بنام خالق هستی
تحقیق در مورد ارتباط با رسانه
عارف محمدزاده افضلی


استاد:خانم خالدی


















رسانه
پیش از تعریف «رسانه» و بیان ویژگی های آن، باید توجه داشت که ارتباط نه تنها یکی از عناصر مهم و اساسی زندگی گروهی انسان است، بلکه سنگ بنای جامعه و هسته اصلی تشکیل ساختمان اجتماعی است; چه اینکه بدون ارتباط، هرگز فرهنگ پدیدار نمی گشت و بدون فرهنگ، جامعه لباس وجود بر تن نمی کرد. از این رو، در نظام های اجتماعی کوچک و بزرگ همانند خانواده، اجتماعات روستایی، شهری، کشوری و بین المللی، ارتباط در انتقال دانش ها و مهارت ها و نگرش و باورها و ارزش ها، نقش برجسته داشته است و می تواند به شکل گیری و تغییر شناخت ها، عقاید، ارزش ها و رفتار انسان منجر گردد. به همین دلیل، ارتباط به عنوان یکی از ابزارهای اصلی تغییرات اجتماعی و سیاسی مطرح است. روشن است که ارتباط خود به خود صورت نمی گیرد، بلکه نیاز به ابزار است. رسانه را ابزار ارتباط دانسته اند و در تعریف آن چنین گفته اند: «رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن معنا و مفهوم موردنظر خود (پیام) را به گیرنده منتقل می کند. به عبارت دیگر، رسانه، وسیله حامل پیام از فرستنده به گیرنده است. کتاب، روزنامه، مجلّه، عکس، فیلم، نوار صوتی و تصویری، رادیو، تلویزیون، ماهواره و... نمونه هایی از رسانه هستند.»

البته ارتباط گاهی کلامی است که در آن پیام ها در قالب رمزهای کلامی به صورت شفاهی و یا به شکل نوشتاری منتقل می گردد و گاه ارتباط غیرکلامی است که در قالب رمزهای غیرکلامی مثل طرّاحی، نقاشی و موسیقی منتقل می گردد.

ارتباط به لحاظ تعداد افراد درگیر نیز انواعی دارد که در این نوشتار، نوع ارتباط جمعی آن مورد نظر است. «ارتباط جمعی» نوعی ارتباط است که در آن افراد زیادی ناآشنا، غیرمشخص و نامتجانس، که به آسانی قابل شمارش نیستند، مشارکت دارند. سخنرانی در مجامع عمومی و یا ارسال پیام از طریق برنامه های رادیویی، تلویزیونی و نشریات از این جمله است.

رسانه های جمعی علاوه بر ویژگی های مشترک، هر یک دارای مزیّت ها و محدودیت های خاص خود هستند. اما درباره ویژگی های مشترک وسایل ارتباط جمعی، سادنی مید می گوید: ویژگی های ذیل وسایل ارتباط جمعی را به ابزاری منحصر به فرد تبدیل کرده اند:

▪ تعداد گیرندگان وسایل ارتباط جمعی نسبتاً زیاد است.

▪ ترکیب گیرندگان بسیار متنوّع است.

▪ با ارسال پیام از طریق وسایل ارتباط جمعی، نوعی تکثّر پیام به وجود می آید.

▪ توزیع پیام سریع است.

▪ هزینه برای مصرف کننده کم است.

در میان وسایل ارتباط جمعی، روزنامه، رادیو و تلویزیون بیش از هر رسانه دیگری وقت افراد جامعه را به خود اختصاص می دهند و این به خاطر ویژگی هایی است که آن ها دارا هستند.

تلویزیون:

اگرچه تلویزیون بسیاری از ویژگی های یادشده روزنامه و رادیو را ندارد، اما از جهات دیگر، دارای خصوصیاتی منحصر به فرد است که آن را از سایر رسانه های جمعی، حتی روزنامه و رادیو، متمایز می سازد.

