مقدمه :
در گذشته چنین می رفت که زمان آموختن با زمان کارکردن و زندگی کردن از هم جدا می باشند و بنابراین برای آنها آموزشی درخور توجه بود که پیش از آغاز کار به افراد داده می شد. زمانیکه کار و زندگی شروع می شود دیگر برای آموزش و پرورش جایی درخور توجه وجود ندارد. این اندیشه اکنون اعتبار ندارد و آموزش و پرورش با زیستن انسان همراه شده است (زگهواره تا گور دانش بجوی).
بنحوی که همه مردم برای همه وقت باید به آموختن بپردازند و از تازه های دانش بشری خود را بروز سازند و با نیرو و آگاهی بیشتر زندگی سودمند دنبال کنند.
رسیدن به اهداف سازمان بستگی به توانایی کارکنان در انجام وظیفه محوله و انطباق با محیط متغیر دارد.
اجرای آموزش و بهسازی نیروی انسانی سبب می شود تا افراد بتوانند متناسب با تغییرات سازمانی و محیط بطور موثر فعالیتهایشان را ادامه داده و بر کارآیی خود بیافزایند. بنابراین آموزش و بهسازی کوشش مداوم و برنامه ریزی شده بوسیله مدیریت برای بهبود ستوه شایستگی و کارکنان و عملکرد سازمانی است.