. اهداف و خطّ‌مشی‌ها:
دراین مورد منظور از اهداف همان اهداف رسانه می‌باشد. اما اهداف رسانه چیزی جز یک زیرمجموعه از اهداف نظام سیاسی حاکم نیست و خطّ‌مشی‌های کلی اصولا ً توسط آرمان‌ها و ایدئولوژی نظام حاکم تعیین می‌شود. آرمان‌ها اهداف را در یک حوزۀ مشخص محدود می‌کنند و سیاست‌گذار رسانه مجبور است که حیطۀ حرکت خود را در داخل آن چارچوبی که آرمان تعیین کرده، بداند. هر حکومتی دارای ایدئولوژی خاصی می‌باشد که خود بر پایۀ آن ایدئولوژی بنا شده و شکل خاص هرحکومت خود بیانگر ایدئولوژی آن حکومت می‌باشد.
در طیف اشکال حکومت در یک طرف دیکتاتوری و در طرف دیگر دموکراسی در معنای آرمانی خود قرار دارد و در بین این دو، رژیم های حدّ واسطی قرار دارند. معمولا ً در این طیف، هرچه از سمت دیکتاتوری به سمت دموکراسی حرکت کنیم، نقش مردم در سرنوشت خود و در دولت خود بیشتر و مؤثرتر می‌باشد. بنابراین حکومت‌هایی که به‌صورت دموکراسی مبنی بر تأکید بر نقش مردم در مشارکت درمسائل ملی و دولتی دارند، معمولا ً این نوع حکومت‌ها مشارکت‌پذیر می‌باشند. یعنی این‌که به خواسته‌ها و خلاقیت‌های مردم و تأثیر آن در شکل دولت توجه بیشتری می‌کنند، بنابراین سیاست‌گذاری رسانه‌ای در این نوع حکومت‌ها باید طوری باشد که به نقش مشارکت‌جویی مردم یعنی توجه به افکار نو ملت و خلاقیت‏های فکری و مؤثر آنان در حکومت توجه شده باشد. البته مشارکت‌پذیر بودن یا مشارکت‌جو بودن دولت در شرایط مختلف متفاوت است. برای مثال در زمان جنگ دولت باید سعی در حفظ روحیۀ ملی داشته باشد. برای انجام این امر احتیاج به تبلیغات دارد و باید سعی کند افکار عمومی را در جهتی هدایت کند که روحیۀ جنگی را در ملت حفظ کند و از تضعیف آن جلوگیری نماید. یعنی عملا ً ملت مشارکت‌پذیر می‌شود. پس در مشارکت‌جو بودن و مشارکت‌پذیر بودن یک رابطۀ تعاملی و معکوس برقرار است.


2. استراتژی:
استراتژی از کلمۀ یونانی «استراتگوس» به معنای فرمانده کشوری-لشکری می‌باشد و نخستین بار این لغت درطرح‌ریزی‌های جنگی و عملیاتی مطرح شد. شاید بتوان به راحتی گفت که کلمۀ استراتژی یکی از پرکاربردترین لغات در عرصۀ علوم نظامی است. در تعاریف امنیتی منظور از استراتژی: طراحی عملیات نظامی برای پشتیبانی اهداف سیاسی می‌باشد. پس لغت استراتژی به‌طور ضمنی، طرح نظام را به همراه دارد. استراتژی یک برنامۀ عمل است و ارزش آن در کاربرد آن می‌باشد. ارزش یک استراتژی را جز در صحنۀ عمل نمی‌توان تعیین کرد. لغت استراتژیک هم به معنای «اولویت» موضوعی می‌باشد. «مینزبرگ» ازصاحب‌نظران مدیریت می‌گوید: استراتژی یعنی طرح و نقشه، صف آرایی، موضِع و دیدگاه. از نظر او استراتژی یک نقشه است که رهنمود مسیر عملیات آگاهانه است. مفهوم استراتژی در خبر ازجنبه‌های مختلفی قابل بررسی است. با توجه به پویایی و تغییرات درعرصۀ خبر، استراتژی نیز در تعامل با محیط و در حال تغییر و پویا است.
جنبه‌های مختلف استراتژی خبری:
1. استراتژی خبری به معنای موضِع
2. استراتژی خبری به معنای الگو
3. استراتژی خبری به معنای نقشه
4. استراتژی خبری به معنای طرح
هرکدام ازجنبه‌های فوق‌الذکر در مقطعی خاص برای رسیدن به هدف، مورد نیاز و قابل توجیه می‌باشد.

