در شاه‌نامه فردوسی: سیامک پسر کیومرث نخستین نمونه‌ی انسانی است. نام «سیامک» به معنای «سیاه مو» و «دارنده‌ی موی سیاه» است. در شاه‌نامه، سیامک در زمان زندگی پدرش، در نبردی سهمناک با دیو سیاه، کشته می‌شود. وی پسری دارد به نام «هوشنگ» که در آینده انتقام پدر را می‌گیرد. در منابع پهلوی، به وارونه‌ی شاه‌نامه، سیامک فرزند کیومرث نیست، بل‌که فرزند مشی و مشیانه است.

مشی و مشیانه در استوره‌های ایرانی: از نطفه‌ی گیومرث که پس از کشته شدن، بر زمین ریخته می‌شود، پس از چهل سال، شاخه‌ای از گیاه «ریواس» که دارای دو ساقه است و پانزده برگ است از زمین می‌روید. مشی و مشیانه، در کمرگاه، یکی هستند و آشکار نیست که کدام یک نر و کدام ماده است. سرانجام ایشان دارای هفت جفت فرزند می‌شوند، نر و ماده. هر کدام از این جفت‌ها با هم در می‌آمیزند و نسل انسان دنباله پیدا می‌کند. مشیه و مشیانه در سن 100 سالگی می‌میرند.



یوسف بابایی