تفاوت عمده فرهنگ جديد غربي و فرهنگ اسلام درتعريف انسان منعكس مي شود .اگر انسان برحسب فرهنگ غربي ، موجودي است كه معنويت فرع و روبناي زندگي مادي اوست ، درفرهنگ اسلامي موجودي است كه معنويت كمال مطلوب و غايت ونهايت زندگي اوست . معنويت كمالي است كه بامراقبت و تلاش و بادقت دربه كارگيري و بهره وري به اندازه ازهمه مواهب روحي ، براي انسان حاصل مي شود .
درچنين بينشي ، ديگر تن ، تنها بخش وجود انسان نيست ، و انسان همه تن نيست كه بامرگ فاني شود ، وتنها مجال براي موجود بودن و خوشبخت شدن نيز ، تمتع محدود جسماني ميان تولد تا مرگ نيست . انسان راه درازي درپيش دارد كه مرگ يكي ازگذرگاههاي آن است . انسان روبه سوي خدا دارد كه كمال مطلق وسرچشمه همه خوبيها و ارزشهاست .اوخود راشريفتر از آن مي داند كه به جسمش شناخته شود و وظيفه خود را خطيرتر از آن مي بيند كه تنها به بدن نمايي و آرايش جسم بپردازد . انسان درهمه بينشهاي معنوي و ازجمله در اسلام ، براي آن لباس به تن نمي كند كه تن را عرضه كند ، بلكه لباس مي پوشد تاخود را بپوشد . لباس براي او يك حريم است ، به منزله ديواردژي است كه تن را از دستبرد محفوظ مي دارد و كرامت اوراحفظ مي كند . لباس پوست دوم انسان نيست بلكه خانه اول اوست .انسان اسلام، كمال خود را درآن نمي بيند كه تن خويش را چون كالايي تزيين كند و به راه اندازد و بفروشد .
آري ، مسأله لباس وشكل ونوع آن، امري ساده و سطحي نيست كه آن را بتوان صرفا محصول سليقه افراد دانست . مسأله ، مسأله دو فرهنگ و دوجهان بيني است كه تفاوت آنها اززمين تاآسمان است و اين تفاوت درهمه امور اصلي مربوط به انسان واز جمله در لباس او جلوه گر مي شود . درعمل هيچ چيز آسانتر ازتقليد لباس ديگران نيست ، اما قرنها مي گذرد و ديده مي شود كه يك جامعه ، از لباس ديگران تقليد نمي كند وسنت خود را درنوع لباس حفظ مي كند ، چرا كه تغيير لباس ، همواره پيامد تغيير يك فرهنگ است ، وانسان تا با فرهنگ خود وداع نكند ، نمي تواند با لباس خود وداع كند تا فرهنگ يك قوم را نپذيرد .لباس آن را به تن نمي كند .
درست به همين دليل است كه دراحاديث ما آمده است كه ‹‹‌ من تشبه بقوم فهو منهم ›› هركه خود را به گروهي شبيه سازد هم از آن گروه است . لباس هر انسان پرچم كشور وجود اوست .پرچمي است كه او بر سردرخانه وجود خود نصب كرده است و باآن اعلام مي كند كه از كدام فرهنگ تبعيت مي كند . همچنان كه هر ملتي با وفاداري و احترام به پرچم خود ، اعتقاد خود را به هويت ملي و سياسي خود ابراز مي كند ، هر انسان نيز ، مادام كه به يك سلسله ارزشها و بينشها ، معتقد و دلبسته باشد لباس متناسب با آن ارزشها و بينشها را از تن به در نخواهد كرد .