.
علم و حكمت انبيا
گروهى از بيداران راه حق اعتقاد دارند : بالاترين معجزه انبيا و برترين خارق عادت آنان علم و حكمت است ، علم و حكمتى كه سرچشمه مستقيم و زلالش علم و حكمت خداست و همين علم و حكمت خدادادى بود كه آن بزرگواران را از هر جهت از تمام مخلوقات عالم ممتاز كرده بود
اى دانايان و خاصان از عقلا و اهل انصاف ، علم و حكمت انبيا كه در درون آنان يا در كتابشان تجلى داشت وسيله تصديق نبوت آنان بود ، چون بينايان و دانايانى هم چون سلمان و ابوذر و مقداد و عمار كه نمونه آنان در همه امم بود ، از انبياى خدا پس از آن چشمه‏هاى جوشان و سرشار علم و حكمت ، معجزه و خارق عادت طلب نمى‏كردند و موعظه حسنه و خوارق عادات و معجزات يعنى تصرفات آنان در امور تكوينى به اذن حضرت ربّ براى توده مردم و عوام الناس وسيله تصديق نبوت بود كه در اين جهت مردم عوام به آنان ايمان مى‏آوردند و تعدادى از آنان تا آخرين نفس با انبياى خدا همراهى مى‏نمودند ، اينان به همان خوارق عادات و ظاهر آيات كتاب هدايت مى‏يافتند و از عناد و لجبازى دورى جسته دست به دامن انبيا مى‏زدند و هدايت مى‏يافتند و به راه خير و صلاح و سعادت و سداد مى‏رفتند و شمشير و اسلحه‏اى كه در اختيار انبيا قرار داشت براى اهل لجاج و عناد بود ، آنان كه به هيچ وجه تسليم علم و حكمت و موعظه و معجزه نمى‏شدند و مى‏خواستند حاكم بر زندگى و حياتشان هوا و هوس و شهوات باشد و از اين راه به استعمارگرى و استثمار بندگان و به استضعاف كشيدن آنان ادامه داده و مزاحم هدايت و رشد و كمال عباد حق گردند .
اينان بيدارى و سعادت و سلامت بندگان حضرت رب را نمى‏خواستند و هميشه در پى اين معنا بودند كه عباد الهى براى شكم و شهوت آنان حمالى كنند و محصول زحمت و دسترنج خود را در اختيار آن بردگان شهوت و هوا قرار دهند ! !
جهاد انبيا و به كار گرفتن اسلحه به وسيله آنان فقط براى پاكسازى فضاى حيات از شرّ نابكاران و ظالمان و متجاوزان و ستمگران و كافران و مشركان بود و اين بكارگيرى اسلحه در عصرى از اعصار مهم‏ترين وظيفه مردم مؤمن در برابر مردم مزاحم است و هركس از قرار گرفتن در مدار جهاد سربتابد از توحيد و نبوت سر تابيده و به سعادت خود و ديگران لطمه زده و خيانت غير قابل جبران مرتكب شده است ! !
خداوند متعال در اين زمينه مى‏فرمايد :
لَقَدْ اَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَاَنْزَلْنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالْمَيزانَ لِيَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ وَاَنْزَلْنَا الْحَديدَ فيهِ بَأْسٌ شَديدٌ وَمَنافِعُ لِلنّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ اِنَّ اللّهَ قَوِىٌّ عَزيزٌ [189] .
همانا ما پيامبران خود را با دلايل روشن فرستاديم و با آنان كتاب و ترازو [ ى تشخيص حق از باطل ] نازل كرديم تا مردم به عدالت بر خيزند ، و آهن را كه در آن براى مردم قوت و نيرويى سخت و سودهايى است ، فرود آورديم و تا خدا مشخص بدارد چه كسانى او و پيامبرانش را در غياب پيامبران يارى مى‏دهند ؛ يقينا خدا نيرومند و تواناى شكست‏ناپذير است .
اگر در آيه شريفه دقت كنيد هر سه مسئله را مى‏يابيد : معجزات ، علم و حكمت و اسلحه ، معجزات براى عوام ، علم و حكمت براى خواص ، اسلحه براى دشمنان .
نسان وقتى در برابر بارگاه عظمت و شخصيت انبياى گرامى حق قرار مى‏گيرد ، چاره‏اى جز تسليم در برابر آن هاديان راه حق نمى‏بيند و به اين معنا واقف مى‏شود كه رو گردانى از آنان و فرهنگ ثمربخش و سعادت آورشان ، عين ضلالت و شقاوت و محض بدبختى و ذلت و باعث درافتادن در چاه هوا و هوس و گرفتار آمدن به دست راهزنان و غولان خطرناك است

خوب است امابسیارخلاصه