سازمان ها بر اساس ساختار سازمانی به دوشکل هستند:

1- سازمان رسمی : در این نوع سازمان ، ساختار رسمی از قبل بصورت آگاهانه و در راستای هدفی مشخص ، مجموعه روابطی را برقرار می سازد یعنی مدیر ، روابط سازمانی را بطور مکتوب و به کمک نمودار از طریق سلسله مراتب اداری برای کارکنان تشریح می نماید .

2- سازمان غیر رسمی : بعد از آنکه ساختار رسمی ایجاد می شود ، سازمان غیر رسمی به طور طبیعی در چارچوب آن پدیدار می گردد.سازمان غیر رسمی حاصل تعاملی اجتماعی مداوم در هر سازمانی است.

ابعاد سازمانی به دو گروه تقسیم می شوند:

1- ابعاد ساختاری که بیانگر ویژگی های درونی سازمان هستند و مبنایی را به دست می آورند که می توان بدان وسیله سازمان ها را اندازه گیری و با هم مقایسه نمود مانند تخصصی بودن و داشتن استاندارد ، سلسله مراتب.

2- ابعاد محتوایی که معرف کل سازمان هستند مانند اندازه یا بزرگی سازمان ، نوع تکنولوژی ، هدف ها و استراتژ يها ، فرهنگ و .... .

عناصر مهم ساختار سازمانی

1- هدف : بنا به اهداف مورد نظر در یک سازمان ، اهداف ساختار سازمانی متفاوت خواهد بود به عنوان مثال در وضعیتی که کارها بصورت روتین (راهوار) انجام می گیرد ، می توان از ساختار کلاسیک ، بوروکراتیک و در صورتی که هر نوبت کارها متفاوت باشد از ساختار ارگانیکی استفاده نمود.

2- تقسیم کار و تخصص: با تقسیم و تخصصی نمودن امور ، اثر بخشی و کارآیی سازمان افزایش می يابد.زیرا افراد مناسب برای انجام کار خاص گمارده می شوند و از اتلاف وقت جلوگیری می شود.

3- درجه رسمی شدن : درجه رسمی شدن به ارجحیت انجام یک کار در سازمان مربوط است، هر اندازه ارجحیت کار ، مشخص تر باشد ، درجه رسمی شدن نیز افزایش می يابد

4- حیطه نظارت : بدین معنا که چه تعداد زیردست ، مستقیما" زیر نظر یک بالادست فعالیت می کنند.

5- تعداد سطوح سازمانی : تعداد سطوح با حیطه نظارت رابطه مستقیم دارد و به مسطح و یا بلند بودن سازمان منتهی می شود.

6- درجه تمرکز : به میزان تفویض اختیار تصمیم گیری در سطوح مدیریت سازمان مربوط می شود.

7- درجه پیچیدگی : درجه گسترش سازمان بصورت افقی ، عمودی و جغرافیایی را بیان می کندهمراه با گسترش درجه پیچیدگی افزایش می یابد.

8- تقسیمات اداری: براساس تقسیم کار و درجه تخصص و نیز گردآوری وظایف شغلی ویژه ، قسمت های مختلف سازمان شکل می گیرند.

عناصر سازمانی از دیدگاه لویت

هرسازمان از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است:

1- اهداف و استراتژی . 2-ساختار . 3- افراد(نیروی انسانی). 4- تکنولوژی

ساختار اجتماعی : به جنبه های متشکل یا نظم یافته ی مناسبات موجود بین افراد در یک سازمان اشاره دارد و به دو جزء تقسیم می شود الف- ساختار هنجاری شامل ارزش ها ، هنجارها و انتظارات از نقش. ب- ساختار رفتاری که بیشتر رفتار واقعی را مد نظر دارد تا تجویز های رفتاری .

افراد سازمانی :

کسانی هستند که در قبال دریافتی های گوناگون به سازمان کمک می کنند.کارکنان سازمان بیش از همه عاملان اجتماعی هستند.بدون آنان نه ساختار نه سازمان و نه موقعیت اجتماعی وجود نخواهد داشت.

اهداف : برای بیشتر تحلیل گران اهداف محور اصلی تجزی و تحلی سازمان ها است.هدفها به عنوان غایت های مطلوب هستند.

