منابع موجود براي توليد كالاها و خدماتي كه بتواند نيازها و خواسته هاي خصوصي و عمومي را تامين كند، كمياب اند و برآوردن تمامي خواسته ها ناممكن. از اين رو بين خواسته ها و منابع موجود انتخاب صورت ميگيرد و معلوم ميشود كدام و چه تعداد از خواسته ها برآورده خواهند شد. اين فرايند را تخصيص منابع مينامند.
.در بهره گيري از منابع موجود ، امر تخصيصي با سه انتخاب همراه است.
1_ چه كالايي بايد توليد شود.
2_ چگونه بايد توليد شود.
3_ چه كساني كالاها و خدمات را مصرف خواهند كرد .
تخصيص ، اموري چون تعيين آنچه بايد توليد شود ، چگونگي توليد و مشخص نمودن كساني كه كالاي توليد شده را مصرف ميكنند ، را شامل ميشود .در بهره گيري از منابع موجود ، امر تخصيصي با سه انتخاب همراه است.
1_ چه كالايي بايد توليد شود.
2_ چگونه بايد توليد شود.
3_ چه كساني كالاها و خدمات را مصرف خواهند كرد .
مورد اول ، پاسخ اين سوال است كه چه كالاهايي بايد توليد شود تا برآوردن خواسته ها در اختيار مصرف كنندگان قرار گيرد، و اينكه براي پاسخگويي به اين نيازها چه مقدار كالا بايد توليد شود،
دومين مسئله در زمينه تخصيص منابع به چگونگي توليد كالاها مربوط ميشود، در اينجا مسئله اينست كه چه كسي و يا چه چيزي بايد اينكار را انجام دهد. آيا در اينكار از نيروي انساني استفاده ميشود و يا از ماشين.و در كل از چه نوع ابزار و تكنولو‍‍ژي استفاده خواهد شد؟
سومين مسئله مهم اينست كه چه كساني كالاها و خدمات را مصرف خواهند كرد. اين مسئله به چگونگي توزيع كالاها و خدمات توليد شده بين مردم و صنايع مربوط ميشود .پاسخ اين سوال به الگوي تصميم گيري مزسوم هر جامعه بستگي دارد.