روژه باستید وچارچوبهای اجتماعی فرهنگ پذیری

- روژه باستید استاد دانشگاه سوربون 1898- 1974
- تحصیلات خود را در دو رشته ی جامعه شناسی و انسان شناسی انجام داد.
- پژوهش های او درباره ی آمریکاییان آمریکایی تبار بود.

نظریه هایی که باستید به آنها پرداخته است :
1- برقراری ارتباط میان امور اجتماعی و فرهنگی
- پدیده های اجتماعی تام
- انتقال فناوری سبک
- انتقال فناوری سنگین
2- گونه شناسی وضعیت های تماسهای فرهنگی
- فرهنگ دهنده و گیرنده
- نفوذ متقابل یا در هم تنیدگی:
1. معیار کلی
2. معیار فرهنگی
3. معیار اجتماعی

معیار کلی :
فرهنگ پذیری " خود به خود " طبیعی و " آزاد " نه هدایت شده است و نه نظارت شده است.
هدف :
تغییر فرهنگ گروه زیر سلطه در کوتاه مدت به منظور تسلیم در برابر منافع گروه مسلط است . در این صورت جزیی و تکه تکه و به شکست می انجامد.
معیار فرهنگی :
تجانس یا عدم تجانس نسبی فرهنگ های درگیر است .


معیار اجتماعی :
فرهنگ فردگرا و تمایز یافته و در برابر تاثیرات فرهنگی بیرونی نفوذ پذیری بیشتر یا کمتری را از خود نشان می دهد.

کوشش در جهت توضیح پدیده های رهنگ پذیری :
فرهنگ تقویت یا خنثی کننده
1- عامل جمعیت شناختی : اکثریت آماری نباید با اکثریت سیاسی اشتباه گرفته شود.
2- عوامل جمعیت شناختی : نسبت جنسی ، هرم سنی ، جمعیت مجرد و...
3- عامل محیط شناختی : تماس در کجا؟ محیط روستایی یا شهری؟...
4- سرانجام عامل قومی یا نژادی : روابط میان قومی؟ از نوع پدرسالارانه یا رقابتی؟...


اصل گسست:
- افراد هستند که با یکدیگر روبه رو می شوند و نه فرهنگ ها
- نظریه " خانه های نفوذ ناپذیر " در خصوص سیاه پوستان برزیلی
- دفاع از هویت فرهنگی

نوسازی مفهوم فرهنگ :
- برای شناخت فرهنگ ،کار را از فرهنگ پذیری باید شروع کرد.
- جهش فرهنگی
- فعالیت های روانی و آگاه سازی
- محتوای آگاهی روانی
- ارزشها و تصورات ذهنی
- پدیده های ضد فرهنگ پذیری
- بازگشت به ریشه های بنیادگرایانه
جنبش ضد فرهنگ پذیری :
تقریبا همیشه واکنشی است نا امیدانه در برابر فرهنگ پذیری شکلی
جمع بندی مطالب :
در نهایت افزایش مطالعات درباره فرهنگ پذیری به بررسی مجدد مفهوم فرهنگ می انجامد. و اینطور نیست که در یک سو فرهنگ های خالص و در سوی دیگر فرهنگ های دورگه وجود داشته باشد. همه فرهنگ ها، به سبب واقعیت عمومی تماسهای فرهنگی، به درجات متفاوت، فرهنگ هایی مختلط هستند که در پی تداوم ها و عدم تداوم ها شکل گرفته اند. و این عدم تداوم را باید بیشتر در نظم زمانی جوست و جو کرد تا نظم مکانی.