روش های گذراندن اوقات فراغت برای دانش آموزان:

پركردن اوقات فراغت دانش آموزان در فصل تابستان گاه به معضلى جدى براى والدين تبديل مى شود. اگر از اوقات فراغت تابستان به خوبى استفاده شود، مى تواند به دورانى اثرگذار و حتي نقطه عطفي در زندگى دانش آموزان تبديل شود، ولى هميشه چنين اتفاقى رخ نمى دهد. در شهرها مشكل پر كردن اوقات فراغت بيشتر به چشم مي آيد. تا نيمه شب پاى تلويزيون نشستن، ساعت ها ور رفتن بى هدف با رايانه، صبح ها تا ديروقت خوابيدن و بخش عمده روز را با كسالت سپرى كردن شيوه اي رايج در نحوه گذران اوقات فراغت دانش آموزان در شهرها است.

بعضى از نوجوانان، بخصوص نوجوانان پسر هم گروه هايى تشكيل مى دهند و وقتى راهى مناسب براى گذران اوقات فراغت پيدا نمى كنند، براى والدين مايه نگرانى مى شوند. چون ممكن است اوقات فراغتشان را با دست زدن به اعمال نابهنجار و حتى بزهكارى پركنند.

بسياري از دانش آموزان، اوقات فراغت به ويژه تعطيلات تابستان را دوره استراحت مطلق مي دانند. آنها اين دوران را زمانى براى فرار از فشار مدرسه تلقى مى كنند و فكر مي كنند كه بايد صرفاً به استراحت بپردازند. اين در حالي است كه به تجربه ثابت شده در صورتي كه آموزش هايي به شكل سرگرم كننده براي دانش آموزان تدارك ديده شود، اوقات فراغت مي تواند نقطه عطفي در زندگي دانش آموزان باشد و حتي آينده آنها را تحت تأثير قرار دهد.

سيمين عفيفي روانشناس مي گويد:«اوقات فراغت، درواقع دوره تربيت غير رسمي براي دانش آموزان است كه اين تربيت غير رسمي حتي بيش از تربيت رسمي مي تواند در تغيير رفتار فرد مؤثر باشد. چرا كه فعاليت هاي غيررسمي اين دوره غالباً مورد علاقه بچه ها است و آنها آن را آزادانه انتخاب مي كنند».

به اين ترتيب اگر برنامه هاى آموزشى جالبى براي دانش آموزان تدارك ديده شود، اوقات فراغت آنها از حالت كسالت بار خارج مى شود و به جاي اين كه بچه ها از سر بيكارى به رفتارهاى نابهنجار روي آورند، مهارت هايي مى آموزند و هم خود را سرگرم مى كنند و هم امكان اشتغال پيدا مى كنند. در غير اين صورت، اوقات فراغت نتيجه مثبتى به همراه نمى آورد. بنابراين والدين لازم است در برنامه ريزي هايي كه انجام مي دهند علاقه فرزندانشان را نيز در نظر داشته باشند.

بچه ها به خاطر فشاري كه در دوران مدرسه به آنها مي آيد دايم منتظر آمدن فصل تابستانند و فكر مي كنند كه نبايد در تابستان كاري انجام دهند. در اين شرايط والدين براي بچه هايشان برنامه هايي تدارك مي بينند كه عمده آنها شركت در كلاس هاي آموزشي است. بسياري از دانش آموزان به اين دليل به اين كلاس ها مى روند كه والدين به آنها فشار مي آورند. به اين ترتيب در بسيارى از مواقع برنامه هاى والدين براى اوقات فراغت بچه ها براي آنها حالت تكليف پيدامى كند و نتيجه چنداني به بار نمي آورد.

گاهي والدين براي ثبت نام بچه ها در كلاس هاي مختلف با هم مسابقه مي گذراند و اتفاقاً شركت بچه ها در كلاس هاي هنري و ورزشي و ... براي آنها هزينه زيادي هم به همراه مي آورد. اما اين آموزش ها غالباً تداوم نمي يابد و در نتيجه بچه ها از آنها چندان سودي نمي برند. ضمن اين كه در بسياري از مواقع چنان كه گفته شد به حالت تكليف در آنها شركت مي كنند.

البته فرستادن بچه ها به كلاس هاي آموزشي بد نيست. اما نبايد با زور و اصرار آنها را به كلاس هاي آموزشي فرستاد. بلكه مى توان براساس علاقه بچه ها براي آنها برنامه ريزي كرد. درواقع بچه ها نبايد احساس كنند كه به اجبار بايد در كلاس ها شركت كنند. حتماً هم لزومي ندارد بچه ها را به كلاس هاي رايج نظير نقاشي بفرستيم. بلكه مي توانيم آنها را به كلاس هايي بفرستيم كه مهارت هايي مثل مكانيكي، نجاري، خياطى، آرايشگرى يا گل سازى و ... را در آنها بياموزند.