی، فتوکپی شناسنامه و کارت ملی سهامداران و بازرسان، و صورتجلسات مجمع عمومی موسس و هیات مدیره.
مدارک تاسیس شرکت با مسئولیت محدود: دو برگ تقاضانامه، دو برگ شرکت نامه، دوجلد اساسنامه ، فتوکپی شناسنامه و کارت ملی شرکا و صورتجلسه مجمع عمومی موسس و هیات مدیره.
تصمیمات شرکت با مسئولیت محدود
تصمیمات شرکت با مسئولیت محدود تابع قاعده اکثریت است. در واقع تصمیمات شرکت توسط اکثریت اتخاذ می شود و به منزله ادارۀ شرکت است. قانون تجارت میان تصمیمات عادی وتصمیمات فوق العاده شرکت تفاوت قائل شده است . در مورد تصمیمات نوع اول ، قاعده اکثریت با حدت بیشتری اعمال می شود تا در مورد تصمیمات نوع دوم. این تصمیمات در شرکتهایی که شرکای آن بیشتر از دوازده نفر باشد در مجمع عمومی اتخاذ می شود.
تصمیمات عادی شرکت با مسئولیت محدود
تصمیمات عادی شرکت ممکن است راجع به موضوعات مختلف باشد: اعطای اختیار به مدیر برای انجام دادن پاره ای از امور، انتخاب مدیر جدید، تصویب ترازنامه شرکت، و تصمیم راجع به تقسیم سود. این تصمیمات وقتی صحیح خواهد بود که طی تشریفات خاصی اتخاذ شده باشد.
تصمیمات شرکت به صورت شورایی اتخاذ می شود. ماده 109 قانون تجارت مقرر کرده است: « هر شرکت با مسئولیت محدود که عده شرکای آن بیش از دوازده نفر باشد باید دارای هیئت نظار بوده و هیئت مزبور لااقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکا را تشکیل می دهد، در حالت اخیر تصمیمات شرکت باید در مجمع عمومی اتخاذ شود. هرگاه شرکت دوازده نفر یا کمتر از دوازده نفر شریک داشته باشد تشکیل مجمع عمومی الزامی نیست. در صورت اخیر باید دید تصمیم گیری شرکا چه صورتی می تواند داشته باشد.
• تصمیم گیری در مجمع عمومی
همان طور که گفتیم هرگاه شرکت دارای مجمع عمومی باشد تصمیم گیری باید توسط مجمع انجام گیرد. ماده 109 قانون تجارت مقرر کرده است که مجمع باید لااقل سالی یک بار تشکیل شود. مفهوم این ماده این است که مجمع می تواند بیش از یک بار در سال تشکیل گردد.
عمده صلاحیت مجمع عمومی در رسیدگی به حسابهای سالانه شرکت و تصویب آنهاست.
قسمت اخیر ماده 109 قانون تجارت مقرر کرده است که دعوت به انعقاد مجمع عمومی از طرف هیئت نظار به عمل می آید ولی این امر در صلاحیت انحصاری هیئت نظار نیست بلکه هرگاه مدیر به این امر مبادرت نکند هیئت نظار به آن اقدام خواهد کرد.
قانون گذار راجع به محل انعقاد مجمع عمومی قاعده ای وضع نکرده است. بنا براین اساسنامه می تواند محل انعقاد مجمع را معین کند و در صورتی که اساسنامه قیدی در این باره نداشته باشد مدیر مجاز است محل انعقاد مجمع را ضمن دعوت از اعضای مجمع معین کند. معمولاً مجمع در مرکز اصلی شرکت تشکیل می شود اما مدیر اجباری به رعایت این رویه ندارد.
قانون تجارت معین نکرده است که اگر هیئت نظار یا مدیر اقدام به دعوت از مجمع عمومی نکرد یکی از شرکا می تواند به این دعوت مبادرت کند یا خیر؛ اما مسلم است که با عدم منع قانون گذار اساسنامه یا شرکتنامه می‌تواند برای هر یک از شرکا چنین حقی را قائل شود. در صورتی که اساسنامه یا شرکتنامه قیدی در این باره نداشته باشد، باید این گونه تلقی کرد که این از تصمیماتی است که به ماده 106 قانون تجارت مربوط می شود و بنابراین اکثریت آرای مندرج در ماده مزبور در مورد دعوت از مجمع عمومی ضروری است و شرکا به تنهایی حق چنین دعوتی را ندارند. در حقوق فرانسه در چنین فرضی هر شریک می تواند به دادگاه مراجعه کرده تقاضا کند که مجمع مزبور یک «نماینده قضایی» تعیین کند تا او از مجمع عمومی دعوت به عمل آورد.