اول، بیشترین مخاطب این رسانه، قشر کودک و نوجوان هستند و با توجه به وقت زیادی که کودکان و نوجوانان ۳ـ۱۶ سال صرف دیدن برنامه های تلویزیونی می کنند، برنامه سازان آن را قادر می سازد با بهره گیری از برنامه های ارزشی و یا هر باور و ایده ای که خود تشخیص می دهند، رفتار فردی و اجتماعی آینده این مخاطبان را سمت و سو دهند; چه اینکه قشر مذکور در آینده ای نه چندان دور، در نقش های گوناگون اجتماعی ظهور کرده، همچون سرباز جبهه فرهنگی، هر چه را آموختند به منصه ظهور می رسانند.

دوم، رسانه مزبور توان بالایی در جهت پر کردن اوقات فراغت جوانان و حتی غیرجوانان دارد; چه اینکه می تواند با نشان دادن صحنه های تفریحی، ساعت ها افراد را به خود مشغول کند.

سوم، تلویزیون در کشور ایران بیش از رادیو و روزنامه مخاطب دارد; چون با پیروزی انقلاب اسلامی و برق رسانی به نقاط دورافتاده و شبانه روزی کردن برنامه های تلویزیونی و با توجه به ویژگی هایی که تصویر دارد، غالب افراد جامعه، حتی روستاییان رغبتشان برای تماشای تلویزیون بیش از رادیوست و این امر قابل مشاهده و ملموس می باشد. علاوه بر این، به خاطر رایگان بودن تماشای برنامه های تلویزیون (بر خلاف جوامع صنعتی که برای تماشای تلویزیون، باید حق اشتراک پرداخت کنند) و تنوّع شبکه ها (که فرد به دلخواه اجازه استفاده از هر کدام را دارد) این رسانه از روزنامه و خواندن آن ارزان تر است و با وجود سیستم «تله تکس»، حتی خبرهای نوشتاری را هم از طریق تلویزیون می خوانند.

چهارم، قدرت فوق العاده تصویر ـ به گونه ای که هر تصویری را برابر با هزار واژه دانسته اند ـ از دیگر ویژگی هایی است که رسانه هایی همچون روزنامه و رادیو ندارند. تلویزیون می تواند با بهره گیری از تصویر، بسیاری از ناگفتنی ها را به تصویر بکشد; بسیاری از ارزش هایی که به قلم و بیان نمی آیند، در تصویر متجلّی می گردند.

این ویژگی ها تلویزیون را رسانه ای پرقدرت ساخته است. امام خمینی(قدس سره) در این باره می فرماید: «دستگاه تلویزیون اگر آموزنده باشد، برای همه ملت آموزندگی دارد و اگر ـ خدای ناخواسته ـ انحراف داشته باشد، همه ملت را به انحراف می کشد

د) سینما:
سینما رسانه ای تصویری است که پیام خود را در قالب تصویر به همراه صدا در اختیار مخاطبان خود قرار می دهد، هرچند از لحاظ قدرت تأثیر شباهت زیادی با تلویزیون دارد، اما به سبب محدودیت هایی همچون مکان و نیز گرانی آن برای مخاطب، بسیار محدودتر از روزنامه، رادیو و تلویزیون است. اما به لحاظ تأثیر، بسیار اثرگذار است

رسانه های دیجیتال چیست؟

تعریف رسانه های دیجیتال: رسانه هایی که تبادل یا انتشار محتوا در آنها، تنها به کمک ابزارهای مجهز به پردازشگر دیجیتال میسر باشد. شامل رسانه های برخط مبتنی بر شبکه (نظیر شبکه جهانی اینترنت)، سرویس های مخابراتی از قبیل MMS وSMS و سایر اشکال شبکه های تبادل داده مانند بلوتوث و همچنین رسانه های مبتنی بر حامل های فیزیکی دیجیتال از قبیل بسته های نرم افزاری رسانه ای، بازی های رایانه ای و مانند آن ها.

