تحولات پرشتاب جهانی در علم، تکنولوژی، صنعت و اطلاعات و به طور کلی ارزشها و معیارها، بسیاری از سازمانهای موفق جهان را بر آن داشته است تا اهداف، گرایش و علایق خود را در جهت به کارگیری خلاقیت و نوآوری هدایت کنند.
سازمانها و شرکتها در برهه ای از زمان که تحت عناوین مختلف از جمله «عصر دانش و اطلاعات» «عصر فراصنعتی» «عصر جامعه اطلاعاتی» «عصر جوامع موقت» «عصر سرعت» و بالاخره «عصر خلاقیت و نوآوری» مطرح شده است، خود را در جهت مدیریت تغییرات شتابان و دگرگونیهای ژرف جهانی آماده می سازند.
سرعت تغییرات و تحولات از حد تصور فرارفته، به گونه ای که خلاقیت ونوآوری به عنوان اصلی اساسی از عوامل مهم بقای سازمانها پذیرفته شده است. براساس این استدلال، کشورهای پیشرفته بر آموزش خلاقیت تأکید بسیار کرده و در این راستا در انتخاب افراد خلاق، نوآور و آینده نگر که رهیافتهای بدیع و خلاق برای مسایل پیچیده ارائه کننده توجه خاص مبذول داشته اند.افزایش خلاقیت در سازمانها می تواند به ارتقای کمیت و کیفیت خدمات ،کاهش هزینه ها، جلوگیری از اتلاف منابع ، کاهش بورو کراسی، افزایش رقابت ، افزایش کارایی و بهره وری ، ایجاد انگیزش و رضایت شغلی در کارکنان منجر گردد