در قانون ما چنین حقی برای شریک وجود ندارد، تنها حقی که شریک در نظارت بر شرکت دارد حق مذکور در ماده 170 قانون تجارت است که مطابق ماده 109 شامل شرکت با مسئولیت محدود هم می شود. به موجب این ماده هر شریک می تواند شخصاً یا توسط نماینده اش تا پانزده روز قبل از انعقاد مجمع عمومی در مرکز اصلی شرکت حاضر شده، از بیلان و صورت دارایی و گزارش هیئت نظار اطلاع حاصل کند.
قانون تجارت همچنین معین نمی کند که چه مطالبی باید در دعوتنامه ای که برای اعضای مجمع عمومی ارسال می شود، قید گردد. بدیهی است که در این دعوتنامه باید زمان انعقاد، محل انعقاد و دستور جلسه مجمع معین شود. زمان تشکیل جلسه باید به گونه ای تعیین شود که فرصت کافی برای تهیه مقدمات آن وجود داشته باشد. هرگاه انجام یافتن دعوت به وسیله تلفن به نتیجه برسد مدیر می تواند از کلیه تشریفات مزبور صرف نظر کند؛ چه عدم رعایت این تشریفات موجب بطلان تصمیم مجمع عمومی نخواهد شد.
قانون تجارت شرایط شکلی مشورت اعضا را معین نکرده است؛ ولی چنانچه در دعوت نامه دستور جلسه معین شده باشد، جز در مورد آن نمی توان شور و تصمیم گیری کرد. برعکس، ماده 107 قانون اخیر مقرر می کند: «هر یک از شرکا به نسبت سهمی که در شرکت دارد دارای رأی خواهد بود، مگر اینکه اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد». بدین ترتیب دخالت هر شریک با میزان سهم او در شرکت ارتباط تنگاتنگ دارد. البته این قاعده جنبه نظم عمومی ندارد و شرکا می توانند خلاف آن را در اساسنامه پیش بینی کنند.
تصمیمات. مجمع با رعایت ماده 106 قانون تجارت دارای اعتبار خواهد بود. بدین ترتیب تصمیمات باید به اکثریت لااقل دارندگان نصف سرمایه اتخاذ شود. اگر بار اول این اکثریت حاصل نشد باید تمام شرکا مجدداً دعوت شوند. در این صورت تصمیمات با اکثریت عددی شرکا اتخاذ می شود ولو آنکه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد.با این حال اساسنامه می تواند ترتیب دیگری مقرر کند.
• تصمیم گیری خارج از مجمع عمومی
هرگاه شرکت فاقد مجمع عمومی باشد یعنی وقتی که کمتر از دوازده شریک دارد و شرکا برای آن هیئت نظار معین نکرده اند تا مجمع عمومی را منعقد کند باید دید تصمیات راجع به شرکت چگونه اتخاذ می شود.
قانون تجارت در این باره ترتیب خاصی پیش بینی نکرده جز تعیین اکثریت (ماده 106) و اینکه هر شریک نسبت به سهمی که در شرکت دارد دارای رأی است(ماده 107) که در مورد آنها صحبت کردیم.
