حضور زنان در آموزش عالی پدیده ای به نسبت متأخر است. تا پیش از دوران جدید، آموزش عالی(به معنای سنتی آن) بیشتر به آموزش مذهبی محدود بود و از آنجا كه زنان كمتر به نهادهای آموزشی مذهبی راه می یافتند، امكان برخورداری از آموزش رسمی را جز در سطحی محدود نداشتند. با این حال، بسیاری از تخصص ها متكی بر دانش منقول از گذشتگان و تجربه (بویژه در زمینه پزشكی) بود و برخی از زنان با قابلیت هایی چون مامایی از اقتدار زیادی برخوردار بودند
امروزه، آموزش در سازمانهای تخصصی نوعی سرمایه گذاری برای هر كشوری به شمار می آید و این سرمایه باید از طریق بهره گیری از مشاركت افراد آموزش دیده در توسعه فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ملی به كار گرفته شود و اصولاً یكی از بهترین راه های بالندگی و شكوفایی توانایی زنان، گشودن عرصه های آموزش و آموزش عالی به روی آنان است
زنان برخوردار از آموزش عالی، اساساً قادر به ایفای نقشهای فعالانه تر خانوادگی، اجتماعی در جامعه هستند