تکنولوژی: توجه به تکنولوژی به منزله در نظر آوردن سازمان است به عنوان مکانی که در آن نوعی کار انجام می گیرد، به عنوان جایی که در آن انرژی مصرف می شود برای آنکه داده ها به ستانده ها تبدیل شوند.

محیط : هر سازمانی در یک محیط فیزیکی ، تکنولوژیکی ، فرهنگی و اجتماعی قرار دارد و باید خود را با آن وفق دهد.

ماموریت یک سازمان :

ماموریت سازمان در واقع فلسفه ی وجودی سازمان است.هیچ سازمانی وجود ندارد که ماموریتی نداشته باشد.سازمان ها به دلایل مختلفی بیانیه ی ماموریت خود را مکتوب نموده و منتشر می کنند .

کینگ و کللند می گویند سازمان ها به دلایل زیر ماموریت خود را صورت سند کتبی در می آورند:

1- هدف سازمان را با اتفاق آرا مورد تایید قرار دهند.

2- برای تخصیص منابع سازمان معیاری را ارائه دهند.

3- جوی شناخته شده بر سازمان حاکم کنند.

4- نقطه اتکایی به وجود آورند تا افراد برآن اساس هدف و مسیر سازمان را معرف و رهنمود کارهای خود بدانند.

5- در یک چارچوب یا ساختار کاری به هدف های سازمان جامه عمل بپوشانند.

6- هدف های سازمانی را مشخص کنند.

انواع سازمان

1- ساختار مبتنی بر نوع وظیفه: در تهیه چنین ساختاری فعالیتهای اساسی سازمان برحسب وجوه مشترکی که دارندمعمولا از پایین به بالا گروه بندی می شوند.

2- ساختار مبتنی بر نوع محصول : در این نوع سازماندهی بخش های مختلف سازمان براساس نوع محصول ، نوع خدمت ، گروهی از محصولات ، نوع کار ، طرح ها یا برنامه های اصلی یا برحسب مراکز سود سازماندهی می شوند.

3- ساختار مبتنی بر حسب منطقه جغرافیایی : در این نوع ساختار به مصرف کنندگان یا مشتریان محصولات سازمان در مناطق مختلف توجه می گردد.

4- سازماندهی ماتریسی : برای سازمان هایی که چندین محصول یا خدمت ارائه می دهند و نیاز به تخصص های فنی و جدید باشد این نوع ساختار مورد استفاده قرار می گیرد و در آن اختیارات مدیران برابر است.

5- ساختار گروه های متداخل: در این ساختار رابطه ی گروه با گروه جایگزین رابطه ی فرد با فرد در ساخت سنتی می گردد و ساخت در قالب گروه هایی که به وسیله اعضای مشترک با هم در ارتباط می باشند شکل می گیرد.

6- ساختار ترکیبی : امروزه سازمان هایی وجود دارند که ساختار آنها به صورت هیچ یک از روش های مذکور نیست . امکان دارد ساختار یک سازمان به گونه ای باشد ترکیبی از ساختارهای مذکور در آن بکار گرفته شود.

طراحی های نوین ساختار سازمانی

1- سازمان شبکه ای : تلاش سازمان های شبکه ای بر پیشگیری از مشکلات و خلاقیت در مزیت های رقابتی بازار متمرکز است.سه شکل دارد: الف)داخلی برای دستیابی به منابع بازار و کارآفرینی. ب) باثبات انعطاف پذیری را در زنجیره ارزشی یک سازمان بالا می برد. ج) پویا در محیط های رقابتی متغیر و متحول به کار گرفته می شوند و تخصص و انعطاف پذیری را توسعه می دهند.

2- سازمان های تار عنکبوتی : بهترین راه برای حصول اطمینان از جریان یافتن اطلاعات و دانش استفاده از خدمات دیگران یا تامین منابع از خارج سازمان است.سازگاری واحدها افزایش و روحیه تفاهم بیشتر می شود.

3- سازمان مجازی : یکی از مهمترین و بارزترین مشخصه های این نوع سازمان ها وجود انعطاف پذیری بسیار زیاد آنهاست.پراکندگی جغرافیایی و ارتباطات الکترونیک مشخصه های بارز آن است.همچنین نمونه ای از سازمان های آینده ای هستندکه در آنها پیچیدگی وسعت و حجم عملیات بالاست.