آنچه مسلم است این است که در این مورد نیز در شرکتنامه یا اساسنامه می توان مقررات خاصی پیش بینی کرد. در صورتی که پیش بینی خاصی نشده باشد باید این گونه تلقی کرد که تصمیم گیری شرکا تابع تشریفات خاصی نیست. به این ترتیب رأی گیری می تواند حضوری یا غیابی و توسط نماینده یا اصولاً به صورت مکاتبه ای باشد؛ برای مثال مدیر می تواند تصمیماتی را که لازم است اتخاذ شود به صورت سؤال برای شرکا مطرح کند و شرکا با جوابهای آری یا خیر رأی دهند. البته در این صورت سؤالات باید صریح باشند و جواب دهنده نیز باید تصمیم خود را امضا کرده اعاده دهد. همچنین می تواند سؤالات را با نامه عادی یا سفارشی ارسال کند که البته بهتر است به طریق اخیر باشد تا بتوان به راحتی اثبات کرد که شرکا از تشکیل جلسه یا تصمیمی که باید اتخاذ می شد آگاه بوده اند. در دعوتنامه باید مهلتی مناسب و معقول برای جواب دادن معین شود . پس از بررسی آرای کتبی ارسال شده، مدیر مراتب را صورتجلسه کرده بر اساس رأی اکثریت عمل می کند.
البته لازم است قانون گذار در این مورد خاص وضع قاعده کند، چه در غیر اینصورت عدم رعایت تشریفات ویژۀ دعوت و تشکیل جلسه موجب بطلان تصمیمات و مذاکرات خواهد شد؛ حال آنکه در وضع فعلی قانون گذاری جز آنچه در مواد 106 و 107 قانون تجارت در مورد اکثریت، تشکیل جلسه و حق رأی بیان شده، عدم رعایت تشریفات خاص دیگر بطلان تصمیمات را به دنبال ندارد. ممکن است در چنین شرایطی مدیران وسوسه شوند تصمیماتی اتخاذ کنند که اگر چه تحت شرایط منصفانه و معقول نیست، از نظر حقوقی بی اشکال است.
تصمیمات فوق العاده در شرکت با مسئولیت محدود
آنچه در مورد تشریفات تصمیم گیری در مسائل عادی گفتیم در مورد تصمیمات فوق العاده نیز صادق است؛ یعنی طریق دعوت، طریق رأی گیری از شرکا و غیره.
در مورد تصمیمات فوق العاده باید گفت که این تصمیمات عمدتاً راجع به تغییر اساسنامه است. ماده 111 قانون تجارت مقرر می کند که تصمیمات راجع به تغییر اساسنامه باید با اکثریت عددی شرکا که لااقل سه ربع سرمایه را نیز داشته باشند به عمل آید، مگر اینکه در اساسنامه اکثریت دیگری مقرر شده باشد. مع ذلک قانون گذار به این قاعده اکثریت دو استثنا وارد کرده است: اکثریت شرکا نه می توانند تابعیت شرکت را تغییر دهند و نه می توانند شریک را مجبور به ازدیاد سهم الشرکه خود کنند، بلکه این تصمیمات حتماً باید به اتفاق آرای شرکا باشد. از این مقررات، نتایج زیر حاصل می شود.
1. شرکا نمی توانند با اکثریت آرا مرکز اصلی شرکت را به یک کشور خارجی منتقل کنند؛ چه این امر به منزله تغییر تابعیت شرکت است که در مورد آن باید به اتفاق آرا تصمیم گیری شود.
2. شرکا نمی توانند شریکی را وادار به افزایش آورده اش بکنند؛ چه این امر تعهدات او را بیشتر می کند و تا خود او نیز به آن رضایت نداشته باشد ازدیاد تعهد او مؤثر نخواهد بود. به همین دلیل شرکا نمی توانند شرکت با مسئولیت محدود را جز با توافق کلیه شرکا به شرکت تضامنی تبدیل کنند. برعکس تبدیل شرکت با مسئولیت محدود به شرکت سهامی با اکثریت آرای شرکا بلا اشکال است زیرا میزان مسئولیت شریک در هر دو شرکت یکسان است. البته در صورت اخیر شریک با مسئولیت محدود را نمی توان مجبور کرد سرمایه جدیدی به شرکت سهامی بیاورد.
3. قانون گذار برای تصمیمات فوق العاده، اکثریت دوگانه پیش بینی کرده است: اکثریت عددی، یعنی نصف به علاوۀ یک شرکا، و اکثریت سرمایه ای یعنی شرکای مزبور باید سه چهارم سرمایه شرکت را داشته باشند. منظور از اکثریت شرکا اکثریتی نیست که در رأی گیری شرکت می کنند بلکه اکثریتی است که شرکت را تشکیل می دهند. برای مثال هرگاه شرکت از پنج نفر تشکیل شود سه نفر آنان که سه ربع سرمایه را داشته باشند باید در تصمیم گیری شرکت کنند تا تصمیم گیری مؤثر باشد و هرگاه این اکثریت حاصل نشود تشکیل جلسه مجدد و دعوت از شرکا ـ آن طور که در ماده 106 قانون تجارت برای تصمیمات عادی پیش بینی شده است ـ موردی ندارد.