این بخش طبق شرح وظایف رسمی ماموریت راهبردی ساماندهی و توسعه رسانه ها و فعالیتهای فرهنگی دیجیتال در کشور را برعهده داشته و با تاکید بر سه راهکار زیر، به دنبال انجام ماموریت فوق می باشد:

1. بستر سازی برای تولید انبوه محصولات فرهنگی دیجیتال با محتوای هماهنگ با ارزشهای نظام و حمایت از توسعه کمی و کیفی رسانه های دیجیتال

در شرایطی که روزانه چند عنوان بازی رایانه ای، چند صد پایگاه اینترنتی و چندین نرم افزار رایانه ای جدید مبتنی بر فرهنگ بیگانه در دسترس عمومی مردم قرار می گیرد، چاره ای جز تولید انبوه و مستمر محصولات و محتواهای مبتنی بر فرهنگ غنی ایرانی اسلامی نیست. در این میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولّی این فضا، به دنبال آن است تا با ایجاد بسترهای مناسب و حمایت از تمام تولید کنندگان محتوای دیجیتال، علاوه بر مقابله با چالش فوق، زمینه بسط و گسترش ارزشهای والای نظام مقدس جمهوری اسلامی در این فضای اثر گذار فرهنگی را فراهم آورد. تلاشهایی همچون برگزاری سالانه جشنواره و نمایشگاه ملّی رسانه های دیجیتال، توسعه صنعت و بازار رسانه های دیجیتال، بستر سازی برای صادراتی شدن نرم افزارهای رایانه ای، راه اندازی فاز نخست شبکه فرهنگی مساجد کشور، کمک به جشنواره ها و مسابقات مختلف در حوزه رسانه های دیجیتال و دهها مورد دیگر از جمله اقداماتی است که توسط این مرکز در راستای راهبرد فوق صورت می گیرد.

2. ساماندهی و نظام مند کردن فعالیتهای فرهنگی دیجیتال در کشور

علی رغم اینکه در حوزه های سنتی و غیر دیجیتال فرهنگی چارچوبها و ضوابط مشخصی برای فعالیت وجود دارد و علی رغم اینکه در اغلب قریب به اتفاق کشورها قوانین محکم و قابل اتکایی برای سامان بخشیدن به فضای فعالیتهای مجازی وجود دارد، متاسفانه در حوزه فعالیتهای فرهنگی دیجیتال و کلا حوزه فعالیتهای تحت شبکه، عدم وجود ضوابطی دقیق و کارآمد در کشور موجب آشفتگی فضا شده است به طوریکه حتی برای دست اندرکاران و شاغلین این حوزه، حقوق و تکالیف مشخصی وضع نشده است. این مساله ضمن آنکه فضا را برای فعالیتهای غیر مجاز فراهم می کند، زمینه تعرض به حقوق عموم مردم را فراهم می آورد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دنبال آن است که فضای فعالیتهای فرهنگی دیجیتال در کشور را با ایجاد زیر ساختهای حقوقی، نظارتی و اجرایی سامان بخشد. تلاشهایی همچون شناسنامه دار کردن نرم افزارهای رایانه ای، صدور مجوز برای موسسات و فعالیتهای فرهنگی دیجیتال و ... از جمله تلاشهایی است که در راستای این راهبرد صورت گرفته است.

3. فرهنگ سازی و آشنا کردن عموم مردم با فرصت ها، چالشها و فرهنگ استفاده صحیح از رسانه های دیجیتال و ارتقا سطح دانش و مهارت پدیدآورندگان رسانه های دیجیتال

علی رغم نفوذ و گسترش بسیار سریع رسانه های دیجیتال و علی رغم اینکه اغلب خانواده ها حداقل از یکی از رسانه های دیجیتال، نظیر تلفن همراه، استفاده می کنند ، ولی متاسفانه اغلب کاربران این فضای نوین فرهنگی با فرصتها، چالشها و فرهنگ استفاده صحیح از این ابزار اثر گذار آشنایی کافی را ندارند و همچنین به دلیل عدم وجود مرجعی دولتی برای حمایت از رسانه های دیجیتال متاسفانه علی رغم داشتن استعدادها و ظرفیتهای فراوان در کشور، تاکنون کشور به سهم شایسته خود از این عرصه دست پیدا نکرده است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دنبال آن است تا با جریان سازی و کمک به انجام اقدامات تبلیغی و ترویجی و نیز حمایت از محصولات و فعالین این حوزه ضمن آشنایی عموم مردم و متخصصین با ابعاد این فضای نوین فرهنگی، زمینه لازم برای رشد و شکوفایی این صنعت بسیار مهم فرهنگی را فراهم آورد. برگزاری و کمک به برگزاری نشستهای تخصصی، کارگاههای آموزشی، مسابقات و جشنواره ها، حمایت از توسعه کمی و کیفی رسانه های دیجیتال در کشور و ... از جمله اقداماتی است که توسط این مرکز و در راستای این راهبرد سالانه انجام می شود.