4- سازمان های خوشه ای : سازمانهایی هستند که در ان گروهی از افراد با هم کار می کنند تا مشکلات کسب و کاری را برطرف کرده یا یک فرایند جدیدی را تعریف و تدوین کنند ودر پایان از هم جدا می شوندمانند ساختن یک فیلم سینمایی شامل کارگردان ،عوامل ، بازیگران .

سازماندهی مناسب برای بخش فرهنگ

از آنجا که فعالیت های فرهنگی دارای تنوع و ابعاد مختلف می باشد هریک از انواع فعالیت های فرهنگی ساختار متناسب به خود را می طلبد.برای برخی سازماندهی بر مبنای وظیفه است. برخی دارای ماهیت تحقیقاتی و پژوهشی می باشند که برای آنها ساختار پروژه ای مناسب تر است.

سیر تحولات تاریخی سازمان های فرهنگی در ایران

الف) سازماندهی فرهنگی در قبل از انقلاب اسلامی :

1- تصویر عمومی و کلان برنامه ریزی فرهنگی طی سال های 1320-1357

الف) دوران گسستگی برنامه های فرهنگی : از نظر زمانی سال های 1320-1347 را دوره برنامه ریزی فرهنگی گسسته در ایران باید به حساب آورد. در این دوره برنامه ریزان فرهنگی مبادرت به اخذ تصمیم در حوزه های گوناگون فرهنگی کردند بدون اینکه اصول سیاست همگنی را مطمح نظر قرار دهند و بر پایه الگوی کلانی رفتار نمایند.

ب) دوران پیوستگی برنامه های فرهنگی: در فاصله سال های 1347-1357 برنامه ریزی فرهنگی در قالب برنامه ریزی پیوسته صورت پذیرفت زیرا در این دوره برنامه ریزی از چهار خصلت اساسی برنامه ریزی پیوسته برخوردار بود مانند: مجموعه همبسته ای از تصمیمات آگاهانه و سنجیده ، مدل یا الگوی کلان پیشینی ، ایجاد تغییرات معین و قابل اندازه گیری کمی .در سال 1347 شورای عالی فرهنگ و هنر وقت مبادرت به تهیه متنی کرد: « با تحولات عظیم اجتماعی و اقتصادی سال های اخیر اکنون جامعه ما به فرهنگی نیازمند است که بر مبانی فرهنگ ملی استوار باشد وایرانیانی را که از این پس در یک جامعه ی صنعتی زندگی خواهند کرد به کار آید». بر این اساس اصول چهارگانه ای برای سیاست فرهنگی کشور تعیین شد که عبارت بودند از : - فرهنگ برای همه . – توجه به میراث فرهنگی . –فراهم آوردن بیشترین امکانات برای ابداع و نوع آوری فکری و هنری . – شناساندن فرهنگ ایران به جهانیان و آگاهی از مظاهر فرهنگ های دیگر.

هشت اصل دیگر بعنوان مبانی سیاست فرهنگی یاد شد:

1) برنامه های فرهنگی باید با برنامه های اقتصادی و اجتماعی کشور هماهنگ باشد.

2) همگامی سیاست آموزشی و علمی کشور با سیاست فرهنگی ضروری است.

3) در برنامه های فرهنگی باید خصوصیات محیط های اجتماعی مانند خانواده ، روستا ، کارخانه و شهر در نظر گرفته شود.

4) نیازهای فرهنگی جامعه باید بطور دقیق با توجه به نیازهای واقعی برآورده شود. ....................

2- نهاد سازی فرهنگی طی سال های 1320-1357

الف) سیرتاریخی نهاد سازی دولتی برای اداره امور فرهنگی : نخستین تلاش برای نهادینه سازی حوزه تصدی دولت با تاسیس اداره کل انتشارات و تبلیغات (و رادیو) در سال 1322 به ثمر رسید .دولت در سال 1329 مباردت به تشکیل اداره کل هنرهای زیبای کشور زیر نظر مستقیم وزیر فرهنگ کرد.درسال 1340 مستقیما زیر نظر نخست وزیر قرار گرفت.سازمان جلب سیاحان در سال 1344 شکل گرفت. وزارت اطلاعات به منظور ساماندهی امر تبلیغات دولت و اطلاع رسانی در سال 1342 تاسیس شد . در آذر 1343 به موجب قانون ، وظایف وزارت فرهنگ به سه قسمت تقسیم و به وزارت آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و هنر و سازمان اوقاف (تحت ریاست نخست وزیر) محول گردید.