درکار رسانه‌های خبری دو نوع استراتژی وجود دارد:
الف- استراتژی تمایز: تهیه بهترین محصول خبری بدون توجه به هزینه.
ب‌- استراتژی حداقل هزینه : تهیه محصول خبری با ارزان‌ترین قیمت.
انتخاب هر یک از این دو استراتژی بستگی به موقعیت رسانه دارد. رسانه‌هایی که می‌خواهند مخاطب جدید جلب کنند و در بازار رقابت شدید، موفق شوند معمولا ً استراتژی تمایز را انتخاب می‌کنند و رسانه‏هایی که تازه شروع به کار کرده‌اند نیز باید چنین استراتژی را انتخاب کنند. اما رسانه‌هایی که دچار بحران‌های مالی شده‌اند و مخاطبان خود را پیدا کرده‌اند و حوزه فعالیت محدودی ازنظر رده‌های مختلف مخاطب دارند، معمولا ً از استراتژی حداقل هزینه استفاده می کنند.


3. اجرای سیاست‌ها:
اجرای سیاست به معنی آن است که ما بعد از انتخاب استراتژی باید بدانیم که چگونه و چطور می‌خواهیم به هدف برسیم. در این مرحله اقناع مخاطب محور کار می‌باشد. یعنی این‌که معیار تعیین موفقیت ما در کار خبری زمانی صورت می‌گیرد که مخاطب ما اقناع شده باشد و احساس کند آنچه را که لازم است، به او داده شده و حقیقت همان است که او می‌فهمد. اگر در مخاطب چنین وضعیتی ایجاد شد، ما در اجرای سیاست موفق بوده‌ایم. حوزه‌هایی که برای رسیدن به این هدف باید مورد دقت قرار گیرند، روش‌های تنظیم خبر، شیوه‌ها و تاکتیک‌های خبری و چگونگی القای پیام می‌باشد.
در «تنظیم خبر» باید هم به شکل ظاهری خبر یعنی عناصر خبر، سبک نگارش و دستور زبان آن توجه شود و هم به محتوای آن، یعنی اطلاعاتی که در پاراگراف‌های خبری نهفته است. تنظیم محتوا بستگی به هدف ما دارد که چه عنصری از اطلاعات را بخواهیم برجسته کنیم. معمولا ً اطلاعاتی که باید برجسته شوند در قسمت‌های ابتدایی خبری می‌آید و بقیۀ اطلاعات از قبیل سوابق خبر در قسمت‌های بعدی خبر منعکس می‌شود. در این قسمت اگر سازمان ما رادیو است باید سعی کنیم در ابتدای برنامۀ خبری اطلاعات را ندهیم و بعضی ازگزارشات و اخبار خاص را در وسط یا انتهای برنامه پخش کنیم که مخاطب مجبور باشد کلّ برنامه را بشنود.
¾ شیوه‌های انتقال و القای پیام:
درشیوه‌های انتقال و القای پیام، هر رسانه‌ای روش خاصّ خود را دارد. با توجه به منطقه فعالیت، هر رسانه از شیوۀ خاصی برای القای پیام استفاده می‌کند، ولی روش‌هایی که معمولا ً استفاده می‌شود عبارتند از: جلب توجه مخاطب و حفظ آن، قابلیت تصدیق خبرهایی که منتشر می‌شود، تلاش برای سردرگم کردن مخاطب و ... بسیاری از مراحل بالا جهت اعتماد مخاطب به رسانه می‌باشد. در واقع به نوعی رسانه خود را در معرض آزمون اعتمادسازی ذهن مخاطب قرارمی‌دهد و سعی می‌کند ذهنیت مخاطب را به سوی ایجاد اعتماد نسبت به خود (رسانه) جهت دهد تا در لابلای این اعتماد رسانه بتواند راحت‌تر هدف خود را دنبال کند.