ارتباطات رسانه ای چیست؟

در دنیایی امروزه که با پیشرفت تکنولوژی اشخاص هر روزه در معرض بمباران پیغام ها قرار می گیرند، ارتباط با هر شخص به صورت خاص یعنی ارسال پیام های متفاوتی برای هر گروه خاص از مردم در ارتباط عمومی یکی از مهمترین شیوه هاست.

دکتر محمد مهدی فرقانی
در دنیایی امروزه که با پیشرفت تکنولوژی اشخاص هر روزه در معرض بمباران پیغام ها قرار می گیرند، ارتباط با هر شخص به صورت خاص یعنی ارسال پیام های متفاوتی برای هر گروه خاص از مردم در ارتباط عمومی یکی از مهمترین شیوه هاست.

رسانه های امروزه از نظر شکل و محتوا تفاوت هایی نشان داده و مناسب با این روش راه هایی جهت ارتباط به وجود آورده است، با توجه به پیشرفت تکنولوژی دیجیتال و با فرصت هایی که بدست می آید ارتباطات جمعی دستخوش تحولات سریعی شده است.

در دنیایی که دستخوش تغییرات می باشد، کار و شیوه های ارتباطات هم متغیر می گردد.

با ورود به عصر کامپیوتر انجمن ارتباطات مردمی آمریکا (تاکتیک های روابط عمومی PRSA/Pablic Rclations ) در شماره سپتامبر 2002 به نکاتی اشاره کرده است. که چشم انداختن به آنها باعث می شود تغییرات سرگیجه آوری که در تکنولوژی بوجود آمده و روابط عمومی را از یک نقطه به نقطه دیگر کشانده است.

اطلاعات جمع آوری شده در 30 سال اخیر بیش از اطلاعات جمع آوری شده در 500 سال گذشته است.

مقدار اطلاعات داده شده در یکی از شماره های مجله تایمز بیشتر از مقدار اطلاعات داده شده به یک انسان در قرن 17 می باشد.

مقدار اطلاعات قابل استفاده در هر 5 سال دو برابر می شود و میزان افزایش آن گرفته رفته بیشتر می شود.

پست الکترونیکی و اینترنت در دسترسی به اطلاعات و انتقال آن فرصت های مساوی ارائه می کنند و سدهایی را که در مقابل برقراری ارتباط وجود دارند را از بین می برند.

تصویر ویدیویی و پست صوتی بعد مسافتهای بین المللی را بین کسانی که مقصد برقراری ارتباطات را دارند از بین برده است مانند کنفرانس های تصویری بوسیله کامپیوترهای شخصی.

در کنار این گوناگونی شیوه های ارتباطی عمومی رسانه ها، یعنی مطبوعات بصورت سنتی هنوز هم دارای جایگاه خاص خود می باشند به این دلیل موفقیت روابط رسانه ها مستقیماٌ موفقیت روابط انسانی را تحت تاثیر قرار می دهد.

زمانی که از ارتباط رسانه ای صحبت می کنیم منظور هر گونه رابطه با موسسات و اشخاصی که آن موسسه را تمثیل می کنند و ابزاری که جهت اطلاعات رسانی مورد نیاز است می باشد.

برای شخصی که در زمینه روابط انسانی فعالیت می کند رابطه هایی که با رسانه ها بوجود می آید هر کدام یک فرصت ایده آل می باشد. کانال ارتباط رسانه ای و استراتژی شما هر چه که باشد، هر رپرتاژ، هر چند و هر مقاله ای برای شما مهم است.

امکان برقراری رابطه مناسب با وسائل ارتباط جمعی مانند مطبوعات و نشریات راه مثبتی جهت برقراری ارتباطات مردمی می باشد. چنانچه به این موضوع به صورت معکوس نگاه کنیم هر گونه اشتباهی در برقراری رابطه با مطبوعات ضررهای جبران ناپذیری ایجاد خواهد کرد.

این نکته را هرگز فراموش نکنید که تمام لوازم ارتباط رسانه ای از جمله اینترنت برای شما از اهمیت خاصی برخوردار است و مهمترین سرمایه ای است که می توانید با رسانه ها ارتباط برقرار کنید.
 