در آن دوره وظایفی که برای این وزارتخانه در نظر گرفته شد عبارت بود از « شناختن و شناساندن فرهنگ و هنر ملی ، نگهداری آثار فرهنگ و هنر ملی مانند بناهای تاریخی و هنرهای زیبا (معماری ، نقاشی ، موسیقی ، بافندگی....) ، ایجاد و توسعه کتابخانه ها..... .

طی سال های 1340-1342و1343 وزارتخانه های فرهنگ و هنر و آموزش و پرورش و سازمان اوقاف وظایف آموزشی را دریافت کردند و وزارت جدیدالتاسیس فرهنگ و هنر که در سال 1342 رسما عهده دار امور فرهنگی وهنری شده بود بطور جدی در مهر 1353 تشکیلات جدیدی را پذیرا شد. سرانجام در سال 1353 از ادغام وزارت اطلاعات و سازمان جلب سیاحان ، وزارتخانه ای جدیدی تحت عنوان وزارت اطلاعات وجهانگردی تاسیس شد.

مهمه« هدف اساسی از تاسیس این وزارتخانه ها ، نظارت و هدایت امور مربوط به وسایل ارتباط جمعی در جهت تامین مصالح ملی و شناساندن بیشتر پیشرفت ها و تحولات و تمدن کشور به جهانیان و اشاعه وتحکیم مبانی ارزش های ملی در شوؤن سیاسی ،اقتصادی ،اجتماعی .... شده بود.»

ب) سیر شکل گیری سازمان های رسانه ای

1- تاریخچه مطبوعات

کلمه روزنامه از اول با معرب آن به صورت روزنامجه دیده شده.صاحب بن عباد کاتب و وزیر مشهور آل بویه (م385ه.ق) روزنامه ای داشته و وقایع روزانه را درآن ثبت می کرده. امروزه همان کاغذ اخباراست.

نخستین روزنامه فارسی «کاغذ اخبار» بود که توسط میرزا صالح شیرازی در عهد محمدشاه به سال 1253 ه.ق وبه طور ماهیانه منتشر می شد.

دومین روزنامه « وقایع اتفاقیه » بود که به دستور امیرکبیر و از سال 1267 منتشر شدکه بعدها روزنامه « دولت علیه ایران » نام گرفت. روزنامه های دیگری همچون « روزنامه علمیه دولت علیه ایران» ،«روزنامه ایران»، « روزنامه رسمی ایران»،«شرف»،«شرافت»،«تربیت»،«مریخ»،«اطلاع» و ... در تهران ودر عهد ناصری و مظفری منتشر می شدند.

برخی شهرستانها نیز روزنامه داشتند مانند: « تبریز »،« احتیاج »،« الحدید »،« ادب »و« کمال » در تبریز. « فارس » در شیراز و «فرهنگ » در اصفهان.

دولت ناصری محمد حسن خان اعتمادالسطنه را مامور ساخت تا بعنوان رییس دارالطباعه و دارالترجمه دولتی ، دایره سانسور مطبوعات را زیر نظر وزارت انطباعات به وجو آورد تا ضمن کنترل روزنامه های داخلی از ورود و انتشار روزنامه های منتشر در خارج نیز جلوگیری کند.

«اختر» روزنامه ای بود که از سال 1292 و به مدیریت اقا محمد طاهر تبریزی و در اسلامبول به چاپ می رسید. نویسندگان آن میرزا آقاخان کرمانی ، شیخ احمد روحی، میرزا مهدی خان تبریزی و میرزا علی محمدخان کاشانی بودند.

«قانون» از سال 1307 ه.ق در لندن به وسیله میرزا ملکم خان انتشار می یافت. روزنامه بعدی « حکمت» بود که به سال 1310 ه.ق توسط میرزا مهدی خان تبریزی در قاهره چاپ شد.

