ضرورت برنامه‌ریزی اوقات فراغت
در بسیاری از كشورهای دنیا برنامه‌ریزی در خصوص اوقات فراغت، از جمله برنامه‌های اولویت دار آنها محسوب می‌شود و مختص فصل خاصی از سال نیست این در حالیست كه در كشور ما مسئولان مدت كوتاهی به تابستان مانده به فكر اوقات فراغت جوانان و برنامه‌ریزی برای آن می‌افتند در حالی كه این امر به طور حتم بی‌فایده خواهد بود.‏دكتر سعیدی، در این باره می‌گوید: برای برنامه‌ریزی در این زمینه باید مشخص كرد چه سیاستگذاری باید برای فراغت داشت، آیا آن را یك فرصت برای رشد و تعالی می‌بینیم؟ پس چه زمان‌هایی را می‌توانیم مورد استفاده قرار دهیم؟ آیا این اوقات یك تهدید است، چالش بین این فرصت و تهدید باید در سیاستگذاری در نظر گرفته شود.‏وی با اشاره به تبعات هدر رفتن اوقات فراغت تاكید می‌كند ما به این سیاستگذاری نیاز داریم چرا كه در غیر این صورت با مسائل مختلفی چون ایدز یا همان چاقی مفرط بچه‌ها مواجه می‌شویم كه نتیجه زمان‌هایی است كه با استفاده از نفوذ ماشین‌های الكترونیكی، بازی‌ها آدم‌هایی پدید می‌آورد كه ما نسبت بروز رفتاری آنها شناخت نداریم.‏
قرایی مقدم نیز كه توجه به بعد اقتصادی در برنامه‌ریزی اوقات فراغت جوانان را بسیار مهم می‌داند، به امكانات محدود تفریحی، ورزشی و فرهنگی و‌... همچنین بالا بودن هزینه‌های استفاده از همین امكانات كه گاهی برای جوانانی از قشر متوسط و ضعیف جامعه غیر‌ممكن است، اشاره كرده و می‌گوید: در واقع برنامه‌ریزی ما برای اوقات فراغت تحت تاثیر اشتغال ما است و چنانچه عمده خانواده‌ها توان مالی برای ساماندهی و نظم بخشیدن اوقات فراغت جوانان در میان اعضای خانواده را ندارند و نمی‌توانند برای سفرهای فصلی، سالانه یا آخر هفته برنامه‌ریزی اقتصادی داشته باشند به ناچار جوان‌های ما خیلی زود جذب گروه همسالان می‌شوند و اوقات فراغتشان را بیرون از فضای خانواده و با دوستان سپری می‌كنند و به جرأت می‌توان گفت كه یكی از مهم‌ترین عوامل موثر در بروز انواع آسیب‌های اجتماعی مربوط به نداشتن مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح برای بهینه‌سازی اوقات فراغت جوانان و نوجوانان است.‏كباری نیز با تاكید بر ضرورت برنامه‌ریزی صحیح برای اوقات فراغت جوانان و نقش موثر آن در پیشگیری از بسیاری آسیب‌های اجتماعی و بزهكاری‌های نوجوانان و جوانان معتقد است كه بیشتر برنامه‌های ارائه شده به این منظور در سال‌های گذشته دارای بار مالی برای خانواده‌ها بوده و آن گونه كه باید مورد استقبال و بهره‌برداری جوانان قرار نگرفته است و این نشان می‌دهد كه مسئولان باید با تعمق بیشتری به مقوله اوقات فراغت جوانان نگریسته و برنامه‌هایی را در نظر گیرند كه به جذب بیشتر جوانان منجر شده تا مانع بروز عوارض اجتماعی ناشی از بی‌توجهی به این مقوله شود.‏بسیاری از كارشناسان معتقدند در حالی كه در آموزش و پرورش امكانات كم نیست اما برنامه‌ای مناسب برای پر كردن اوقات فراغت دانش‌آموزان تهیه نشده است.‏فاطمه كباری، در همین زمینه به تركیب جمعیت جوان كشور و فعالیت مستقیم حدود نیمی از جمعیت جوان كشور در محیط‌های آموزشی و همچنین درگیر بودن غیرمستقیم نیم دیگر جمعیت در این امر اشاره كرده و می‌گوید: می‌توان اذعان كرد كه گردش امور در كشور ما با آهنگ‌بخشی آموزشی تنظیم می‌شود، چنان كه با فرا رسیدن تابستان و خاموش شدن موتور نظام آموزشی، فعالیت دستگاه آموزش و پرورش رسمی كشور در عمل به پایان می‌رسد و اقدامات جنبی از قبیل تدارك كارنامه تحصیلی، تجهیز فضای آموزشی، تشكیل كلاس‌های تابستانی، تقویتی و جبرانی و برپا داشتن اردوها و برخی كلاس‌های هنری، ورزشی و فرهنگی در بعضی از مدارس و دانشگاه‌ها جایگزین آن می‌شود. به این ترتیب مدارس و دانشگاه‌های كشور به حالت نیمه تعطیل درمی‌آید و در نتیجه 16 میلیون جوان به رغم افزایش اوقات فراغت خود با مشكل كمبود امكانات و بی‌برنامگی مواجه می‌شوند. در حالی كه آموزش و پرورش با توجه به تاثیر زیادی كه بر روی جوانان و نوجوانان دارد می‌تواند نقش موثری در غنی‌سازی اوقات فراغت داشته باشد.‏
علی سعیدی نیز با اشاره به جمعیت جوان ایران می‌گوید: آموزش و پرورش مهم‌ترین سازمان دولتی است كه باید به این موضوع بپردازد. در دوره جدید دانش‌آموزان می‌توانند زمان و مكان را دستكاری كنند و حتی با یك موبایل در كلاس وقت فراغت داشته باشند. این اوقات فراغت فقط به تابستان محدود نمی‌شود پس آموزش و پرورش نقش كلیدی دارد و نه فقط خرج بودجه كه با توجه به افت تحصیلی ناشی از تلف شدن این اوقات می‌تواند با تحقیق، در كنار سایر وظایف، به اوقات فراغت به مثابه شكل‌دهنده سبك‌های زندگی و رفتار بپردازد.