اساس ارتباطات رسانه ای


پایه ارتباطات رسانه ای را «داده»، «اطلاعات» و «عقل» تشکیل می دهد. قدرت رسانه ها، اطلاع رسانی به انتشار، و بوجود آوردن قدرت ترجیح و انتخاب در جامعه می باشد.

امروزه هر موسسه، به قدرت انکارناپذیر رسانه ها جهت شناسانده شدن (معرفی شدن) پی برده است. نیاز به «معرفی صحیح و با هدف» روز به روز بیشتر مشاهده می گردد.

فقط رسانه هایی که نشر آنها محدود به زمان مشخصی می باشد دیگر قادر به پاسخگویی به تمام درخواست ها نیستند، در اوایل خوشحالی بابت ازدیاد اطلاعات، رفته رفته جای خود را به اطلاعات نادرست می دهد. با توجه به این نکته موسسات مطبوعاتی و نشریات بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به دقت دارند. از طرف دیگر موسسات معرفی شده باید این واقعیت را مد نظر داشته باشند که با ارتباطات رسانه ای از رسانه های نوشتاری تا رسانه های تصویری و تمام شاخه های مرتبط با آن مجبور به برقراری ارتباط نزدیک می باشند.

هدف: رسانه های ارتباطی باید با یک استراتژی صحیح و متناسب با تبلیغات بتوانند اطلاعات مورد نظر را یک موسسه را بدست آورده و آن را به بهترین شکل و شیوه، به صورت خبر تهیه و تدوین نمایند.

شیوه های ارتباط رسانه ای دارای انواع مختلفی هم که باشد، برگزار نمودن هر مراسمی در نهایت به منزله انجام یک رپرتاژ است و موفقیت در این زمینه فعالیت شما را کاملاٌ تحت تاثیر قرار می دهد. به این دلیل در قسمت دوم کتاب شیوه های ارتباط رسانه ای را تک تک بررسی کرده و در مورد بخش و رپرتاژ بیشتری داده ام.


رابطه بین کارمند روابط مردمی (روابط عمومی) و کارمند رسانه ای


بین رسانه ها و دنیای کار (تجارت )رقابتی وجود ندارد. بر خلاف آن برای اینکه بتوانند به حیات خود ادامه دهند ومنافع خود را حفظ کنند اهداف مشترکی تحقیب می کنند. بنابرین ارتباط صحیح بین دنیای (تجارت) ورسانه ها اگر بر پایه اصول وزیر بنایی قرار گیرد وجهت هر دوطرف دارای منابع زیادی می باشد.

چنانچه در سال های 2000 هنوز روابط شغلی شان با رسانه ها به حد مورد نظر نرسیده است مشخص گردید برای فعالیت در این سال ها هنوز حاضر نیستند.

کسانی که در رسانه ها مشغول به فعالیت می باشند، برای این که بتوانند وظایف خود را به بهترین نحو به انجام برسانند در مورد موضوعاتی که بدست می گیرند نیاز به برقراری ارتباط با متخصصان در آن زمینه را احساس می کنند.

در کشورهایی که ارتباط رسانه ای وسعت زیادی دارند افرادی که در زمینه های مختلف از جمله اقتصاد، اتومبیل، مد، لباس، هنر و غیره فعالیت می کنند. نسبت به متخصصان آن رشته ها دارای اطلاعات بیشتری و وسیعتری می باشند.

بر اساس روند طبیعی روابط، برای پایه گذاری ارتباط رسانه ای صحیح، وظایف مجریان روابط عمومی (مردمی) و مسئولیت های آنان خیلی مهم و بزرگ است. فراموش نشود که مسئولان و منصوبان رسانه ها، از طرف کارکنان شرکتهای روابط عمومی (مردمی) به بمباران اطلاعاتی گرفته میشوند.

در این شرایط اولین مسئولیت اشخاصی که در ارتباطات عمومی هستند تفاوت در منابع خبری میباشد. در اصل، بزرگترین خطایی که می توان انحام داد این مسئولیت را آسان گرفته و بدون آنکه به وسعت این کار نگاه کرد اقدام به عمل نمود.

