درطول تاريخ ، روابط بين كشورهاي مختلف اكثرا” بوسيله انعقاد معاهدات وتوافقهاي گوناگون . صورت خارجي وتجلي عيني مي يافته است . از طرف ديگر ، بسياري از اختلافات و منازعات بين المللي ،مولود عدم اجراي معاهدات منعقده بين دولتها و يا مربوط به اختلاف درتفسير موافقتنامه ها بوده و هست . اهميت معاهدات تنها منحصر به روابط دو جانبه كشورها نمي شود ، بلكه در زمينه معاهدات چند جانبه اغلب ضوابط حقوق بين الملل در مقاوله نامه هائي شكل مي گيرد كه توسط نمايندگان رسمي كشورهاي جهان دركنفرانسهاي ديپلماتيك ويا نهادهاي ديگر بين المللي تدوين يافته و مقبوليت عام به خود گرفته است . بعلاوه تاسيس اغلب سازمانهاي بين اللي همچون سازمان ملل متحد وغيره ، مبتني برمعاهدات بين المللي است كه به نامهاي منشور . ميثاق ويا پيمان ،بين كشورهاي تشكيل دهنده آنها منعقده شده است . بنابراين حقوق معاهدات از فصول و مباحث مهم واساسي است كه در حقوق بين الملل معاصر مورد بررسي قرار مي گيرد ، بويژه پس ازتدوين كنوانسيونهاي وين 1969 راجع به حقوق معاهدات بين دولتها 1 و نيز 1986 راجع به حقوق معاهدات بين دولتها و سازمانهاي بين المللي ،بسياري از قواعد عرفي اين رشته از حقوق به صورت قواعد مدون و مكتوب درآمده است .
با همكاري خانم افسانه قرباني