4. قواعد راجع به تغییر اساسنامه جنبه نظم عمومی ندارند و ماده 111قانون تجارت مقرر کرده است که اساسنامه می تواند خلاف قواعد مزبور را پیش بینی کند. مع ذلک نه در مورد تغییر تابعیت شرکت و نه در مورد ازدیاد تعهدات شرکا (ماده 112 ق.ت) اساسنامه نمی تواند شرطی خلاف مقررات قانون داشته باشد.
شرایط تشکیل شرکت با مسئولیت محدود
لزوم تنظیم شرکتنامه و نشر آگهی آن
• در قانون تجارت ایران نص صریحی در خصوص لزوم تنظیم شرکتنامه وجود ندارد ولی با عنایت به ماده (٩٧ ق.ت) ملاحظه می شود که موسسین شرکت الزاما باید شرکتنامه بین خود تنظیم و امضا نمایند.
تنظیم اساسنامه برای شرکت با مسئولیت محدود علاوه بر شرکتنامه ضروری می باشد زیرا شرکا می توانند اراده خود را از نظر قلمرو و اختیارات و اتخاذ تصمیم و یا حق رای و بالاخره روابط فیما بین در آن منعکس نمایند.
برابر بند ٢ ماده ٤٧ قانون ثبت اسناد و املاک با اصلاحات بعدی، صلحنامه و هبه نامه و شرکتنامه باید طبق سند رسمی تنظیم گردد. از طرف دیگر طبق ماده ١ نظامنامه قانون تجارت، شرکتهای تجارتی باید به موجب شرکتنامه رسمی تشکیل شوند.
مطابق ماده (١٩٧ ق.ت) ظرف ماه اول تشکیل هر شرکت خلاصه شرکتنامه و منضمات آن طبق نظامنامه وزارت عدلیه اعلان خواهد شد و نیز برابر ماده (١٩٦ ق.ت) (اساسنامه و نوشته جاتی که برای به ثبت رسیدن شرکت) لازم است در نظامنامه وزارت عدلیه معین می شود.
نظامنامه مندرج در مواد فوق باید در تهران در دایره ثبت شرکتها و در خارج از تهران در اداره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت به ثبت برسد و طبق ماده ٣ نظامنامه تسلیم تقاضانامه در دو نسخه الزامی است و علاوه بر آن در شرکتهای با مسئولیت محدود باید یک نسخه مصدق از اساسنامه (اگر باشد)، یک نسخه مصدق از شرکتنامه، اسامی شریک یا شرکایی که برای اداره شرکت تعیین شده اند و بالاخره نوشته ای به امضا مدیر شرکت حاکی از پرداخت تمام سرمایه نقدی و سرمایه غیرنقدی با تعیین قیمت حصه های غیر نقدی نیز تقدیم گردد.
بعد از ثبت شرکت متصدی ثبت باید نسخه ثانی تقاضانامه را با قید تاریخ و نمره ثبت امضا و به مهر اداره ممهور نموده و به متقاضی بدهد این سند سند ثبت شرکت محسوب خواهد شد. متعاقبا در ظرف ماه اول ثبت هر شرکت خلاصه شرکتنامه و منضمات آن توسط اداره ثبت محل در روزنامه رسمی و یکی از روزنامه های کثیر الانتشار مرکز اصلی شرکت به هزینه خود شرکت منتشر می گردد.
• وضعیت قراردادهای تنظیمی به حساب شرکت قبل از تشکیل آن
طبق اصل تفکیک شخصیت حقوقی شرکت از شرکا و سهامداران تا زمانی که شرکت تشکیل نشده و دارای شخصیت حقوقی نگشته است نمی تواند با اشخاص ثال

با سلام تفكيك مطالب مد نظر قرار گيرد