برای اینکه پایه هلای محکمی در ارتباط رسانه ای داشته باشیم چه باید کرد؟ اگر که هم نتوان در یک جمله به این سوال پاسخ داد ولی می توانم در راهنمایی که در زیر شرح آن می آید قدمی جهت موفقیت شما برداشته باشم.

با تمام اینها این نکته را باید اضافه کنم که منصوبان رسانه ها را نه با پیغامهایی که می رسانید، به تنهایی با قدرت اغناگری آن، نه با یکسری تکنیک های خاص خودتان می توانید قانع کنید.

مهمترین راه جهت برقراری ارتباط با رسانه ها بوجود آوردن حس اعتماد و بدست آوردن ارزش و اعتبار می باشد.

روزنامه نگار دشمن شما نیست، هم توده اهداف شما هستند هم دوست شما.


فشار بیش از حد و اصرار زیاد در ارتباط رسانه ای شما را به هدف نزدیک نمی کند، و بر عکس عمل می کند. برای جای گرفتن در مطبوعات نه با مقابله با روزنامه نگاران، بلکه با همکاری با آنان می توان به نتیجه رسید. فراموش نکنید; منصوبان مطبوعات و نشریات در هدف اصی شما قرار دارند. آنها را یک دشمن یا شخصی با افکار متقابل فرض نکنید. همیشه فرض کنید یکی از آنها هستید.


در موسسات رسانه ای (چاپ و پخش) ، مخاطبان بخش تبلیغات مجریان روابط عمومی نیستند بلکه کارمندان بخش تبلیغات می باشند.
در روابط رسانه ها مجریان روابط عمومی (مردمی) تنها و مهمترین مخاطب روزنامه نگاران می باشد. اجازه ندهید بودجه ای که برای تبلیغات قرار گرفته است به عنوان یک فاکتور اجرایی عمل کند. برای بوجود آوردن یک خبر، با جهت دیده شدن در مطبوعات به بودجه مالی تان اعتماد نکنید و هرگز این خطا از شما سرنزند.

ارتباط رسانه ای لحظه ای نیست و روابطی است که تداوم نیاز دارد.

فراموش نکنید برای منصوبان رسانه ها تداوم اخبار از اهمیت خاصی برخوردار است. روابط محکم بین مدیران شرکت ها و منصوبان رسانه ها باعث بالا رفتن کیفیت همکاری بین طرفین می گردد.

بررسی نکات اصلی شغلی مسئولیت مهمی می باشد.

روابط عمومی را به عنوان شغل بر پایه های محکمی استوار کردن، که به عنوان یک واجب اجتماعی که حساسیت حرفه ای خاص خود را در برمیگیرد یک مسئله مهمی می باشد. قبل از هرچیز، بی توجه بودن به این نکته، بی اهمیتی به آینده شغلی می باشد. به موسسات و یا به کسانی که برای حرفه شان احترام قائل نیستند ارزش ندهید.

مجریان روابط عمومی (مردمی) رازدار هیچ یک از موسسات یا اشخاص نیستند.

مرتبا از اینکه مشتریان و یا موسسه تان به دنبال چه هدفی می باشند به راحتی بحث نکنید. زیرا در غیر این صورت بجای شما دیگران این کار را انجام می دهند و در این رابطه شخصیت شغلی شما زیر سوال می رود و ضررهای جبران ناپذیری می بینید فراموش نکنید در رسانه های امروزی در یک چشم بهم زدن محاکم و حکم اجرا می شود. با اشخاصی که در هدف اصلی قرار دارد وارد هیچگونه ارتباطی نشوید.

کارمندان مطبوعات و نشریات در انتظار برخوردهای حرفه ای می باشند.

زمانی که با یک روزنامه نگار ارتباط برقرار می کنید در نظر داشته باشید که این اشخاص در این زمینه تحصیل کرده و مشخص می باشد و ترجیح می دهند با افرادی مخاطب شوند که از قانون های روزنامه نگاری اطلاع داشته باشند. به طور مثال از یک روزنامه نگار حرفه ای نمی توانید درخواست دیدن خبر را قبل از چاپ بکنید و بایدبه او اعتماد کنید. رابطه بین مجری روابط عمومی و روزنامه نگار یک رابطه همکاری دوستانه است فقط در این حالت نباید رابطه حرفه ای تحت شعاع قرار بگیرد.