« حبل المتین » بنام ترین روزنامه سیاسی از سال 1311 ه.ق در کلکته و توسط سیدجلال الدین کاشانی موید الاسلام بود.

از انقلاب مشروطه تا تثبیت قدرت رضاشاه فعالیت های مطبوعاتی ایران با وجود محدودیت ها و فشارهای گوناگون نسبتا پررونق و پویا بود.با تثبیت قدرت رضا شاه کم کم از رونق افتاد و پویایی مطبوعات کاسته و نظارت و سانسور دولتی فزونی گرفت تا شهریور 1320 ادامه یافت .ولی پس از شهریور 1320 فضای انتقاد و حتی مخالفت هم بوجود آمد چراکه اشغال ایران توسط متفقین و کناره گیری رضاشاه از قدرت صورت گرفت.بویژه دوران مصدق که دوران آزادی مطلق در تاریخ مطبوعات بود.

روزنامه « اطلاعات » به مدیریت عباس مسعود از سال 1305 هر روز عصر به طرفداری دولت منتشر می شد و تنوع اخبار داشت و روزنامه « کیهان » با مدیریت عبدالرحمن فرامرزی و صاحب امتیازی دکتر مصباح زاده بود که با سقوط حکومت مصدق هر دو توقیف شدند.

قوانین مطبوعاتی در ایران از اولین قانون مصوب محرم 1326 قمری در پی محدود کردن آزادی های مصرح در قانون اساسی بوده اند. قانون اساسی مشروطه اصل بیستم ، انتشار مطبوعات را آزاد دانسته است « غیر از کتب ظلال و مواد مضر به دین مبین...».

قانون اساسی جمهوری اسلامی اصل بیست و چهارم ، مطبوعات را آزاد می اند « مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد.»

2-تاریخچه رادیو:

نخستین فرستنده بی سیم موج بلند تهران و شهرهای تبریز ،مشهد،کرمان ، کرمانشاه در ساعت 3 بعدازظهر روز ششم اردیبهشت ماه سال 1305 شروع بکار کرد. در سال 1309 فرستنده موج کوتاه امکان ارتباط بین برلین ، پاریس آنکارا و انگلیس را فراهم کرد.پس از شروع جنگ جهانی دوم رادیوی تبلیغاتی شوروی نیز به رادیو های مذکور اضافه شد.بنگاه سخن پراکنی بریتانیا نیز از دیماه 1319 برنامه زبان فارسی خود را شروع کرد. سازمان پرورش افکار با هدف کنترل و هدایت افکار عمومی در سال 1317 کمیسیون های شش گانه آن از جمله رادیو را تشکیل دادند.پس از پایان جنگ جهانی دوم سرانجام در سال 1327 نخستین استودیوی رادیویی یا اداره انتشارات و تبلیغات واقع در میدان ارک ساخته شد.درسال 1336 ایستگاه 100 کیلو واتی رادیو به نام « رادیو ایران» راه اندازی شد و فرستنده قدیمی مامور پخش برنامه « رادیو تهران » شد. گسترش رادیو از سال 1348 برعهده وزارت پست و تلگراف وتلفن نهاده شد و درسال 1350 پس از ادغام رادیو و تلویزیون این مهم به سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران واگذار شد.طی سال های 1353-1352 فرستنده های بم ، مریوان ، اردبیل ....راه اندازی شد. و تعداد فرستنده ها در سراسر ایران به 68 رسید و قدرت مجموع آنها از 7530 کیلو وات گذاشت.

رادیو در ابتدا به عنوان ابزاری که موسیقی پخش می کند بود ولی بتدریجاز سال 1332 به منظور زمینه سازی برای تغییرات مورد نظر رزیم رادیو زمینه اصلاحات اراضی را فراهم کرد.درسال 1339 رادیو 24 ساعته شد.