تصویر و تفکرات غیر ضروری برای هیچ کس فائده ندارد.


در زمینه هایی که مطالعه ای ندارید یا از حیطه اطلاعاتی شما خارج است یا موضوعاتی که نیازی به تغییر شما ندارد صحبت کردن خبر به ضرر شما نتیجه ای ندارد. سعی کنید در مورد دیگران تغییرات و تفکرات شخصیتان را به کار نبرید. اگر چیز اشتباهی گفتید با کار کردن مخاطب نشوید بکله با تهیه کننده خبر ارتباط برقرار کنید.


روزنامه نگاران از اینکه در بمباران اطلاعات گرفته شوند خوششان نمی آید.


فراموش نکنید قبل از هر چیز باید رابطه بین شما و کارکنان مطبوعات و رسانه ها بر پایه روابط انسانی گذاشته شود. قبل از اینکه از شما درخواست اطلاعاتی نشده منصوبان رسانه ها را به بمباران اطلاعات نگیرید.

فقط دقت کنید اطلاعاتی که تصمیم ارسال آنها دارید با تمام اطلاعات جانبی آنها از جمله عکس و غیره حاضر باشد که در موقع لزوم به آن دسترسی سریع داشته باشید.


با بیش از یک کانال ارتباط برقرار کردن در هر زمان به معنای جای گرفتن در شبکه های ارتباطی بیشتری نیست.


سعی نکنید در مورد یک خبر خاص با بیش از یک نفر ارتباط برقرار کنید. خبرنگاری که برای تهیه یک خبر خاص تحقیقات خود را انجام داده و اطلاعات مورد نظر را گردآوری کرده زمانی که این خبر را از قلم خبرنگار دیگری می خواند خواه ناخواه متاثر می شود.


با شیوه به ستوه آوردن بیشتر مواقع به نتیجه نمی رسید.


با تمام قوا اگر هجوم ببرید، ممکن است با همان قدرت به عقب زده شوید. در ارتباط رسانه ای«پیغام صحیح را در زمان صحیح و در کانال هیچ پخش کردن» یکی از مهمترین سلاح هاست. سعی کنید بین خودتان و روزنامه نگاران روابط گروهی را بر اساس پایه های تمدن پایه ریزی کنید. ساعات ملاقات را درست انتخاب کرده و در روابط با روزنامه نگاران سعی کنید طرف مقابل را به ستوه نیاورید.


سوال «آیا رسید» یک سوال با متحوا نیست.


هیچ وقت به یک روزنامه نگار برای سوال کردن در مورد رسیدن یک برگه تلفن نکنید. اگر مشکلی پیش بیاید یا به اطلاعات اضافه احتیاج پیدا شود با شما تماس گرفته می شود. تنها کاری که شما باید انجام دهید امکان دسترسی سریع را در صورت نیاز فراهم آوردن است.


مجزا کردن اطلات وظیفه روزنامه نگار نیست، وظیفه شماست.


در ارسال اطلاعات به مطبوعات دقت کنید. ظرف مدت یکسال حتی تغییر کارمندان منبع خبری جدیدی جهت خبرنگاران می باشد. بنابراین در بین اطلاعاتی که برای روزنامه نگاران سعی کنید آنهایی که مهمتر است و احتمال اینکه در مطبوعات جای بگیرد را بفرستید. بقیه اطلاعات را سعی کنید داخل موسسه تان جهت بالا بردن اطلاعات کارمندن تان استفاده کنید.


روابط دوستانه با روزنامه نگاران مهم است.


در زمانی که خبری مورد نیاز یک روزنامه نگار می باشد اگر آن مطلب متناسب با سلیقه او و در بسته بندی مناسب برای او ارسال نمائید نه تنها رابطه دوستانه ای برقرار کردید، بلکه در عین حال در آن رسانه جایگاه خوبی پیدا می کنید.

و در آینده زمانی که برای دادن خبری با آن روزنامه نگار مراجعه می کنید، در مقابلتان شخصی که از شنیدن صدای شما خوشحال می شود وجود خواهد داشت. روزنامه نگاران برای موسساتی که با آنها آشنایی دارند تقدم خاصی قائلند و شرکت هایی که در زمان تحقیقات دسترسی به آنها سریع تر می باشد ارجعیت دارند.