3-تاریخچه تلویزیون:

نخستین فرستنده ایران در ساعت 5 بعد از ظهر روز جمعه یازدهم مهرماه 1337 اولین برنامه خود را پخش کرد این فرستنده « تلویزیون ایران» نامیده شد.در ابتدا هر روز از ساعت 6 بعد از ظهر تا ساعت 10 شب برنامه داشت.درسال 1340 فرستنده دیگری در آبادان و اهواز تاسیس شد.در سال 1343 پس از تصویب طرح ایجاد « تلویزیون ملی ایران» یک دستگاه کوچک به وجود آمد و با امکاناتی ساده پخش برنامه آزمایشی را در سال 1345 آغاز کرد.در هفدهم مرداد 1347 نخستین مرکز شهرستانی تلویزیون در ارومیه گشایش یافت. به دنبال گسترش امکانات فنی ،نصب و راه اندازی مرکز مخابرات ماهواره ای اسد آباد همدان در سال 1348 تبادل برنامه های تلویزیونی با ایستگاه های خارجی میسر شد.پس از چندی دولت تلویزیون ایران را از ثابت پاسال خریداری کرد و دو کانال مختلف برنامه های جاری تلویزیون ملی ایران را انجام دادندبه نام های «برنامه اول» و «برنامه دوم ».از مهر 1355 شبکه آموزشی کارش را زیر نظر وزارت آموزش و پرورش آغاز کرد و پخش رنگی نیز از همین سال شروع شد.

سازمان تلویزیون ملی ایران که در سال 1346 بعنوان یکی از موسسات وابسته به وزارت اطلاعات تاسیس شده بود در سال 1350 به سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران تغییر نام داد و زیر نظر مدیر عامل و شورای عالی سازمان قرار گرفت .

ب) سازمان امور فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی :

1- تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی:

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان عالی ترین مرجع سیاست گزاری و مدیریت فرهنگی از سال 1363 تشکیل گردید و اصول سیاست فرهنگی کشور در جلسه 288 پس از شور و بررسی بسیار به تصویب نهایی رسید.مصوبات ساماندهی امور فرهنگی از جمله شاخص های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، سیاست های مقابله با تهاجم فرهنگی و ...بیان شد. «شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان مرجع عالی سیاستذاری ، تعیین خط مشی ، تصمیم گیری، هماهنگی و هدایت امور فرهنگی ، آموزشی و پژوهشی کشور در چارچوب سیاست های کلی نظام است.» تلاش شورای عالی همواره تعیین سیاست های کلان و پرهیز از ورود به حوزه اجرا بوده است.

2-تحولات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی :

در تاریخ 17/12/1357 به موجب مصوبه شورای انقلاب اسلامی ، وزارت فرهنگ و آموزش عالی از ادغام دو وزارتخانه فرهنگ و هنر و وزارت علوم و آموزش عالی تشکیل شد. در تاریخ 7 /3/1358 وزارت اطلاعات و جهانگردی به وزارت ارشاد ملی تغییر نام یافت. در سال 1359 وزارت ارشاد ملی به وزارت ارشاد اسلامی تغییر نام یافت. در سال 1359 تعدادی از واحدها از وزارت فرهنگ و آموزش عالی منتزع و در وزارت ارشاد اسلامی ادغام گردید.

در تاریخ 12 اسفند ماه 1365 به موجب قانون اهداف و وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نام وزارت ارشاد اسلامی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تغییر یافت.

3- سیر تحولات در سازمان صدا و سیما:

برابر ماده 175 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مصوب سال 1358 سازمان صدا سیما زیر نظر قوای سه گانه بصورت یک شورای سرپرستی اداره می شد اما در سال 1368 و برپایه بازنگری قانون اساسی نصب و عزل رئیس سازمان یاد شده با مقام رهبری است و شورایی مرکب از نمایندگان رئیس جمهور و رئیس قوه قضاییه و مجلس شورای اسلامی .

شکل گیری سازمان صدا وسیم و نحوه اداره و امور اجرایی آن براساس قوانین و مقررات موضوعه به شرح زیر است:

1.اصل 175 قانون اساسی 2. قانون اداره سازمان صدا و سیما مصوب 1359 مجلس شورای اسلامی.

3. قانون خط مشی کلی و اصول برنامه های سازمان مصوب 1361

4. اساسنامه سازمان صدا و سیما مصوب مجلس 1362

5. مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص نحوه اجرای اصل 175 قانون اساسی در بخش نظارت.

سلام و متشکرم