در مطبوعات به کشش خاصی به سمت پاسخگویی به احساسات داخلی وجود دارد.


مطبوعات کشش به اوضاع داخلی دارد. تحقیقات نشان داده که مطبوعات در رابطه با بیشتر از دیگر موضوعات خبر تهیه می کند. در برخی از مطبوعات حتی یک صفحه در مورد اخبار خارجی وجود ندارد. مسائل مالی یک شرکت خارجی خبر مورد توجه یک خبرنگار اقتصادی نمی باشد.


لوازم بصری از اهمیت خاصی برخوردار هستند.


رسانه های به لوازم بصری اهمیت می دهد. برای مطبوعات، برعکس و برای تلویزیون صحنه ها، از نکاتی هستند که نقش مهمی در تهیه خبر دارند. سعی کنید اطلاعاتی را که ارائه می کنید با معنا، با کیفیت و با لوازم بصری همراه باشد.


برای روزنامه نگار مصرف کننده نهایی مهمتر از دیگران است.


روزنامه نگاران برای مصرف کننده نهایی (خواننده) اهمیت ویژه قائلند. برای مثال تبلیغ مواد شوینده یا ماشین لباسشویی از یک وسیله تکنولوژیک تولیدی یک شرکت شانس بیشتری در قرار گرفتن در بین مطالب روزنامه دارد. زیرا که مواد شوینده هر روزه از طرف خانم ها مورد استفاده قرار می گیرد،در صورتی که اطلاعات تکنولوژیکی فقط برای مجریان آن قابل توجه می باشد.


سرنوشت بولتن به کیفیت آن بستگی دارد.


یکی از مهمترین نکات مقاله مطبوعاتی، به زبان روزنامه نوشته شدن است به طرزی که برای عموم قابل فهم و خواندن باشد.

روزنامه نگارانی که در محدودیت های زمانی فعالیت می کنند، فرصت بسیار کمی جهت خواندن مکالمات دارند. به این دلیل، باید متنی با تیتر مناسب و متنی جالب و به طوری که مورد پسند روزنامه نگار واقع گردد بدست او برسد، در غیر این صورت در سبد زباله آن را پیدا می کنید.


تنها مقاله را بطور صحیح حاضر کردن کفایت نمی کند، بلکه رساندن آن به جایگاه و اشخاص صحیح مهم است.


مقالات باید به جایگاه و اشخاص صحیح رسانیده شود. برای این منظور باید ساختار رسانه را و نوع فعالیتش را شناخته و تحولات آن را مدنظر داشت.


خبرهای خاص می خواهید، پروژه های خاص ارائه دهید.


بخصوص اگر مایل هستید که در مقاله هایی که در مورد «طرز زندگی» می باشد جای بگیرد باید پروژه های خاص ارائه دهید. به طور مثال امروزه خانم ها خانه دار هم از سیستم های اینترنتی بانکی استفاده می کنند. می توان به جای پخش کردن مقالات خشک و خای با همکاری با یکی از مجلات بانوان و با کمک گرفتن از یک خبرنگار خان در زمینه تهیه یک خبر در مورد چگونگی استفاده از سیستم بانکی اینترنتی یک مطلب جالب ارائه داد.


بدون نقص بودن شما به عنوان یک منبع خبری در نظر روزنامه نگار یک فاکتور انتقادی (خطرناک) می باشد.


تاثیری که شخص یا شرکت ارسال کننده مقاله بروی روزنامه نگار می گذارد در چاپ مطلب بسیار موثر می باشد. اجازه ندهید که روابط شما با روزنامه نگاران مجدود به تهیه مقاله و رپرتاژ باشد. قبل از هر چیز فراموش نکنید که در مقام یک منبع خبری برای روزنامه نگار می باشد. ارتباط رسانه ای یک رابطه (بده - بگیر) می باشد، فقط بین داده ها و گرفته ها یک ارتباط مستقیم مالی وجود ندارد. روزنامه نگاران ترجیح می دهند با موسساتی فعالیت کنند که نه تنها در مورد خودشان بلکه در مورد بخشی که در آن فعالیت دارند اطلاعات جالب توجهی در اختیارش قرار دهند.